Przepisy prawa nie zawierają definicji znęcania się, jest to pojecie dość szerokie. Przestępstwo to jest określone w art. 207 Kodeksu karnego, wedle którego ten, kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Przede wszystkim osoba pokrzywdzona może mieć w stosunku do sprawcy roszczenia o charakterze materialnym związane z przestępstwem, tj. o zapłatę określonej sumy pieniężnej. Roszczenia te to przede wszystkim naprawienie powstałej w wyniku przestępstwa szkody oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.
W pierwszej kolejności należy podnieść, że obowiązek opuszczenia lokalu zamieszkiwanego wspólnie z ofiarą jest tzw. środkiem zapobiegawczym. Oznacza to, że stosuje się go, aby zapobiec bezprawnemu wpływaniu przez podejrzanego (oskarżonego) na przebieg postępowania karnego lub w celu zapobieżenia popełnieniu przez niego kolejnego przestępstwa.
Niekiedy mamy do czynienia z sytuacją, w której podobne zachowanie sprawcy przestępstwa raz może zostać zakwalifikowane jako wykroczenie, a innym razem jako przestępstwo, w zależności od skutków lub innych okoliczności czynu. Czyny takie noszą nazwę tzw. czynów przepołowionych. Generalnie są to czyny, w których dodatkowe kryterium, rzeczowe lub ocenne, wyznacza granicę pomiędzy przestępstwem a wykroczeniem.
Bardzo często pojawia się pytanie, czy niepłacenie alimentów jest przestępstwem? Odpowiedź brzmi: tak, ale nie zawsze, lecz po spełnieniu pewnych przesłanek. Z pewnością przestępstwem nie jest samo niewykonywanie ciążącego na sprawcy obowiązku alimentacyjnego.
W prawie karnym wyróżniamy tzw. przestępstwa wnioskowe, tj. przestępstwa ścigane na wniosek uprawnionego podmiotu, najczęściej pokrzywdzonego. Są to przestępstwa, wobec których wniosek uprawnionego jest przesłanką wszczęcia i kontynuowania postępowania karnego.
Na wstępie zaznaczyć należy, że każda osoba pokrzywdzona przestępstwem jest stroną prowadzonego postępowania przygotowawczego. Ma to istotne znaczenie dla określenia praw i obowiązków takiej osoby. Natomiast postępowaniem przygotowawczym jest ta część postępowania karnego, która prowadzona jest przez prokuraturę lub policję pod nadzorem prokuratury, a jeszcze przed wniesieniem aktu oskarżenia do sądu.
Definicję pokrzywdzonego na gruncie prawa karnego zawiera Kodeks postępowania karnego, a brzmi ona następująco: pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo.
Istnieje pewna grupa przestępstw, których ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego (w tzw. trybie prywatnoskargowym). Oznacza to, że prokurator czy Policja co do zasady nie wniosą aktu oskarżenia, lecz możliwość w tym zakresie należy do pokrzywdzonego, który nazywany jest wówczas oskarżycielem prywatnym.
Niestety często zdarza się, że dochodzi do różnego rodzaju zdarzeń na drodze, w których ma miejsce zniszczenie mienia, a czasami także poszkodowane są inne osoby. W wyniku takiego sprawca wypadku może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej.
Z autorką książki "Moje dwie głowy" i bloga pod tym samym tytułem, Mają Friedrich, rozmawia psychoterapeutka Małgorzata Osipczuk
Jeśli już żyjesz w bolesnym, krzywdzącym Cię związku, to w książce "Moje dwie głowy" Mai Friedrich nie znajdziesz pomysłu na to, jak sprawić, by partner lepiej Cię traktował. Autorka bezlitośnie odziera ze złudzeń potencjalne czytelniczki, które liczą na jakiś magiczny lub specjalistyczny sposób na "odtrucie" ich toksycznego, zdeprawowanego partnera. Recepta jest krótka: "UCIEKAJ! Byle do przodu!", choć jak się okazuje nie tak łatwa do zrealizowania. Jednak możliwa - na podstawie własnego doświadczenia i przetrawienia "tony" fachowej literatury Maja daje nie tylko nadzieję na powodzenie takiej zdrowej ucieczki, ale też i cały wachlarz przećwiczonych na samej sobie bardzo życiowych, zaskakująco konkretnych wskazówek. To nie ckliwy amerykański poradnik, pełen trywialnych sloganów - to zestaw survivalowy, opracowany własnym potem i łzami. Przy okazji fantastyczna śmiechoterapia.
Konieczność przejścia dodatkowego szkolenia jest jedną z cech odróżniających profesjonalną pomoc psychoterapeutyczną od zwierzania się znajomym. Psychoterapeuci są absolwentami kierunków humanistycznych i medycznych wyższych uczelni. Najczęściej są to psychologowie, psychiatrzy, pracownicy socjalni, pedagodzy, filozofowie.
Psychoterapia jest jak podróż po niezwykłych krainach. Dla każdego z nas ta podróż będzie inna. Różnią nas doświadczenia, potrzeby, cele i tempo zwiedzania. Ktoś będzie chciał podążać jasno wytyczonym szlakiem, ktoś zafascynowany nowym odkryciem będzie chciał przystanąć, a ktoś jeszcze inny będzie chciał iść okrężną drogą, by zobaczyć więcej.
Książka ta powstała z myślą o Tych, którzy cierpią i szukają Drogi do Zmiany. Adresujemy ją do osób, które rozważają pomysł podjęcia psychoterapii lub mają za sobą nieudaną jej próbę. W sposób szczególny poświęcamy tę książkę tym, którzy kiedykolwiek czuli się źle potraktowani lub zranieni przez psychoterapeutów, jak również tym, którzy zastanawiają się, jak tego uniknąć.
Wywiad z Ewą Stankowską, specjalistą psychologii klinicznej, certyfikowanym psychoterapeutą systemową, będący fragmentem e-booka "Psychoterapia po ludzku", wydanego przez Stowarzyszenie INTRO.
Wywiad z Tomaszem Świtkiem, psychoterapeutą, trenerem i mediatorem Centrum PSR, będący fragmentem e-booka "Psychoterapia po ludzku", wydanego przez Stowarzyszenie INTRO.
Wywiad z Katarzyną Szymańską, dr nauk humanistycznych, psychologiem klinicznym, będący fragmentem e-booka "Psychoterapia po ludzku", wydanego przez Stowarzyszenie INTRO.
Wywiad z Agnieszką Wróblewska, dyplomowaną psychoterapeutką i trenerem psychologii zorientowanej na proces, będący fragmentem e-booka "Psychoterapia po ludzku", wydanego przez Stowarzyszenie INTRO.
Wywiad z Waldemarem Lamchą, psychologiem, psychoterapeutą, będący fragmentem e-booka "Psychoterapia po ludzku", wydanego przez Stowarzyszenie INTRO.
Wywiad z Magdaleną Gulcz, psychologiem, licencjonowanym psychoterapętą, będący fragmentem e-booka "Psychoterapia po ludzku", wydanego przez Stowarzyszenie INTRO.
Wywiad z Andrzejem Trzęsickim, psychologiem, psychoterapeutą, będący fragmentem e-booka "Psychoterapia po ludzku", wydanego przez Stowarzyszenie INTRO.
Wywiad z Jolantą Łagodzińską, certyfikowaną psychoterapeutką psychoanalityczną, będący fragmentem e-booka "Psychoterapia po ludzku", wydanego przez Stowarzyszenie INTRO.
Osamotnienie odczuwamy, gdy nikt z otaczających nas ludzi nie wykazuje zainteresowania naszym światem wewnętrznym. Gdy w sytuacji kryzysowej sięgamy po telefon i uświadamiamy sobie, że nie ma osoby, którą mielibyśmy odwagę prosić o pomoc, i równocześnie mamy przekonanie, że i w sobie samym nie potrafimy znaleźć oparcia. Osamotnienie to zarówno brak silnych więzi z innymi ludźmi, jak i brak kontaktu z samym sobą.
Na naszym portalu internetowym www.psychotekst.pl istnieje grupa wsparcia DEPRESJA. Dokonaliśmy wyboru wypowiedzi.
Medycyna zna choroby, których występowanie prawie całkowicie opiera się na mechanizmie dziedziczenia (np. hemofilia czy daltonizm) i takie, których występowanie z dziedziczeniem nie ma nic wspólnego.
Jak wyzwolić się spod wpływu niedojrzałych emocjonalnie rodziców
Dziewczyno, przestań ciągle przepraszać!
Sex edukacja
O dojrzewaniu, relacjach i świadomej zgodzie
Złożony zespół stresu pourazowego
Krytyczni, wymagający i dysfunkcyjni rodzice
Zawód psycholog. Regulacje prawne i etyka zawodowa
Przekleństwo perfekcjonizmu. Dlaczego idealnie nie zawsze oznacza najlepiej
Komunikacja niewerbalna. Autoprezentacja, relacje, mowa ciała
Najwybitniejsze kobiety w psychologii XX wieku
Zrozumieć dziecko wykorzystywane seksualnie
I ŻYLI DŁUGO I SZCZĘŚLIWIE. Jak zbudować związek idealny?
Wszelkie prawa zastrzeżone © Copyright 2001/2024 Psychotekst.pl