IT-SELF Małgorzata Osipczuk, www.it-self.pl, www.terapia-par-wroclaw.com
Forum Reklama Kontakt

Portal Pomocy Psychologicznej

Piątek 29 marca 2024

Szukaj w artykułach

Wszystkie artykuły...

Artykuły

Barwy psychoterapii - PODEJŚCIE PSYCHOANALITYCZNE

Autor: Stowarzyszenie INTRO

Źródło: www.psychotekst.pl

Wywiad z Jolantą Łagodzińską, certyfikowaną psychoterapeutką psychoanalityczną, będący fragmentem e-booka "Psychoterapia po ludzku", wydanego przez Stowarzyszenie INTRO.

Stowarzyszenie INTRO: Jak wygląda terapia w nurcie psychoanalitycznym?

Jolanta Łagodzińska: Terapię poprzedzają konsultacje, podczas których terapeuta razem z osobą, która zgłasza się po pomoc, określają na czym polega problem i — jeśli pacjent jest zainteresowany poznaniem siebie i własnym rozwojem — umawiają się na dalszą współpracę w postaci długoterminowej psychoterapii indywidualnej. Czasami może to być terapia krótkoterminowa lub cykl spotkań z parą albo rodziną. Terapeuta proponuje częstotliwość spotkań, kierując się skutecznością i trwałością efektów terapii oraz potrzebą ochrony pacjenta. Ustalają razem liczbę sesji w tygodniu, biorąc pod uwagę możliwości pacjenta. 45- lub 50-minutowe sesje odbywają się najczęściej od dwóch do czterech razy w tygodniu, w ustalonych dniach i godzinach. Polegają one na rozmowach, które prowadzone są na dwóch fotelach ustawionych naprzeciwko siebie w gabinecie terapeuty. Zdarza się też tak, że pacjent leży na kozetce, a terapeuta siedzi za nim, co może pomóc w kontakcie ze swoimi myślami, uczuciami i swobodnymi skojarzeniami. Pacjent nie ma narzucanych tematów rozmowy, mówi terapeucie to, co czuje, że chce powiedzieć. Najczęściej opowiada o swoich przeżyciach, o tym, co go spotkało, poruszyło, o uczuciach, wspomnieniach, skojarzeniach, snach, fantazjach, pragnieniach. Terapeuta stara się pomóc pacjentowi nadać znaczenie treściom jego wypowiedzi, wiążąc je z jego życiem psychicznym, problemami, z jakimi się zmaga w życiu oraz z relacją terapeutyczną, która jest rozumiana w terapii psychoanalitycznej jako odtworzenie wczesnych relacji pacjenta.

Na czym koncentruje się terapeuta podczas sesji terapeutycznej?

JŁ: Zadaniem terapeuty jest ogarnięcie umysłem i uczuciami problemów emocjonalnych pacjenta, tak, aby mogły one być omawiane, przemyślane i rozumiane w relacji z pacjentem. Terapeuta stara się zrozumieć, jak działa umysł pacjenta. Docieka, dlaczego sposób myślenia i przeżywania przez pacjenta zdarzeń i ludzi działa na pewne obszary jego życia wewnętrznego i zewnętrznego konstruktywnie, a inne nieświadomie niszczy. Swoimi spostrzeżeniami dzieli się z pacjentem. Koncentruje się na reakcji pacjenta i łączy je z nieświadomymi aspektami psychiki. Kiedy pacjent dowiaduje się, że nie jest taki, jak myślał, że jest, budzi to w nim niepokój, narusza jego poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości. Pozostawiony na dłużej sam cofa się do dawnych, nieskutecznych sposobów radzenia sobie ze swoimi emocjami, chroniąc się w ten sposób przed trudnościami pojawiającymi się na skutek uświadamiania sobie wiedzy o sobie i wynikającej z niej zmiany. Wystarczająco częsta obecność terapeuty pomaga przetrwać trudności i dalej wspólnie badać wewnętrzny świat pacjenta. Terapeuta pozostaje czujny na aktywność tych części osobowości, do których pacjent nie ma świadomego dostępu, a które zazwyczaj przeciwstawiają się zmianom i rozwojowi i dążą do utrzymania dawnego sposobu funkcjonowania. Konfrontuje pacjenta z nieświadomym oporem, wspierając tę część jego osobowości, która jest w stanie obserwować i wzmacniać proces zmiany i rozwoju. Terapeuta zachęca pacjenta do tego, aby trudne uczucia, wypływające z nieufności, dezorientacji i nieporozumień, które nieuchronnie pojawiają się w relacji z terapeutą, mogły być omawiane na sesji.

Jak terapeuta psychoanalityczny rozumie problemy człowieka?

JŁ: Obecna psychoterapia psychoanalityczna, zapoczątkowana ponad 100 lat temu przez Zygmunta Freuda i wciąż rozwijana przez nowoczesne koncepcje współczesnych psychoanalityków, opiera się na założeniu, że objawy i aktualne problemy człowieka są konsekwencją jego nieświadomych konfliktów oraz trudności osobowościowych i przymusem powtarzania wzorców radzenia sobie z bolesnymi przeżyciami z przeszłości. Człowiek, chroniąc się na początku życia przed bólem i lękiem, wytworzył mechanizmy obronne i nieświadomie dąży do używania ich w celu uniknięcia cierpienia i bezradności, mimo że straciły one w nowych warunkach skuteczność, hamują rozwój i przynoszą często więcej zniszczenia niż korzyści. Dotarcie do tych mechanizmów usytuowanych we wczesnych warstwach osobowości oraz wypracowanie głębokich i trwałych zmian strukturalnych w osobowości pacjenta, możliwe jest na gruncie relacji pomiędzy terapeutą a pacjentem, która daje możliwość myślenia, rozumienia i przepracowania konfliktów wewnętrznych i trudności w związkach z najważniejszymi postaciami z przeszłości pacjenta. Przykładem może być sytuacja, kiedy systematyczne pokazywanie pacjentowi jak nakłada na wewnętrzny obraz terapeuty obraz innej ważnej osoby z przeszłości, pomaga mu zobaczyć bardziej rzeczywisty obraz świata i relacji z ludźmi, a w rezultacie pozwala na zdrowsze osobiste i społeczne funkcjonowanie oraz integrację jego osobowości. Wspólna praca nad dociekaniem psychologicznej prawdy umożliwia naprawę dawnych i współczesnych wewnętrznych relacji i sprawia, że chociaż zewnętrzne problemy nie znikają, to psychiczne konflikty pacjenta są przeżywane i rozwiązywane w bardziej dojrzały sposób.

Po czym można poznać, że terapia dobiega końca?

JŁ: Lata doświadczeń pacjenta, które ukształtowały nieskuteczne sposoby przeżywania i niesatysfakcjonujące relacje, wymagają odpowiednio długiego czasu na wielokrotne powracanie do tych samych tematów, przepracowanie ich z różnych stron i utrwalenie zmian. Z tego względu w terapii psychoanalitycznej nie ogranicza się czasowo procesu terapii — trwa on tak długo ile potrzeba, żeby przepracować ograniczenia pacjenta. Jeśli proces terapeutyczny przebiega pomyślnie, pacjent i terapeuta mogą zaobserwować zmianę w sposobie przeżywania przez pacjenta doświadczeń i relacji w świecie zewnętrznym. Ta zmiana jest spowodowana przez zmianę struktury świata wewnętrznego pacjenta i przez uwewnętrznienie relacji z terapeutą, co ostatecznie pomaga radzić sobie w świecie zewnętrznym i przetrwać rozstanie. Termin zakończenia terapii jest ustalany wspólnie wtedy, kiedy oboje, pacjent i terapeuta, dochodzą do wniosku, że nadszedł odpowiedni czas. Ustalany jest z dużym wyprzedzeniem, ponieważ rozstawanie jest ważnym elementem relacji oraz ważnym etapem życia i wymaga przestrzeni na przeżycie wszystkich jego aspektów.

W jaki sposób można zostać terapeutą w tym nurcie?

JŁ: Przed osobą, która chce praktykować psychoterapię psychoanalityczną, stawiane są wysokie profesjonalne wymagania merytoryczne, osobiste i etyczne. Żeby rozpocząć szkolenie, atestowane przez Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychoanalitycznej, trzeba posiadać tytuł magistra i być w trakcie własnej psychoterapii psychoanalitycznej lub psychoanalizy, odbywającej się u terapeuty szkoleniowego PTPP lub psychoanalityka, nie rzadziej niż 3 razy w tygodniu przez 4 lata. Przejście własnej psychoterapii daje możliwość przeżycia na sobie samym złożoności procesu terapii i pomaga zrozumieć, co przeżywa pacjent. Dzięki poznaniu podczas własnej terapii swojej nieświadomości, można korzystać z niej w kontakcie z pacjentem. Oprócz uczestnictwa w seminariach teoretycznych podczas szkolenia i własnej terapii, wymagane jest prowadzenie psychoterapii z pacjentami pod superwizją doświadczonego psychoterapeuty psychoanalitycznego lub psychoanalityka przez okres co najmniej roku. Systematyczna superwizja pracy u doświadczonego superwizora pozwala pogłębiać rozumienie różnych zagadnień teoretycznych i klinicznych, uczy samodzielnego myślenia na temat pacjenta, dostarcza inspiracji i wsparcia w trudniejszych chwilach. 4-letnie szkolenie, własna psychoterapia i superwizja stanowią podstawę do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty psychoanalitycznego, którego rozwój trwa praktycznie całe zawodowe życie.

Jaką metaforą można określić terapię w nurcie psychoanalitycznym?

JŁ: Gdyby posłużyć się zdaniem Freuda, że sny są królewską drogą poznania nieświadomości, to można powiedzieć o terapii psychoanalitycznej, że jest drogą poznania samego siebie.

Jolanta Łagodzińska
certyfikowana psychoterapeutka psychoanalityczna, członkini Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej; prowadzi psychoterapię osób dorosłych w prywatnym gabinecie w Warszawie. Strona internetowa Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej: www.ptpp.pl.

E-book "Psychoterapia po ludzku"

Bezpłatny poradnik dla klientów psychoterapii - podstawowa wiedza, metody, zasady etyczne, bezpieczeństwo, relacje klientów i wywiady z terapeutami 8 nurtów.
Wyjątkowa publikacja Stowarzyszenia INTRO do darmowej dystrybucji.

Pobierz plik PDF - 7 Mb

Program dofinansowany przez MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
w ramach Funduszu Inicjatyw Obywatelskich

Źródło: www.psychotekst.pl

(publikacja: 2011-11-30)

<< powrót

Wszystkie artykuły...

Wszelkie prawa zastrzeżone © Copyright 2001/2024 Psychotekst.pl