Przepisy prawa nie zawierają definicji znęcania się, jest to pojecie dość szerokie. Przestępstwo to jest określone w art. 207 Kodeksu karnego, wedle którego ten, kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Przede wszystkim osoba pokrzywdzona może mieć w stosunku do sprawcy roszczenia o charakterze materialnym związane z przestępstwem, tj. o zapłatę określonej sumy pieniężnej. Roszczenia te to przede wszystkim naprawienie powstałej w wyniku przestępstwa szkody oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.
W pierwszej kolejności należy podnieść, że obowiązek opuszczenia lokalu zamieszkiwanego wspólnie z ofiarą jest tzw. środkiem zapobiegawczym. Oznacza to, że stosuje się go, aby zapobiec bezprawnemu wpływaniu przez podejrzanego (oskarżonego) na przebieg postępowania karnego lub w celu zapobieżenia popełnieniu przez niego kolejnego przestępstwa.
Niekiedy mamy do czynienia z sytuacją, w której podobne zachowanie sprawcy przestępstwa raz może zostać zakwalifikowane jako wykroczenie, a innym razem jako przestępstwo, w zależności od skutków lub innych okoliczności czynu. Czyny takie noszą nazwę tzw. czynów przepołowionych. Generalnie są to czyny, w których dodatkowe kryterium, rzeczowe lub ocenne, wyznacza granicę pomiędzy przestępstwem a wykroczeniem.
Bardzo często pojawia się pytanie, czy niepłacenie alimentów jest przestępstwem? Odpowiedź brzmi: tak, ale nie zawsze, lecz po spełnieniu pewnych przesłanek. Z pewnością przestępstwem nie jest samo niewykonywanie ciążącego na sprawcy obowiązku alimentacyjnego.
W prawie karnym wyróżniamy tzw. przestępstwa wnioskowe, tj. przestępstwa ścigane na wniosek uprawnionego podmiotu, najczęściej pokrzywdzonego. Są to przestępstwa, wobec których wniosek uprawnionego jest przesłanką wszczęcia i kontynuowania postępowania karnego.
Na wstępie zaznaczyć należy, że każda osoba pokrzywdzona przestępstwem jest stroną prowadzonego postępowania przygotowawczego. Ma to istotne znaczenie dla określenia praw i obowiązków takiej osoby. Natomiast postępowaniem przygotowawczym jest ta część postępowania karnego, która prowadzona jest przez prokuraturę lub policję pod nadzorem prokuratury, a jeszcze przed wniesieniem aktu oskarżenia do sądu.
Definicję pokrzywdzonego na gruncie prawa karnego zawiera Kodeks postępowania karnego, a brzmi ona następująco: pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo.
Istnieje pewna grupa przestępstw, których ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego (w tzw. trybie prywatnoskargowym). Oznacza to, że prokurator czy Policja co do zasady nie wniosą aktu oskarżenia, lecz możliwość w tym zakresie należy do pokrzywdzonego, który nazywany jest wówczas oskarżycielem prywatnym.
Niestety często zdarza się, że dochodzi do różnego rodzaju zdarzeń na drodze, w których ma miejsce zniszczenie mienia, a czasami także poszkodowane są inne osoby. W wyniku takiego sprawca wypadku może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej.
Jak wyzwolić się spod wpływu niedojrzałych emocjonalnie rodziców
Dziewczyno, przestań ciągle przepraszać!
Sex edukacja
O dojrzewaniu, relacjach i świadomej zgodzie
Złożony zespół stresu pourazowego
Krytyczni, wymagający i dysfunkcyjni rodzice
Zawód psycholog. Regulacje prawne i etyka zawodowa
Przekleństwo perfekcjonizmu. Dlaczego idealnie nie zawsze oznacza najlepiej
Komunikacja niewerbalna. Autoprezentacja, relacje, mowa ciała
Najwybitniejsze kobiety w psychologii XX wieku
Zrozumieć dziecko wykorzystywane seksualnie
I ŻYLI DŁUGO I SZCZĘŚLIWIE. Jak zbudować związek idealny?
Wszelkie prawa zastrzeżone © Copyright 2001/2024 Psychotekst.pl