IT-SELF Małgorzata Osipczuk, www.it-self.pl, www.terapia-par-wroclaw.com

Portal Pomocy Psychologicznej

E-book
Psychoterapia po ludzku

Stowarzyszenie INTRO

E-book
E-pomoc
Psychologiczna pomoc w Internecie
teoria i praktyka

Stowarzyszenie INTRO

Programy pomocy

Artykuły

Czwartek 1 października 2020

Gdy odchudzanie jest chorobą. Anoreksja i bulimia

Irena Namysłowska, Anna Siewierska, Ewa Ruszkowska

Zaburzenia jedzenia takie jak anoreksja i bulimia to choroby, o których jeszcze 30 lat temu nawet lekarze nie mieli większego pojęcia. Początkowo łączono je wyłącznie z modą na szczupłą, być może nadmiernie, sylwetkę, z kulturowym trendem afirmującym piękno ciała przede wszystkim. Jednak zdobyta wiedza psychologiczna skierowała uwagę badaczy tych fenomenów w inne rejony - w zakamarki ludzkiej psychiki i w środowisko relacji rodzinnych.

Książka adresowana jest do dziewcząt chorujących na anoreksję i bulimię oraz do bliskich im ludzi, którzy chcieliby skutecznie im pomagać i lepiej je rozumieć. Autorki, opierając się na doświadczeniach nabytych w trakcie wielu lat terapii, przedstawiają problemy, z którymi borykają się pacjentki, ich relacje z osobami bliskimi, sytuację rodzinną i szkolną, cele i plany życiowe. Opisują powstawanie i pierwsze symptomy choroby, sposoby radzenia sobie z nimi i zapobieganie zaburzeniom.

Irena Namysłowska, Ewa Ruszkowska i Anna Siewierska są psychologami klinicznymi i psychoterapeutami, specjalizującymi się m.in. w problemach małżeńskich i rodzinnych. Wszystkie trzy autorki pracują w warszawskiej Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży. Prof. Namysłowska, ordynator Kliniki, jest autorką licznych publikacji w prasie oraz książki Terapia rodzin.

Kryteria diagnostyczne anorexia nervosa (jadłowstręt psychiczny) wg DSM IV:

Odmowa utrzymywania ciężaru ciała na lub powyżej granicy wagi minimalnej dla wieku i wzrostu (np. utrata wagi prowadząca do utrzymania ciężaru ciała poniżej 85% wagi należnej)
intensywny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością mimo utrzymującej się rzeczywistej niedowagi
Zaburzenie sposobu doświadczania własnej wagi i kształtu ciała: pacjentka nie jest w stanie wpływać na ciężar i kształt ciała na podstawie własnej oceny 5% lub zaprzecza znaczeniu niskiej masy ciała
Nieobecność przynajmniej trzech kolejnych cykli menstruacyjnych

W klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia z 1992 roku - ICD-10:

jadłowstręt psychiczny - celowa utrata masy ciała, świadomie podtrzymywana przez pacjenta, niedożywienie z wtórnymi zmianami hormonalnymi i metabolicznymi, ograniczenia w diecie, wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, prowokowanie wymiotów, systematyczne branie leków przeczyszczających i tłumiących łaknienie oraz środków moczopędnych; (zmiany psychiczne - konsekwencje to drażliwość, apatia, depresja; lekceważenie sygnałów głodu, obsesja na punkcie porządku, rosnący lęk)
jadłowstręt psychiczny atypowy - objawy typowe dla anoreksji, ale całość obrazu klinicznego nie usprawiedliwia tego rozpoznania, brak tak charakterystycznych objawów jak: brak miesiączki, nasilony lęk przed otyłością; występuje natomiast znaczny spadek masy ciała i zachowanie ukierunkowane na utratę wagi

Wg DSM IV bulimia to:

objadanie się potrawami słodkimi, wysokokalorycznymi, chciwie
poczucie braku kontroli podczas objadania się
szybkie opróżnianie żołądka przez regularne wywoływanie wymiotów, środki przeczyszczające i moczopędne
min. 2 sesje obżarstwo-opróżnienie na tydzień przez 3 miesiące
trwała przesadna troska o masę i wymiary ciała

inne: poczucie podporządkowania się jedzeniu, samotności w grupie, zaburzenia obrazu własnej osoby, cechy uzależnienia, utrata panowania nad sobą, zmienność nastrojów, inne uzależnienia np. alkohol, kokaina, amfetamina, środki uspokajające

Klasyfikacja Światowej Organizacji Zdrowia z 1992 roku - ICD-10:

bulimia ( żarłoczność psychiczna) - okresowe nawroty nadmiernego jedzenia, nadmierna koncentracja uwagi na kontroli masy ciała, prowokowanie wymiotów - środki przeczyszczające po epizodzie przejedzenia się,
atypowa bulimia - nawracające epizody przejadania i przeczyszczania, ale bez istotnej zmiany masy ciała