Jak pomóc w depresji będąc na emigracji?

[mahika]

Nie wymyślajcie sobie, dopóki nie będzie kontaktu z lekarzem.

[Jigsaw]

Ale przynajmniej wie, że te uczucia do mnie ciągle są, ale są blokowane w momencie pogorszenia nastroju (nie rozumiem czemu).

(pozwolę sobie na trochę bezczelne stwierdzenie) to proste - tak działa ludzki mózg w okresie deficytów tych przekaźników (czyli w jakiejś formie depresji czy podobnych chorób - tutaj kwestia dobrego lekarza, żeby to rozstrzygnął); jeśli masz możliwość to spróbuj kupić ten artykuł co podesłałem linka, może tam będzie to jakoś wyjaśnione.

A jak postępować - myślę, że dobry lekarz pozwoli Wam razem wejść na wizytę i udzieli rad również Tobie

[Jigsaw]

Nie wymyślajcie sobie, dopóki nie będzie kontaktu z lekarzem.

we wszechświecie istnieje mnóstwo gwiazd, których jeszcze żaden człowiek nie nazwał - ale to nie znaczy, że one nie istnieją..
poza tym, bezpieczniej jest założyć depresję i się pomylić niż zbagatelizować sprawę.

[mahika]

Jest bardzo niebezpiecznie samemu stawiać diagnozy.
Widać to na twoim przykładzie.

[bezradna87]

Nie, no wiadomo, że pójdzie do lekarza... W okresie jak było mu lepiej stwierdził, że może nie potrzebuje sie leczyć, to mu dałam wykład...

[mahika]

[Jigsaw]

bezpieczniej jest założyć depresję i się pomylić niż zbagatelizować sprawę.


i to chyba oczywiste, ze musi to potwierdzic lekarz.

tylko
ze alternatywy sa takie "nie ma depresji stwierdzonej przez lekarza =rozstajemy sie bo to jakis pokrecony typek"
albo "czekamy z podjeciem decyzji do diagnozy lekarskiej"

[Sansevieria]

Jakbym tak miała na rzecz spojrzeć bardziej "życiowo" a mniej psychologicznie to bym rzekła, że on podjął niewłaściwą decyzję życiową i to są skutki. Tak bardzo zwyczajnie to dla mnie to, że on pojechał "za Tobą" i rzucił coś co było ważne (pracę, ktorą lubił i która dawala mu satysfakcję) to był punkt zwrotny. Zaryzykował i nie udało się.
Poza tym zaś są ludzie, którzy z różnych powodów nie odnajują sie na emigracji i często nie ma to nawet specjalnego związku z pieniędzmi, pracą itd. Mozliwe ze on do tej grupy należy i na to akurat sposobu nie ma.

Skoro pytasz jak mu pomóc, czyli było nie było o radę, to chyba bym sugerowała wspieranie go w decyzji sensownosci jego powrotu do Polski. Bez wątpliwosci z Twojej strony chyba mu będzie łatwiej. W końcu jest to decyzja "jechać - nie jechać" i wersja pośrednia nie istnieje. Nie wybieraj sie z nim teraz, bo będzie miał poczucie winy. Ani go nie zatrzymuj, bo w obecnych warunkach on sobie ewidentnie nie radzi. A jesli jest to depresja to leczenie z uwagi i na barierę językową i na byt codzienny w Polsce będzie dla niego chyba łatwiejsze. W moim odczuciu on musi się zająć poukładaniem siebie, w wielu sprawach nie masz nijakiej możliwosci mu pomóc, natomiast jest ryzyko, ze się staniesz jego opiekunką i terapeutką, a nie partnerką.

[mahika]

Jest bardzo niebezpiecznie samemu stawiać diagnozy.


Sans, podzielam Twoje zdanie w tym temacie.
Bo Bezradna, czy to musi od razu być taka cieżka choroba?

[smerfetka0]

jako emigrantka, w 110% zgadzam sie z Sans. U lekarza potwierdzcie, nie zaszkodzi, ale daj mu troche czasu. Nie dziwne ze chlopak sie doluje i ma watpliwosci, i chce byc blisko i nie chce..czasami nie mozliwe jest odnalezienie siebie w calkowicie innym swiecie i otoczeniu.

[bezradna87]

Jakbym tak miała na rzecz spojrzeć bardziej "życiowo" a mniej psychologicznie to bym rzekła, że on podjął niewłaściwą decyzję życiową i to są skutki. Tak bardzo zwyczajnie to dla mnie to, że on pojechał "za Tobą" i rzucił coś co było ważne (pracę, ktorą lubił i która dawala mu satysfakcję) to był punkt zwrotny. Zaryzykował i nie udało się.
Poza tym zaś są ludzie, którzy z różnych powodów nie odnajują sie na emigracji i często nie ma to nawet specjalnego związku z pieniędzmi, pracą itd. Mozliwe ze on do tej grupy należy i na to akurat sposobu nie ma.

Ja myślę teraz że on jest z tych ludzi, co są jak stare drzewa, których się już nie przesadza. Tam miał wszystko, ogrom przyjaciół, rodzinę, znajomych, pasję, pracę, którą kochał i za którą tęskni... Zostawił to dla mnie i teraz nie jest kolorowo.

Skoro pytasz jak mu pomóc, czyli było nie było o radę, to chyba bym sugerowała wspieranie go w decyzji sensownosci jego powrotu do Polski. Bez wątpliwosci z Twojej strony chyba mu będzie łatwiej. W końcu jest to decyzja "jechać - nie jechać" i wersja pośrednia nie istnieje. Nie wybieraj sie z nim teraz, bo będzie miał poczucie winy. Ani go nie zatrzymuj, bo w obecnych warunkach on sobie ewidentnie nie radzi. A jesli jest to depresja to leczenie z uwagi i na barierę językową i na byt codzienny w Polsce będzie dla niego chyba łatwiejsze. W moim odczuciu on musi się zająć poukładaniem siebie, w wielu sprawach nie masz nijakiej możliwosci mu pomóc, natomiast jest ryzyko, ze się staniesz jego opiekunką i terapeutką, a nie partnerką.

Dziękuje

[Sansevieria]

Takim "starym drzewem" to chyba albo się jest albo nie jest, ale trudno to przewidzieć nim się nie sprawdzi. Ja jestem z pokolenia, w ktorym masa młodych ludzi wybrała emigrację (lata 80-te ub. wieku) i mam jakies tam obserwacje z tym związane, pół mojej licealnej klasy wybyło z Polski, spora część tych, z którymi studiowałam też. No i tak mi wyszło, jak czytałam Twój wątek, że możliwe, że on jest z tych, co to się do emigracji nie nadają. Żadne z Was tego wiedzieć na pewno ani przewidzieć nie mogło.

[bezradna87]

Ja tam wiem po sobie, że ja się łatwo odnajduję za granica. To nie moja pierwsza emigracja, nie pierwszy kraj. Natomiast podejrzewałam że będą z nim problemy z powodu języka (ledwo mówi po angielsku, a w innych wcale). Ale nie sądziłam że to urośnie do takich rozmiarów... No nic. Teraz tylko czekać, az on wyjedzie i pojdzie do lekarza. Może rzeczywiście szybko się "wyleczy" po powrocie do dawnego życia.
Mam nadzieję. I wy mi też ja dajecie

[mahika]

Moze on musi stopniowo oswajać się z zagranicą, jak ja

[smerfetka0]

a moze puki nie zacznie mu sie ukladac za granica fajnie, tak jak mial w polsce to sie nie zaklimatyzuje...brak fajnego towarzystwa jest frustrujacy, rodziny sobie nie sprowadzi akurat, zmieni prace na taka ktora w miare polubi, i bedzie umial sie komunikowac chociaz w takim stopniu zeby go to nie meczylo. dluga droga, ale czasami nie mozliwa jest radosc z emigracji jesli zostawilo sie fajny stan rzeczy, w koncu traci sie powod dla ktorego sie wyjechalo, i zaczyna byc on glupi, i stad sie biora zachwiania co do zwiazku.