Skrajności emocjonalne...

[biscuit]

Chodziłam, bo przez studia będę musiała ją na razie zawiesić.

hej marie!

a czemu piszesz BĘDĘ MUSIAŁA?
czemu chcesz zawieszać coś, co Ci najwyraźniej pomaga?

dzieweczko, trzymaj się priorytetów!
nawet gdyby raz na dwa tygodnie trzeba było opuścić jakieś zajęcia
albo nie umyć podłogi w chacie
albo co tam masz na podorędziu akuratnie...

[marie89]

Pani sama chcę ze mną kontynuować terapię.
Ja też.
Pomaga.

Na razie nie wiem jak się zorganizować.
Do psycholog jeździłam do pobliskiego miasteczka.
A studia w Lublinie.
Dostałam plany zajęć i jak dojdzie jeszcze praca to wyjeżdżam rano, wracam wieczorem.
Pani przyjmuje tylko jednego dnia w tygodniu.
Na pewno chciałabym umówić się jeszcze na kilka wizyt.
Pani wzbudziła moje zaufanie, tak że coraz bardziej się otwieram.
A to co mówi - trafia do mnie, daje do myślenia.
Zobaczę jak to wyjdzie w praniu.
Przez najbliższe tygodnie odpada.
Szkoda, bo czuję że właśnie teraz będą mi bardziej potrzebne.
Masa obowiązków. Nieustanne sprawdzanie siebie. Stres.
A i konflikt z tatą urósł.
Trochę źle rozegrałam tę rozmowę...
Odebrał to jako atak.
Zaczął drążyć.
Nie byłam w stanie nic odpowiedzieć.
Za wcześnie.

[marie89]

Kontynuuje terapię.

Dziś byłam po miesięcznej przerwie.

Dużo się dzieje. W tym sporo problemowych sytuacji. Mam jeszcze chwile pełną zawahania, zatrzymania... Wiele pytań. Emocje.
Niemniej jednak - nie żałuję.
Poznałam lepiej siebie. Pracuję nad sobą.
Wyraźna zmiana.
Więcej mówię. Jestem bardziej naturalna. Podejmuje nowe wyzwania.
Dbam o równowagę, by nie myśleć, że jestem beznadziejna lub w drugą skrajność - "jestem bogiem".

[żelek]

Przeczytałam Twój wątek od początku. Bardzo mnie wzruszył. Twoja walka, Twoje perypetie bardzo podnoszą mnie na duchu. Co prawda nie mogę obecnie podjąć terapii ale dużo czytam aby się rozwijać i lepiej rozumieć pewne sprawy. Skrajności emocjonalne mnie wykańczały. Na sobie nie widzi się tego procesu ewolucji ale czytając Twoje wypowiedzi rzuca się w oczy. Aż miło. Nie poddawaj się, kontynuuj terapię.

[Abssinth]

To złe, że życzę własnym rodzicom rozwodu, prawda?

Znów jest ciężko.
To było do przewidzenia.
Ja radzę sobie lepiej. Walczę o to co dla mnie teraz ważne.
Ale mama... Boję się o nią.

Twoja mama jest dorosla osoba, ktora czyni swoje wlasne wybory.

niestety, rowniez przyjmuje ich konsekwencje.

niestety, swoim wyborem sprawia, ze rowniez jej dzieci cierpia jej wyboru konsekwencje.

piszesz, ze nie chcesz 'uciekac' z domu - dlaczego?

[Winogronko7]

,,lub w drugą skrajność - "jestem bogiem"

myślę, że to Ci nie grozi

[marie89]

,,lub w drugą skrajność - "jestem bogiem"

myślę, że to Ci nie grozi

miałam taki okres, w którym myślałam, że wszystko mogę, ze wszystkim sama sobie dam radę... ale w życiu nie da się wszystkiego zaplanować od a do z.. nie jestem nadczłowiekiem

[Abssinth]

nie jestes nadczlowiekiem =- ale probujesz byc matka dla swojej matki...

[marie89]

Od zawsze mam w sobie taką powagę nad wiek i poczucie odpowiedzialności za innych...

Na terapii uczę się, by to miało zdrowy charakter.

[Winogronko7]

Marie, Twoja mama powinna być z Ciebie dumna

[marie89]

Myślę, że jest;)

Chociaż czasem ze mnie taka... klucha nieporadna

[zalamana1989]

Marie jak sie czujesz? Jak Ci sie zaczal Nowy Rok?

[marie89]

Marie jak sie czujesz? Jak Ci sie zaczal Nowy Rok?

Cześć...
Powróciłam na uczelnię - dzień pierwszy w NOWYM roku... I trochę już nie kontaktuję.
Czeka mnie dużo pracy.
Jest nieźle, nie fantastycznie, ale i nie najgorzej.

Fajnie, że napisałaś Odezwę się jeszcze.

[marie89]

A Ty jak się masz?

[marie89]

Dopadło mnie. Poczucie samotności... Gigant.
Nie zawsze potrafię sobie z tym poradzić. A raczej - jeszcze nie umiem.
Być człowiekiem to nieraz przerąbana rzecz.
Dobra. Nie będę durnot po nocy pisać... Spać i od jutra wziąć się w garść. Taaak... Spróbować można.