Małżeństwo a internetowe znajomości
przez z » 9 paź 2009, o 13:01
ewka napisala:
"Z, a co wg Ciebie znaczy "usługiwać"? "
Jesli osoba zdolna do pracy (nie pisze o osobie z jakimis ograniczenimi) wykorzystuje mnie do wykonania jakejs pracy na jej rzecz .
Jesli 2 osoby zyja mieszkaja razem i do wykonania jest powiedzmy miesiecznie 100 godzin prac domowych (gotowanie, sprzatanie,zakupy, drobne prace naprawcze, pranie, opieka nad dziecmi, zalatwienie spraw urzedowych itp.) to jesli ja wykonuje 70 godzin tych prac, a druga osoba 30 godzin, to niewatpiliwie usluguje tej drugiej osobie. Jestem przez nia wykorzystywana.
"Z, a co wg Ciebie znaczy "usługiwać"? "
Jesli osoba zdolna do pracy (nie pisze o osobie z jakimis ograniczenimi) wykorzystuje mnie do wykonania jakejs pracy na jej rzecz .
Jesli 2 osoby zyja mieszkaja razem i do wykonania jest powiedzmy miesiecznie 100 godzin prac domowych (gotowanie, sprzatanie,zakupy, drobne prace naprawcze, pranie, opieka nad dziecmi, zalatwienie spraw urzedowych itp.) to jesli ja wykonuje 70 godzin tych prac, a druga osoba 30 godzin, to niewatpiliwie usluguje tej drugiej osobie. Jestem przez nia wykorzystywana.
- z
- Posty: 226
- Dołączył(a): 5 maja 2007, o 13:04
przez ewka » 9 paź 2009, o 14:59
z napisał(a):Jesli osoba zdolna do pracy (nie pisze o osobie z jakimis ograniczenimi) wykorzystuje mnie do wykonania jakejs pracy na jej rzecz.
A jeżeli "wykorzystywanej" to nie przeszkadza? A "krwiopijca!!!":) (oprócz telewizora) ma jakieś tam zajęcia swoje bardziej lub mniej?
-
ewka - Posty: 10447
- Dołączył(a): 4 maja 2007, o 18:16
przez Marcia » 9 paź 2009, o 15:24
Dla mnie takie równouprawnienie ( np. kady ma prawo ulepic pierogi wiec rusz sie chlopie) jest nierealne. Rownie dobrze moglybysmy wymagac od mezczyzny zeby sie tam depilowal, przyklejal paznokcie, wyrywal brwi, chodzil na obcasach, robil makeup, udawal ze mu wygodnie stringach i takie tam... Ale oczywiscie od wszystkiego są wyjatki 
- Marcia
- Posty: 101
- Dołączył(a): 13 wrz 2008, o 14:07
przez Tymczasem1972 » 12 paź 2009, o 19:57
Witam. Cieszę się, że pomimo mojej nieobecności wątek żyje własnym życiem.
Wpadłam, żeby poinformować o narodzinach naszego drugiego syna, który przyszedł na świat 02.10. Mały jest zdrowy i kochany (i na szczęście nie jest tak podobny do taty jak pierworodny
Wczesne macierzyństwo nie jest łatwe, proste i przyjemne. Po ciężkim porodzie do dziś nie mogę usiąść bez bólu na tyłku, żeby spokojnie zjeść posiłek. W kość dają też bolące piersi i krwawiące brodawki a wstawanie po 4-5 razy w nocy do dziecka dopełnia całości. Śmiałam się dziś do koleżanki z pracy, że kiedy nadchodzi pora karmienia moje biedne cycki chowają się na plecy byle tylko nie wpaść w paszczę mlecznego wampira
Mój mąż był ze mną przy porodzie, pomagał złazić i włazić na łóżko i generalnie nie czułam się samotna. Po powrocie do domu też się na swój sposób stara, chociaż wyłazi że w sumie niewiele umie zrobić. Moja mama stwierdziła, że skoro mąż ma opiekę i jest w domu to powinien mi pomagać i tak gotowanie obiadów przypadło w udziale mnie
Wczoraj dopadł mnie kryzys (chyba ze zmęczenia) i przebeczałam całe rano. Efekt był taki, że mój mąż się obraził bo myślał, że to przez niego (ostatnio beczałam właściwie tylko z jego powodu). Położył się na wersalce i przespał/przeleżał cały dzień nie kiwnąwszy palcem w myśl zasady: "nie doceniasz tego, co robię to nie będę robił nic". Nie zjadł również obiadu twierdząc, że się źle czuje. Sic... A co ja miałam powiedzieć?
Wygląda na to, że pomimo bólu i skrajnego zmęczenia powinnam emanować dobrym humorem tak aby przypadkiem nie popsuć dobrego samopoczucia mojemu mężowi.
Dziś jest trochę lepiej znaczy rozmawiamy ze sobą i mój mąż zajmował się popołudniu dzieckiem (żebym mogła ugotować obiad).
Co będzie dalej? Zobaczymy
Pozdrawiam
T.
Wpadłam, żeby poinformować o narodzinach naszego drugiego syna, który przyszedł na świat 02.10. Mały jest zdrowy i kochany (i na szczęście nie jest tak podobny do taty jak pierworodny
Wczesne macierzyństwo nie jest łatwe, proste i przyjemne. Po ciężkim porodzie do dziś nie mogę usiąść bez bólu na tyłku, żeby spokojnie zjeść posiłek. W kość dają też bolące piersi i krwawiące brodawki a wstawanie po 4-5 razy w nocy do dziecka dopełnia całości. Śmiałam się dziś do koleżanki z pracy, że kiedy nadchodzi pora karmienia moje biedne cycki chowają się na plecy byle tylko nie wpaść w paszczę mlecznego wampira
Mój mąż był ze mną przy porodzie, pomagał złazić i włazić na łóżko i generalnie nie czułam się samotna. Po powrocie do domu też się na swój sposób stara, chociaż wyłazi że w sumie niewiele umie zrobić. Moja mama stwierdziła, że skoro mąż ma opiekę i jest w domu to powinien mi pomagać i tak gotowanie obiadów przypadło w udziale mnie
Wczoraj dopadł mnie kryzys (chyba ze zmęczenia) i przebeczałam całe rano. Efekt był taki, że mój mąż się obraził bo myślał, że to przez niego (ostatnio beczałam właściwie tylko z jego powodu). Położył się na wersalce i przespał/przeleżał cały dzień nie kiwnąwszy palcem w myśl zasady: "nie doceniasz tego, co robię to nie będę robił nic". Nie zjadł również obiadu twierdząc, że się źle czuje. Sic... A co ja miałam powiedzieć?
Wygląda na to, że pomimo bólu i skrajnego zmęczenia powinnam emanować dobrym humorem tak aby przypadkiem nie popsuć dobrego samopoczucia mojemu mężowi.
Dziś jest trochę lepiej znaczy rozmawiamy ze sobą i mój mąż zajmował się popołudniu dzieckiem (żebym mogła ugotować obiad).
Co będzie dalej? Zobaczymy
Pozdrawiam
T.
- Tymczasem1972
- Posty: 45
- Dołączył(a): 10 sie 2009, o 10:50
przez limonka » 14 paź 2009, o 20:18
gratulacje:):):):) ja tez urodzilam synka:):) 12/10..porod mialam super lekki choc dizecko wazylo ponad 4 kilo!!! byla to przyjemna niespodzianka gdyz z moim pierwszym synkiem przeszlam pieklo choc bylo bardzo malutki:) no coz kazdy porod jest inny..ciesze sie ze maly ciagnie cycuszka:) choc boli jak diabli:) pozdrawiam!!!
-
limonka - Posty: 4007
- Dołączył(a): 11 wrz 2007, o 02:43
przez caterpillar » 15 paź 2009, o 19:49
gratuluje Tymczasem i znikam w deszczoym wroclawiuuuuuu! 
hehe a ja urodzilam soje 10.12
.
hehe a ja urodzilam soje 10.12
.-
caterpillar - Posty: 7067
- Dołączył(a): 29 maja 2008, o 16:15
- Lokalizacja: część świata
przez Tymczasem1972 » 17 sty 2010, o 23:05
Witam. Postanowiłam się zmeldować i przy okazji podzielić moimi przemyśleniami.
Mój młodszy synek ma już 3,5 miesiąca, jest kochanym i pogodnym dzieckiem. Dużo się śmieje i pięknie rozwija. Jedyny problem to ciągłe pobudki w nocy co 2 godziny na karmienie (karmię piersią). Jestem więc pernamętnie niewyspana. Na szczęście okres połogu minął i fizycznie czuję się znacznie lepiej.
Mój związek niestety dalej kuleje i właściwie nie ma żadnych pozytywnych zmian. Mój mąż dalej spędza długie godziny przy komputerze (gra internetowa) a ja zajmuję się dzieckiem. Dzisiaj po kolejnej pobudce na karmienie w nocy nie mogłam zasnąć i zaczęłam po raz kolejny analizować sytuację i stało się dla mnie jasne jak słońce, że moje problemy wynikają nie tylko z zamiłowania mojego męża do internetowych znajomości a przede wszystkim z jego charakteru i podejścia. Ten typ człowieka można by określić zdaniem: "mam wszystko gdzieś, byle MI było dobrze". Dla niego jego potrzeby i ich zaspokojenie stanowią nadrzędny motor wszelkich działań, jakie podejmuje. Kiedy kupuje sobie rzeczy one zawsze są najdroższe, najlepsze, markowe (ostatnio ukrywa przede mną wydatki na siebie). Kiedy rozpoczyna jakąś pracę najpierw zawsze musi zjeść solidne śniadanie i wypić kawę. Zawsze musi być wyspany i wypoczęty a jak zdarzy mu się nie być to cokolwiek by się nie działo po prostu kładzie się i śpi. I nie ma takiej siły, która by go obudziła (dlatego nie słyszy w nocy płaczu dziecka). Wszystko musi być dla niego i pod niego. Kiedy podejmuje jakąś pracę wszyscy muszą o tym wiedzieć, rzucić wszystko i mu pomóc (remontując mieszkanie zmuszał mnie do porzucenia studiów podyplomowych). Jest przy tym żądny uznania i podziwu, którego nie znajduje u mnie, więc poszukuje go na internecie, gdzie wystarczy dobre zdjęcie a już znajdą się jakieś zachwycone panienki. Jest ambitny (a jakże), a jego ambicją jest mieć dom (duży, wygony, z najlepszym wyposażeniem) jednakże jako osoba ze wszech miar wygodna nie czuje najmiejszej potrzeby zapracowania na niego. Takie prozaiczna rzecz jak pieniądze powinna mu być dana, żeby mógł zrobić z niej użytek (bo nikt nie umie lepiej i chętniej wydać ich niż on). Słowo oszczędność dotyczy tylko wydatków na rodzinę, ale nie na niego ponieważ jemu należy się wszystko co tylko zapragnie. Poproszony o pomoc za zwyczaj miga się lub wścieka, bo to powoduje konieczność podjęcia konkretnych działań, co zakłóca jego odpoczynek i skraca czas poświęcany wyłącznie sobie.
Nie wiem czy zdaje sobie z tego sprawę - myślę, że nie. Zastanawiam się nad napisaniem listu uświadamiającego ale czy ma to jakikolwiek sens jeżeli on nie pała chęcią zmian....
Mój młodszy synek ma już 3,5 miesiąca, jest kochanym i pogodnym dzieckiem. Dużo się śmieje i pięknie rozwija. Jedyny problem to ciągłe pobudki w nocy co 2 godziny na karmienie (karmię piersią). Jestem więc pernamętnie niewyspana. Na szczęście okres połogu minął i fizycznie czuję się znacznie lepiej.
Mój związek niestety dalej kuleje i właściwie nie ma żadnych pozytywnych zmian. Mój mąż dalej spędza długie godziny przy komputerze (gra internetowa) a ja zajmuję się dzieckiem. Dzisiaj po kolejnej pobudce na karmienie w nocy nie mogłam zasnąć i zaczęłam po raz kolejny analizować sytuację i stało się dla mnie jasne jak słońce, że moje problemy wynikają nie tylko z zamiłowania mojego męża do internetowych znajomości a przede wszystkim z jego charakteru i podejścia. Ten typ człowieka można by określić zdaniem: "mam wszystko gdzieś, byle MI było dobrze". Dla niego jego potrzeby i ich zaspokojenie stanowią nadrzędny motor wszelkich działań, jakie podejmuje. Kiedy kupuje sobie rzeczy one zawsze są najdroższe, najlepsze, markowe (ostatnio ukrywa przede mną wydatki na siebie). Kiedy rozpoczyna jakąś pracę najpierw zawsze musi zjeść solidne śniadanie i wypić kawę. Zawsze musi być wyspany i wypoczęty a jak zdarzy mu się nie być to cokolwiek by się nie działo po prostu kładzie się i śpi. I nie ma takiej siły, która by go obudziła (dlatego nie słyszy w nocy płaczu dziecka). Wszystko musi być dla niego i pod niego. Kiedy podejmuje jakąś pracę wszyscy muszą o tym wiedzieć, rzucić wszystko i mu pomóc (remontując mieszkanie zmuszał mnie do porzucenia studiów podyplomowych). Jest przy tym żądny uznania i podziwu, którego nie znajduje u mnie, więc poszukuje go na internecie, gdzie wystarczy dobre zdjęcie a już znajdą się jakieś zachwycone panienki. Jest ambitny (a jakże), a jego ambicją jest mieć dom (duży, wygony, z najlepszym wyposażeniem) jednakże jako osoba ze wszech miar wygodna nie czuje najmiejszej potrzeby zapracowania na niego. Takie prozaiczna rzecz jak pieniądze powinna mu być dana, żeby mógł zrobić z niej użytek (bo nikt nie umie lepiej i chętniej wydać ich niż on). Słowo oszczędność dotyczy tylko wydatków na rodzinę, ale nie na niego ponieważ jemu należy się wszystko co tylko zapragnie. Poproszony o pomoc za zwyczaj miga się lub wścieka, bo to powoduje konieczność podjęcia konkretnych działań, co zakłóca jego odpoczynek i skraca czas poświęcany wyłącznie sobie.
Nie wiem czy zdaje sobie z tego sprawę - myślę, że nie. Zastanawiam się nad napisaniem listu uświadamiającego ale czy ma to jakikolwiek sens jeżeli on nie pała chęcią zmian....
- Tymczasem1972
- Posty: 45
- Dołączył(a): 10 sie 2009, o 10:50
przez woman » 18 sty 2010, o 01:08
Tymczasem, witam po przerwie na forum
Cieszę się, że synuś zdrowo się chowa, to w sumie najważniejsze.
Jak tak czytam co piszesz, to pomyślałam o zjawisku psychopatii w kontekście Twojego męża.
Rozmawialiśmy o tym niedawno tu na forum w wątku http://www.psychotekst.pl/phpBB2/viewto ... c&start=30
może to jakaś łagodna forma tego zaburzenia osobowości....
Ja czekam własnie na zamówioną książkę, polecaną przez melody.
U zdrowego czlowieka egoizm w tak czystej postaci wydaje się niemal niemozliwy.
Cieszę się, że synuś zdrowo się chowa, to w sumie najważniejsze.
Jak tak czytam co piszesz, to pomyślałam o zjawisku psychopatii w kontekście Twojego męża.
Rozmawialiśmy o tym niedawno tu na forum w wątku http://www.psychotekst.pl/phpBB2/viewto ... c&start=30
może to jakaś łagodna forma tego zaburzenia osobowości....
Ja czekam własnie na zamówioną książkę, polecaną przez melody.
U zdrowego czlowieka egoizm w tak czystej postaci wydaje się niemal niemozliwy.
-
woman - Posty: 923
- Dołączył(a): 26 sty 2009, o 21:12
Powrót do Problemy w związkach
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: iagihakaga i 253 gości