Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

przez **Strawberry** » 16 cze 2009, o 19:20

Kiedy Caterpillar wróci??? Kto mi pomoże??

przez **Abssinth** » 16 cze 2009, o 19:25

hej Wybranka....caterpillar wroci, na razie ja moge wesprzec...

co sie dzieje?

:pocieszacz:

przez **mahika** » 16 cze 2009, o 19:29

przez **lili** » 16 cze 2009, o 19:48

rety rety co tu sie dzieje strasznego?? :shock:

czuje sie jak mala bohaterka, zaliczylam maraton przez pol miasta goniac z jednego egzaminu na drugi a potem na trzeci. wprawdzie nie wiem czy zdam

ale hmmmm szansa jest

przez **matylda** » 16 cze 2009, o 20:12

---------- 20:11 16.06.2009 ----------

April, nie odbierać, ignorować, najlepiej zmienić numer!
Woman, niniejszym spełniam Twoją prośbę <kop_w_4_litery> - czego to się nie robi

Tenia, przytulam!
Wybranka, głowa do góry, Cat wróci

A ja? Czuję się nawet ok, ale wciąż śpiąca...

---------- 20:12 ----------

A Lili nie wie, czy zda... a pewnie przyniesie trzy razy bdb w indeksie...

przez **sikorkaa** » 16 cze 2009, o 20:29

powoli, acz z impetem zaczynam sobie wyrabiac swoja pozycje w nowej pracy

inni zaczynaja sie ze mna liczyc, doceniac to co robie

przyjemne uczucie ....

pewnie, ze nie ze wszystkimi jest tak dobrze, ale przynajmniej juz wiem, ze nie jest mi to do szczescia potrzebne

przez **tom** » 16 cze 2009, o 23:17

Jedno wielkie gówn...
Powiem to tak. Coś mi się wydaję że wybiorę się do lekarza.
Mam takie wrażenie , że deprecha mnie ściska i ściska z całej siły.
Jak to ktoś zny już kiedyś mówił nie chcem ale muszem.

przez **mahika** » 16 cze 2009, o 23:23

..... jak wrak ......

przez **tom** » 16 cze 2009, o 23:35

tak się zastanawiam.
Jak wiele jest osób, które muszą brać a jak wiele tych co wezmą i przestaną.
Zaczynam odnosić wrażenie, że należ do tej pierwszej grupy osób, tych nieuleczalnych.

przez **mahika** » 16 cze 2009, o 23:37

własciwie nieważne... przecież teraz też biore...
wrak...

przez **tom** » 16 cze 2009, o 23:47

---------- 23:37 16.06.2009 ----------

owszem nie mogę narzekać chociaż na to, że nie idę na leki. Bo chwała Bogu idę, pomagają mi, czyję się po nich lepiej.
Problem chyba jest w tym,że co się lepiej poczuję to marzy mi się normalne życie, takie bez lekarstw.

---------- 23:39 ----------

Staram się żyć "normalnie" bez leków, a wtedy pryska bańka i powracam do swojego małego szamba, potaplać się w swoim gówni..

---------- 23:41 ----------

Żeby to tak ktoś, mógł zmierzyć na przykład, na pan za mało tego i tego neuroprzekaźnika, musi pan brać do końca życia lek, powiedzmy tak jak cukrzyk.

---------- 23:47 ----------

Najgorsze są te wizyty u lekarza, jak się pan czuje: - dobrze, ale co z tego gdy przemawia przeze mnie lekarstwo, jakoś tak dziwnie czuję się z tym dobrze.