Nawet mając adwokata i rozwód bez orzekania o winie musisz pojawić się w sądzie.
I zeznawać.
I odpowiadać na pytania zadawane przez sąd.
I przedstawić świadka.Musi być dwóch swoich świadków, którzy będą mogli zaświadczyć o rozkładzie pożycia małżeńskiego.
I Twój mąż będzie musiał przedstawić swojego świadka.
Droga Undset ... dla siebie samej - w Twojej sytuacji ... to tylko i wyłącznie z orzeczeniem o winie męża.
mąż odszedł po raz drugi
przez Szafirowa » 5 maja 2009, o 13:02
Znam tylko kilka osób, które równie dzielnie jak Ty radziły sobie w tych trudnych sytuacjach.
Ty Undset jesteś już brylantem.
Jesteś tak oszlifowana, że pospolite diamnety tracą przy Tobie cały blask i urok, jesteś twarda jak najtrwardsza stal.
Wiem, że się boisz. I wiem jak bardzo.
Ale to cholerstwo ma to do siebie, że trzeba to po prostu przeżyć ...
-
Szafirowa - Posty: 774
- Dołączył(a): 21 maja 2007, o 22:30
- Lokalizacja: Wro
przez Lelula » 5 maja 2009, o 13:12
popieram Szafirową. Podczytuję sobie Twój wątek Undset, zostało mi kilka stron "ze środka"
przeszłaś ogromną metamorfozę. Gdy kiedyś znajdziesz siłe i przeczytasz swoje pierwsze strony z tego wątku i skonfrontujesz je z sytuacją "z teraz" zobaczysz to
jesteś silna, masz w sobie dużo pewnosci siebie...a strach...strach jest zawsze...zawsze boimy się tego, co nam nieznane, boimy sie klamstwa i upokorzen ( w tym wypadku na sali sądowej)a ale...Undset...prawda wybroni sie sama...a w twoim sercu zostanie tylko to, co ty chcesz, by tam zostalo...albo wspomnienie wspanialej milosci do meza z poczatkow waszego zwiazku, albo nienawisc do niego i bol, ktory jest teraz...to od ciebie zalezy, co chcesz, by bylo
tak samo od niego zalezy, jak bedzie o tobie myslal...i zadna twoja decyzja o rozwodzie "za porozumieniem stron" tego myslenia w nim nie zmieni...bo on nie dojrzal jeszcze do tego, zeby z szacunkiem spojrzec na ciebie jako wieloletnia partnerke, zone, przyjaciolke...to moze przyjdzie z czasem...a moze u niego nie...
dla Ciebie jak najlepiej- rozwód z orzeczeniem o winie...!! Pomysl o Julce. Jestes za nią odpowiedzialna!
to nie miejsce na roztkliwianie sie nad soba i nad nim. Zycie jest niestety za ciezkie, zeby sobie pozwolic, szczegolnie w twojej sytuacji, na odpuszczanie tego, co ci sie nalezy!
a strach?...bedzie i to ogromny. Ale pomysl, ze to tylko chwilka..to nic . Zacisniesz zęby i dasz radę
Przeciez jesteś wspaniałą, silną i mądrą "mądroscią zyciową" kobieta!
Trzymam kciuki!
przeszłaś ogromną metamorfozę. Gdy kiedyś znajdziesz siłe i przeczytasz swoje pierwsze strony z tego wątku i skonfrontujesz je z sytuacją "z teraz" zobaczysz to
jesteś silna, masz w sobie dużo pewnosci siebie...a strach...strach jest zawsze...zawsze boimy się tego, co nam nieznane, boimy sie klamstwa i upokorzen ( w tym wypadku na sali sądowej)a ale...Undset...prawda wybroni sie sama...a w twoim sercu zostanie tylko to, co ty chcesz, by tam zostalo...albo wspomnienie wspanialej milosci do meza z poczatkow waszego zwiazku, albo nienawisc do niego i bol, ktory jest teraz...to od ciebie zalezy, co chcesz, by bylo
tak samo od niego zalezy, jak bedzie o tobie myslal...i zadna twoja decyzja o rozwodzie "za porozumieniem stron" tego myslenia w nim nie zmieni...bo on nie dojrzal jeszcze do tego, zeby z szacunkiem spojrzec na ciebie jako wieloletnia partnerke, zone, przyjaciolke...to moze przyjdzie z czasem...a moze u niego nie...
dla Ciebie jak najlepiej- rozwód z orzeczeniem o winie...!! Pomysl o Julce. Jestes za nią odpowiedzialna!
to nie miejsce na roztkliwianie sie nad soba i nad nim. Zycie jest niestety za ciezkie, zeby sobie pozwolic, szczegolnie w twojej sytuacji, na odpuszczanie tego, co ci sie nalezy!
a strach?...bedzie i to ogromny. Ale pomysl, ze to tylko chwilka..to nic . Zacisniesz zęby i dasz radę
Przeciez jesteś wspaniałą, silną i mądrą "mądroscią zyciową" kobieta!
Trzymam kciuki!
-
Lelula - Posty: 176
- Dołączył(a): 14 sty 2009, o 16:40
przez mg007 » 5 maja 2009, o 14:32
---------- 14:28 05.05.2009 ----------
dasz rade! Ja tez zadam orzeczenia o winie. Sad zadecyduje, ale czuje ze musze tak postapic.
Co do rozwodu bez orzeczenie - nie potrzebni sa zadni swiadkowie i jesli strony sa zgodne, to sprawa konczy sie zazwyczaj na jednym posiedzeniu. Chyba, ze Sad zadecyduje, ze rozwod zle wplynie na dziecko (ale nie bywa to czesto).
Ale mysle, ze powinnas znalezc w sobie sile i sprobowac powalczyc.
---------- 14:32 ----------
a na pytania Sadu i tak bedziesz musiala odpowiadac, bo Sad musi stwierdzic braz wiezi Was laczacych. Jesli odpowiesz na te pytania, to odpowiesz tez na kilka innych. To bedzie bolesne, ale czy nie zalowala bys, gdybys nie sprobowala?
dasz rade! Ja tez zadam orzeczenia o winie. Sad zadecyduje, ale czuje ze musze tak postapic.
Co do rozwodu bez orzeczenie - nie potrzebni sa zadni swiadkowie i jesli strony sa zgodne, to sprawa konczy sie zazwyczaj na jednym posiedzeniu. Chyba, ze Sad zadecyduje, ze rozwod zle wplynie na dziecko (ale nie bywa to czesto).
Ale mysle, ze powinnas znalezc w sobie sile i sprobowac powalczyc.
---------- 14:32 ----------
a na pytania Sadu i tak bedziesz musiala odpowiadac, bo Sad musi stwierdzic braz wiezi Was laczacych. Jesli odpowiesz na te pytania, to odpowiesz tez na kilka innych. To bedzie bolesne, ale czy nie zalowala bys, gdybys nie sprobowala?
- mg007
- Posty: 19
- Dołączył(a): 18 sty 2009, o 23:17
przez zizi » 5 maja 2009, o 19:10
ja też jestem myślami z Tobą
wierzę,że masz dośc...boisz się....
pomyśl ile już przeszłaś.....teraz idź dalej....
dasz radę
na pewno nie będzie Ci łatwo stanąć na wprost mężczyzny ,z którym żyłaś......
ale dasz radę....
i nie martw się zbytnio na zapas...nie ma żadnego scenariusza....sądy są dla ludzi......będziesz odpowiadać na pytania Sądu...dasz radę ...
jeszcze trochę ......potem odetchniesz.....
teraz ..."przed " jest Ci ciężko....ale my tu jesteśmy z Tobą...i będziemy dopingować Cię...przytulać..i trzymać kciuki....
wierzę,że masz dośc...boisz się....
pomyśl ile już przeszłaś.....teraz idź dalej....
dasz radę
na pewno nie będzie Ci łatwo stanąć na wprost mężczyzny ,z którym żyłaś......
ale dasz radę....
i nie martw się zbytnio na zapas...nie ma żadnego scenariusza....sądy są dla ludzi......będziesz odpowiadać na pytania Sądu...dasz radę ...
jeszcze trochę ......potem odetchniesz.....
teraz ..."przed " jest Ci ciężko....ale my tu jesteśmy z Tobą...i będziemy dopingować Cię...przytulać..i trzymać kciuki....
-
zizi - Posty: 1189
- Dołączył(a): 23 wrz 2007, o 16:37
- Lokalizacja: z ... Polski
przez undset1 » 5 maja 2009, o 20:25
własnie pojechalam po córeczkę do dziadków, mąż ją odprowadził - specjalnie wyjrzałam przez okno by go zobaczyć, by dać sobie czas na ochłonięcie...
jest ślicznie opalony, przystojny,znajomo-nieznajomy... kocham go...
ale jakiś zimny zdaje się jego chłód, jego dłonie trzymające telefon nie są już z te same
zabolało... ukłuło.. mocno.. a po chwili zelżało...
odeszłam od okno, pomyślałam o nim a potem w samochodzie puściłam głośno rocka, zagłuszyc myśli się nie da, ale wtedy musze bardziej się skupić na prowadzeniu..
teraz córeczka już śpi.. a ja czuje się tak dziwnie... za tydzień staniemy na przeciw - jak obcy ludzie, a nie tacy, którzy kiedyś pieścili się dotykiem
on będzie próbował przejechać mnie walcem niezawinionej nienawiści, ja mam nadzieję zniosę jego wzrok i głos.. i nie rozpłaczę sie...
choć go kocham... bardzo... chce pokazać mu zimną obojętność...
nie wiem czy psychicznie jestem w stanie to zrobić, ale znajomi zawsze mi mówili, że minełam się z powołaniem i powinnam była zostać aktorką..
niech to zatem będzie moja życiowa rola...
a potem w domu ... zwinę się w kłębuszek bólu w łazience i kiedy córeczka zaśnie wyryczę cały żal i ból i niemoc panowania nad własnym losem...
takie jest moje postanowienie... spróbuję
jest ślicznie opalony, przystojny,znajomo-nieznajomy... kocham go...
ale jakiś zimny zdaje się jego chłód, jego dłonie trzymające telefon nie są już z te same
zabolało... ukłuło.. mocno.. a po chwili zelżało...
odeszłam od okno, pomyślałam o nim a potem w samochodzie puściłam głośno rocka, zagłuszyc myśli się nie da, ale wtedy musze bardziej się skupić na prowadzeniu..
teraz córeczka już śpi.. a ja czuje się tak dziwnie... za tydzień staniemy na przeciw - jak obcy ludzie, a nie tacy, którzy kiedyś pieścili się dotykiem
on będzie próbował przejechać mnie walcem niezawinionej nienawiści, ja mam nadzieję zniosę jego wzrok i głos.. i nie rozpłaczę sie...
choć go kocham... bardzo... chce pokazać mu zimną obojętność...
nie wiem czy psychicznie jestem w stanie to zrobić, ale znajomi zawsze mi mówili, że minełam się z powołaniem i powinnam była zostać aktorką..
niech to zatem będzie moja życiowa rola...
a potem w domu ... zwinę się w kłębuszek bólu w łazience i kiedy córeczka zaśnie wyryczę cały żal i ból i niemoc panowania nad własnym losem...
takie jest moje postanowienie... spróbuję
- undset1
- Posty: 142
- Dołączył(a): 7 gru 2008, o 20:04
- Lokalizacja: Gdańsk
przez pysiunia » 5 maja 2009, o 22:34
undset1 napisał(a):własnie pojechalam po córeczkę do dziadków, mąż ją odprowadził - specjalnie wyjrzałam przez okno by go zobaczyć, by dać sobie czas na ochłonięcie...
jest ślicznie opalony, przystojny,znajomo-nieznajomy... kocham go...
ale jakiś zimny zdaje się jego chłód, jego dłonie trzymające telefon nie są już z te same
zabolało... ukłuło.. mocno.. a po chwili zelżało...
odeszłam od okno, pomyślałam o nim a potem w samochodzie puściłam głośno rocka, zagłuszyc myśli się nie da, ale wtedy musze bardziej się skupić na prowadzeniu..
teraz córeczka już śpi.. a ja czuje się tak dziwnie... za tydzień staniemy na przeciw - jak obcy ludzie, a nie tacy, którzy kiedyś pieścili się dotykiem
on będzie próbował przejechać mnie walcem niezawinionej nienawiści, ja mam nadzieję zniosę jego wzrok i głos.. i nie rozpłaczę sie...
choć go kocham... bardzo... chce pokazać mu zimną obojętność...
nie wiem czy psychicznie jestem w stanie to zrobić, ale znajomi zawsze mi mówili, że minełam się z powołaniem i powinnam była zostać aktorką..
niech to zatem będzie moja życiowa rola...
a potem w domu ... zwinę się w kłębuszek bólu w łazience i kiedy córeczka zaśnie wyryczę cały żal i ból i niemoc panowania nad własnym losem...
takie jest moje postanowienie... spróbuję
Undset1, pół wieczoru zajęło mi przeczytanie Twojego wątku. Szczęka mi totalnie opadła w dół i poryczałam się jak bóbr...
Jesteś wspaniałą kobietą, bardzo silną i potrafisz kochać całym sercem.
Mocno trzymam kciuki żebyś wyszła na prostą i odnalazła swoją drogę i swoje szczęście. Dla Ciebie i córeczki. Głęboko wierzę, że po złych dniach przychodzą cudowne i po deszczu zaświeci słońce.
Mocno ściskam
-
pysiunia - Posty: 94
- Dołączył(a): 20 kwi 2009, o 22:19
- Lokalizacja: z mojej przystani
przez undset1 » 12 maja 2009, o 11:18
tak pięknie wszystko kwitnie, a u mnie wszystko tylko gnije...
pomięte mam serducho i wciąż tęsknię za nim... tyle spraw wyszło na jaw.. że zdradzał, że oszukiwał, że kłamał, że zawodził na okrągło..
że tak pięknie mówił, że chcę mieć rodzinę a ja mu ją zabieram...
ciągle nie moge wyzwolić się z poczucia winy.. już więcej wiem i rozumiem, ale jednak cały czas wydaje mi sie że mogłam coś zrobić żeby uratować rodzinę dla mojej córki...
powiedzcie kochani -- czy tak miało być? czy możliwie jest nie widzieć kiedy kogoś poznajemy że jest to człowiek który pragnie na chwilę i odchodzi? czy możliwe że nie znamy kogoś z kim się praktycznie wychowaliśmy?
dręczą mnie te pytania co dzień potwornie, szukam momentu w którym popełniłam błąd i zmieniłam go w potwora,,,, czy to możliwe że to jednak moja wina.???
napiszcie szczerze do bólu
pomięte mam serducho i wciąż tęsknię za nim... tyle spraw wyszło na jaw.. że zdradzał, że oszukiwał, że kłamał, że zawodził na okrągło..
że tak pięknie mówił, że chcę mieć rodzinę a ja mu ją zabieram...
ciągle nie moge wyzwolić się z poczucia winy.. już więcej wiem i rozumiem, ale jednak cały czas wydaje mi sie że mogłam coś zrobić żeby uratować rodzinę dla mojej córki...
powiedzcie kochani -- czy tak miało być? czy możliwie jest nie widzieć kiedy kogoś poznajemy że jest to człowiek który pragnie na chwilę i odchodzi? czy możliwe że nie znamy kogoś z kim się praktycznie wychowaliśmy?
dręczą mnie te pytania co dzień potwornie, szukam momentu w którym popełniłam błąd i zmieniłam go w potwora,,,, czy to możliwe że to jednak moja wina.???
napiszcie szczerze do bólu
- undset1
- Posty: 142
- Dołączył(a): 7 gru 2008, o 20:04
- Lokalizacja: Gdańsk
przez woman » 12 maja 2009, o 11:35
Undset, powiem Ci jak ja to widzę obiektywnie.
Twój mąż to człowiek niedojrzały i samolubny. Potrafi się jednak zaprezentowac z jak najlepszej strony, potrafi stwarzać pozory współczucia i empatii, bo jest mu wygodniej widziec tak siebie.
Kiedy ma taką potrzebę przemienia się w skrzywdzonego i cierpiącego, tak naprawdę wszystko to ma swój cel i służy tylko zaspokojeniu sumienia które gryzie.
Nie mogłas zmienić go w potwora, to niemożliwe.
Nie mogłaś zrobić nic ponadto co zrobiłaś, bo zmienic może sie tylko on sam, przy ogromnej pracy i determinacji.
Najwyraźnej on tego nie chce, funduje Ci tylko głodne kawałki, robiąc smutne oczy podczas poważnych rozmów i udając wielce cierpiącego.
Jednak póxniej podczas konfrontacji, kiedy sytuacja nie jest wyreżyserowana przez niego traci panowanie i pokazuje swoje prawdziwe oblicze.
Undset, nie wiń siebie, Ty go tylko kochalaś i chciałas stworzyć rodzinę swojemy dziecku.
Jestem przekonana, że dla córeczki lepiej mieć rodziców mieszkających osobno, niż pod jedny dachem obcych sobie ludzi, gdzie mama pragnie, kocha, cierpi a on zawsze ucieka, kłamie i oszukuje.
Twój mąż to człowiek niedojrzały i samolubny. Potrafi się jednak zaprezentowac z jak najlepszej strony, potrafi stwarzać pozory współczucia i empatii, bo jest mu wygodniej widziec tak siebie.
Kiedy ma taką potrzebę przemienia się w skrzywdzonego i cierpiącego, tak naprawdę wszystko to ma swój cel i służy tylko zaspokojeniu sumienia które gryzie.
Nie mogłas zmienić go w potwora, to niemożliwe.
Nie mogłaś zrobić nic ponadto co zrobiłaś, bo zmienic może sie tylko on sam, przy ogromnej pracy i determinacji.
Najwyraźnej on tego nie chce, funduje Ci tylko głodne kawałki, robiąc smutne oczy podczas poważnych rozmów i udając wielce cierpiącego.
Jednak póxniej podczas konfrontacji, kiedy sytuacja nie jest wyreżyserowana przez niego traci panowanie i pokazuje swoje prawdziwe oblicze.
Undset, nie wiń siebie, Ty go tylko kochalaś i chciałas stworzyć rodzinę swojemy dziecku.
Jestem przekonana, że dla córeczki lepiej mieć rodziców mieszkających osobno, niż pod jedny dachem obcych sobie ludzi, gdzie mama pragnie, kocha, cierpi a on zawsze ucieka, kłamie i oszukuje.
-
woman - Posty: 923
- Dołączył(a): 26 sty 2009, o 21:12
przez impresja » 12 maja 2009, o 12:30
Przeczytaj "Wampiry emocjonalne" Bernsteina,są dostępne teraz w empikach.
Ta książka odpowie Ci na wiele pytań dotyczących niezrozumiałego zachowania męża i pokaże część metod ,którymi posługuje się taki człowiek ,żeby polepszyć SWOJE samopoczucie kosztem innych osób.
A swoją drogą zastanawia mnie ogormna wyroaumiałość kobiet na tym forum dla podłych ,bezczelnych ,grubiańskich zachowań mężczyzn. Nie mówi sie wprost ,ze ktoś jest po prostu łobuzem (bo jak inaczej nazwac bicie i znecanie się nad kobietą,porzucanie dziecka ,rodziny) tylko szuka się chorób i problemów w facecia,po to tylko żeby ............żeby wlaśnie co??? uchronić siebie przed rzeczywistoscią ,że pomyliłyśmy sie,że źle wybrałyśmy .........czy przed bólem i strachem przed samotnością ,,,,,,,,,a moze lęk przed pustką ,ktora w nas hula jak wiatr...........zawsze jakikolwiek facet to w końcu portki na wieszaku w domu nie? A może boimy się ,ze koleżanki pomyslą ,że poniosłyśmy porażkę ,bo nie umiałyśmy sobie życia ułożyć? Moze to wstyd??
Nie wiem ..............każdy swoje wie.............ale uważam że draństwo należy nazywać po imieniu a nie dorabiać mu teorie ,że gość miał trudne dzieciństwo ,albo jest chory na jakieś uzależnienie.
Undstet należy sobie jasno powiedzieć ,że to jest łobuz................a psychologom zostawić dywagacje dlaczego...............
Ta książka odpowie Ci na wiele pytań dotyczących niezrozumiałego zachowania męża i pokaże część metod ,którymi posługuje się taki człowiek ,żeby polepszyć SWOJE samopoczucie kosztem innych osób.
A swoją drogą zastanawia mnie ogormna wyroaumiałość kobiet na tym forum dla podłych ,bezczelnych ,grubiańskich zachowań mężczyzn. Nie mówi sie wprost ,ze ktoś jest po prostu łobuzem (bo jak inaczej nazwac bicie i znecanie się nad kobietą,porzucanie dziecka ,rodziny) tylko szuka się chorób i problemów w facecia,po to tylko żeby ............żeby wlaśnie co??? uchronić siebie przed rzeczywistoscią ,że pomyliłyśmy sie,że źle wybrałyśmy .........czy przed bólem i strachem przed samotnością ,,,,,,,,,a moze lęk przed pustką ,ktora w nas hula jak wiatr...........zawsze jakikolwiek facet to w końcu portki na wieszaku w domu nie? A może boimy się ,ze koleżanki pomyslą ,że poniosłyśmy porażkę ,bo nie umiałyśmy sobie życia ułożyć? Moze to wstyd??
Nie wiem ..............każdy swoje wie.............ale uważam że draństwo należy nazywać po imieniu a nie dorabiać mu teorie ,że gość miał trudne dzieciństwo ,albo jest chory na jakieś uzależnienie.
Undstet należy sobie jasno powiedzieć ,że to jest łobuz................a psychologom zostawić dywagacje dlaczego...............
- impresja
Powrót do Problemy w związkach
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: eyureno i 273 gości