witajcie kochani

[ankh]

to znowu ja ale wcale mi nie do śmiechu, naprawdę, chciałam uniknąc użalania się nad sobą, ale nie mogę:/ chcę, żeby wrócił!!! jeśli go zobaczę na zajęciach w poniedziałek, to chyba zwariuję :/ znowu zostałam sama, a znajomi mnie olali :/ ech, ja wiem,że zanudzam,że inni mają poważniejsze problemy, ale było ok przez chwilę i znowu się spierdoliło (sorry za wulgaryzmy, ale mam dość ) najgorsze jest to,że nie potrafię przyjąc kompletnie do wiadomości,że on mnie nie chce-nie potrafię się z tym pogodzić:/ nie wiem, czy dotrwam do tej wizyty u psychologa do 22 stycznia, czy jest podlejsza istota na tym padole ode mnie? z która nikt się nie chce spotykać? gdybym chociaż nie musiała go widywać na zajęciach . . .

[flinka]

Rozumiem, że dręczy Cię poczucie wstydu i rozpacz, że straciłaś kogoś bliskiego, to trudne, ale każdy czasem ma sytuacje gdy zachowa się w sposób ośmieszający się, z czasem to wspomnienie i emocje "wyblakną".

Czytałam Twój poprzedni post i zastanawiam się dlaczego tak się zachowałaś, czy to był tylko wpływ alkoholu?

Rozmawiałaś z nim po tym zdarzeniu?

[ankh]

właśnie o to chodzi,że nie mam pojęcia, czemu się tak zachowałam-jakbym nie umiała panować nad sobą :/

[Judith]

strasznie Ci współczuje, że musisz go widywać na zajęciach. Gdybym ja miała oglądać osobę którą kocham albo na której mi zależy wiedząc, że ona mnie nie chce umierało by we mnie coś za każdym razem jak ją widze.. jeśli rozumiesz co chce przez to powiedzieć.
Choć nie widzenie tej osoby też sprawia ból i to cholerny, niestety..

Przecież jest dużo opcji.. ktoś Ci mógł coś dorzucić do drinka, albo po prostu byłaś pijana i nie panowałaś nad sobą. ..





łał, pierwszy raz udzieliłam się na tym forum nie tylko w mojej sprawie ^^
pozdrawiam.