"Tak, to Ty"

[ewka]

Przeczytałam z zapartym tchem. Polecam

http://partnerstwo.onet.pl/1406284,3505,1,artykul.html

[KATKA]

a ja w to jakoś nie umiem wierzyc kocham...ale już chyba niegdy nie bede potrafiła tak jak kiedyś...aż w zapomnienie ....uraz chyba pozostaje...cieżko uwierzyc......przynajmniej mi

[ważka]

A ja chyba rozumiem!Pomogła mi lektura 'Przebudzenie' i 'Wezwanie do miłości' Antonnego de Mello.Wystarczy uswiadomic sobie fakt że kazdy jest wolnym człowiekiem ,zupełnie odrębnym.I ma do tego prawo.Pozbycie sie iluzji o kochanym człowieku niesamowicie relaksuje i skupienie sie na sobie i swoim szczesciu co wydaje sie egoistyczne w pierwszym momencie.Ale tylko wtedy można zaczac prawdziwie kochac!

[Goszka]

rzeczywiście poruszający artykuł,ale mam wrażenie że jest w nim przedstawiony zbyt wyidealizowany obraz miłości...Wiadomo,każdy ma swój ideał i na pewno tak wyglądałaby miłość idealna.
Ale czy jedyną prawdziwą miłością jest właśnie ta idealna?
Czy miłość mniej doskonała nie ma w sobie jakiegoś uroku?
Pewnie że dobrze jest dążyć do ideału,tak blisko jak się tylko da.Jednak mam wrażenie że ja chyba nigdy nie będę tak potrafiła...
Poza tym kiedyś słyszałam coś takiego,że miłość polega (m.in.) na równowadze w dawaniu i braniu....już sama nie wiem gdzie jest w końcu prawda...a jeśli oddaję komuś siebie,to nie mam prawa poczuć się skrzywdzona jeśli nie widzę wzajemności?Już nawet nie chodzi o wymaganie od partnera ale właśnie to poczucie krzywdy,niedocenienia...
Co wtedy?To problem jest wtedy we mnie czy w osobie,która nie potrafi/nie chce dawać?

[Megie]

czy taka milosc bedzie trwac wiecznie..

Ja jestem wlasnie na takim etapie.. zakochanie minelo, widzimy swoje wady ale jest mimo wszystko cudownie..czytalam ten artykul wlasnie z mysla - tak teraz to przezywamy...
ale czy zawsze tak bedzie..mozemy sie starac z calych sil to utrzymac ale wszyscy wiemy jak czlowiek jest slaby i czasem chwila nieuwagi moze duzo zepsuc..

[bunia]

Moim zdaniem artykul uproszczony i sprowadzony do cytatow,"gdy kochamy prawdziwie nie mozemy przegrac"....oj mozemy....kochac uczymy sie cale zycie a byc kochanym to nie znaczy kochanym w ten sam sposob w jaki my sami kochamy a wiec o symbioze niezwykle trudno,utopia.....tak mysle....ale mam nadzieje,ze sie myle

[ewka]

A ja chyba rozumiem!Pomogła mi lektura 'Przebudzenie' i 'Wezwanie do miłości' Antonnego de Mello.

Dokładnie mam tak samo, Ważka... jeśli nie nastawisz się na "branie" - wszystko, co dostaniesz staje się wielkim darem. No tak mniej-więcej;)

[Księżycowa]

Ja tak sobie za to myślę jak to jest, że gdy nic nie chciałam, to wszystko samo wpadało mi w ręce a za to gdy chciałam tylko trochę uwagi, prawie wszystko straciłam. Nie chcę być tu pesymistką ale takie mam ostatnio przemyślenia i zastanawiam się czasem czym jest miłość i kiedy ją dostrzegamy. I coś mi stuknęło do głowy. Może właśnie jej nie zauważam? Może to, że jesteśmy jeszcze razem po tym wszystkim to właśnie jest miłość. Może... kiedyś bym w to wierzyła bez opamiętania. Teraz też wierzę, tylko twardziej stąpając po ziemi.