Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

przez **Megie** » 22 lip 2008, o 10:53

Silence- bywasz jeszcze tutaj czasami???
Gdzie jestes, co slychac.. ???

przez **Applee** » 22 lip 2008, o 22:23

Hej Megie:)

Bywam, czesto. Sledze wpisy... Czasem nawet mam ochote cos napisac, ale obwaiam sie ze wyjdzie " glupio"... po watku 123 widze ze czesto dochodzi do jakis nieporozumien..I jakos tak stwierdzilam, ze macie juz wszyscy dosc mojego niezdecydowania i wiecznego narzekania, ze szkoda zabierac mi czas i miejsce ludziom, ktorzy sa w potrzebie i ktorym to forum jest w stanie wiecej pomoc.

Zakonczylams swoja terapie prawie po roku. Nie wniosla ona (tak przynajmiej wewnentrznie czuje) nic do mojego zycia. Bylam zmeczona tym, ze nie ide " na przod". Ze przychodze, opowiadam i moze... NIE czuje WNIOSKOW.

Do tego doszly problemy z mama... Mama kontra ON- "zostaw go, on jest chory! jak sobie wyobrazasz przyszlosc z inwalida? nie masz z mojej strony pozwolenia na slub.. "

Boli mnie dzis w srodku jak sobie probuje to ogarnac...:/

przez **Megie** » 23 lip 2008, o 07:37

nie martw sie tym silence.. ja tez po akcji ze 123 stwierdzilam ze nie bede tutaj pisac, ale nieporozumienia to normalna sprawa na forum, latwo cos ubrac w nieodpowiednie slowa itp..

nie wiedzialam ze Twoj facet jest inwalida....
a co do mamy to nie rozumiem- jak moze nie dac Ci pozwolenia na slub, myslalam ze czasy kiedy rodzice decyduja o takich sprawach juz minely..

przez **Applee** » 23 lip 2008, o 23:35

Do tych, ktorzy jeszcze to czytaja;)

Czy wyobrazacie sobie sytuacje, by namawiac kogos do rozstania sie tylko dlatego, ze ta druga osoba jest chora? Moze i jestem mloda ale wydaje mi sie to...sprzeczne z wlasnym sumieniem.
Dzis moja matka mnie ... sama nie wiem nawet jak to nazwac.Obrazila? Zaszantazowala?...Ona nie chce wyrazic zgody na slub ( rozumiem to w ten sposob, ze jesli do niego dojdzie-ona nie bedzie w nim uczestniczyc)A dodatkowo nie chce mnie z nim widziec w naszym rodzinnym domu .. Bo: " Co ludzie powiedza? ze corka sie zwiazala z inwalida?"
Sama nie wiem co robic. Czuje sie jak miedzy mlotem a kowadlem. Uwazam za obrazliwe albo wrecz szokujace to, co slysze od niej.
Nawet nie bylabym w stanie spojrzec mu w oczy i powiedziec, co moja matka o nim sadzi. Ze go lubi, ale nie akceptuje choroby, bo wolalaby dla mnie kogos zdrowego.
Do tej pory myslalam,ze takie rzeczy moga sie dziac w filmach...a nie w rzeczywitosci. a teraz? Jestem uczestnikiem tego koszmaru..

przez **ewka** » 24 lip 2008, o 09:02

Hej;)
No, to raczej nie błysnęła Twoja mama, Silence... to pewnie z troski o Ciebie, bo raczej chce się dla córki rycerza zdrowego, silnego i pięknego. Sorki, jeśli zabrzmiało głupio, bo nie wiem, na czym polega to "inwalidztwo". Powinna Cię jedynie w jakiś sposób ostrzec o trudnościach, jakie Cię ewentualnie mogą w związku z tym spotkać... a tak? No niewypał z jej strony. Myślę, że miałabym w nosie ten szantaż, choć na pewno jest to przykre.

Co zamierzasz?

przez **Megie** » 24 lip 2008, o 09:32

Decyzja nalezy do Ciebie
a w moim odczuciu Twoja mama bardziej przeszkadza niz pomoaga podjac wlasciwo decyzje..

kazdy z Nas moze byc chory i czy w zwiazku z tym nie zaslugujemy na milosc.. dlatego tez mam takie odczucia jak Ty- to nie zgodne z sumieniem..

Silence nie daj soba przede wszystkim manipulowac..

przez **Applee** » 25 lip 2008, o 15:41

Sama nie wiem co tu wiecej napisac...

Dzis z calego tego stresu zemdlalam na oddziale. Zaznajomiona doktor powiedziala, ze pogada z moja matka, bo ta mnie naciska za bardzo. Nie tylko jesli chodzi o Niego ale tez o moje dalsze plany na zycie.
Zakonczylo sie to tym, ze matka powiedziala, ze odkad on wkroczyl w moje zycie to nawet na zdrowiu podupadam... JASNE!

Z tego stresu calego to po nocach mi sie snia jacys ludzie bez ng itd. PARANOJA!
Budze sie (obecnie jestem w domu rodziinym) i zastanawiam co dzis przykrego mi powie, chociaz staram sie jej unikac jak ognia. I taka chora sytuacja trwa od 5 dni. Wczesniej bylo bardziej "lajtowo", a teraz? sama nie wiem w co rece wlozyc. Jak przestac myslec.
Dostalam dzis pieniadze na mieszkanie i komentarz" ostatni raz CI cos daje. od wrzesnia radz sobie sama a do domu nie przyjezdzaJCIE".
Gwozdz do trrumny...
On sie do[pytuje, czemu mam smutny glos, czem nie mam humoru a ja...przeciez mu nie powiem o co chodzi. Dziewczyny, to naprawde ciezkie.Trudne. Masakryczne. MAKABRYCZNE.
Wpiszcie sobie w google: zzsk.
Nie wiem jeszcze co zrobie. Mam sierpien i wrzesien a w pazdzierniku...staz czyli praca. Dopiero wtedy bede w pelni niezalezna. Tymczasowo zmykam do Wawy, skoro matka nie chce mnie ogladac.
Boli mnie serduszko jak o tym mysle...

przez **ewka** » 28 lip 2008, o 07:35

silence napisał(a):Boli mnie serduszko jak o tym mysle...

No nie wątpię - to jest przykre. Myślę, że z czasem nie będzie Ci to tak bardzo szarpać emocji, bo przecież na siłę nic nie da się zrobić, a problem się oswoi i da się z nim żyć. I myślę jeszcze, że Twoja mama (chyba nieświadomie?) w jakimś sensie Cię traci i sama się do tego przyczynia - może się jeszcze zorientuje, że to nie tak?

przez **Applee** » 29 lip 2008, o 12:11

Jestem w Warszawie.
Przyjechalam tu z mama. Nie odezwala sie do mnie przez 4 godziny ani slowem. Pod klinika, do ktorej ja podwiozlam odwrocila sie i odeszla. Na moja prosbe, by pojechala ze mna do domu, bo ma jeszcze godzine odparla, ze poradzi sobie.
On sie dopytuje dlaczego nie jedziemy, dlaczego mama sie do mnie nie odzywa, a ja ... biore wine na siebie. Ze sie poklocilam (nie powiedzialam o co..) Ona nadal sie nie odzywa, ale coz. Ja daje sobie i JEJ przede wszystkim czas. Nic nie poradze. Wiem,ze rozmowa nic nie rozwiaze, bo w zeszylm tygodniu probowalam to zrobic. Spotkala nmnie wiece sciana milczenia. Milczmy zatem dalej...

przez **ewka** » 29 lip 2008, o 13:18

Ja bym mu też nie powiedziała... no bo kurczę jak? Mama Cię normalnie psychicznie molestuje - nie daj się!!!

przez **Applee** » 29 lip 2008, o 13:29

Mama...to ostanio mi powiedziala, ze jestem slabsza psychicznie od niej...
I ma racje...
25 letnia dziewczyna uzalezniona od mamy i jej decyzji- to wlasnie ja...

przez **ewka** » 29 lip 2008, o 20:59

silence napisał(a):25 letnia dziewczyna uzalezniona od mamy i jej decyzji- to wlasnie ja...

Do czasu, Moja Droga, do czasu! Silne osobowości (jeśli mama taka jest) mają ten "dar" przyklejania do siebie... najgorsze, że robią to sposobami mało czystymi.

przez **nefi** » 1 sie 2008, o 21:26

Witaj Silence

Chcialam tylko napisac ze facet niepelnosprawny to dla rodzicow duzy problem ale z doswiadczenia powiem ze z czasem mniej protestuja.
Moja przyjaciolka sie zareczyla wlasnie i mysle ze powoli akceptuja jej wybor. Choc jeszcze niedawno probowali rozmawiac ze mna abym na nia wplynela.
Pozdrawiam

przez **Applee** » 3 sie 2008, o 12:32

dziekuje Nefi, za slowa pocieszenia. Moj nie jest inwalida- ludzie (poza moja mama i mna..) nawet nie zauwazaja ze znim cos jest nie tak..

ale poklocilismy dosc ostro w minionych dniach...
narazie probuje to ogarnac i czuje sie.. jak w pulapce bez wyjscia.. podjelismy decyzje o rozstaniu pomimo, ze zadne z nas nie chce tego. przegladalam stare swoje wpisy- troche sie u nas w zwiazku pozmienialo jesli chodzi o zazdrosc bo od dawna nie mam powodow do tego, on mi ich nie daje..
ale zauwazyla, ze wykanczam sie psychicznie klocac o bezsensowne rzeczy ... i w efekcie tego dochodzi do wielkich "akcji" czyli zerwan i powrotow...
to nie jest normalne!
ja mam bardzo wybuchodzy charakter, latwo sie obrazam i chyba "lubie cierpiec" i tez byc w centrum zainteresowania. on coraz latwiej przy mnie wybucha jesli chodzi o jakies drobnostki... tyle ze mi po 5 min przechodzi a na niego tzreba czekac az dzien, dwa...
ja nie umie w ten sposob funkcjonowac..
bylismy na odleglosc przez minione dwa tyg i bylo w maire ok. potem tydz razem i wielka awantura o nic...
racjonalnie.. to nie ma sensu... kolejny toksyczny zwiazek i kolejna osoba (ja) uzalezniona od tego...
bez sensu...
dziekuje Wam za to, ze przynajmiej tu moge sie wyzalic...

przez **ewka** » 5 sie 2008, o 09:46

silence napisał(a):ale zauwazyla, ze wykanczam sie psychicznie klocac o bezsensowne rzeczy ... i w efekcie tego dochodzi do wielkich "akcji" czyli zerwan i powrotow...
to nie jest normalne!
ja mam bardzo wybuchodzy charakter, latwo sie obrazam i chyba "lubie cierpiec" i tez byc w centrum zainteresowania. on coraz latwiej przy mnie wybucha jesli chodzi o jakies drobnostki... tyle ze mi po 5 min przechodzi a na niego tzreba czekac az dzien, dwa...
ja nie umie w ten sposob funkcjonowac..

Być może nie rozumiem... ale czy zerwanie zmieni Ci charakter na niewybuchowy? I na nieobrażanie? I na niezwracanie uwagi na drobnostki?

Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

silence

silence

Kto przegląda forum