przyszedł...
przez Pytajaca » 8 lip 2008, o 18:58
Nie daj sie nabrac na te jego mile slowka, on czuje, ze sie oddalasz i dlatego wlasnie chce byc mily - nie ma juz powodu do lechtania jego Ego. Zizi- badz twarda - to nie to, na co w zyciu czekasz. Czekasz na prawdziwy szacunek i prawdziwa milosc, z wzajemnoscia, a nie na zdrady i szarpanie sie. No! Glowa i serce do gory!
-
Pytajaca - Posty: 690
- Dołączył(a): 19 maja 2007, o 18:34
przez ewka » 9 lip 2008, o 01:21
Może być miły bez zobowiązań głębszych - bo dlaczego nie? W imię przeżytych lat, w imię dzieci, w imię w miarę poprawnych stosunków - Zizi, stajesz (mam nadzieję) na własnych, coraz silniejszych nogach i on "miły" czy "niemiły" nie ma specjalnie wielkiego znaczenia, prawda?
No:)
No:)
-
ewka - Posty: 10447
- Dołączył(a): 4 maja 2007, o 18:16
przez zizi » 10 lip 2008, o 00:59
Ewka tak...powoli tak sie dzieje.
nie robie tego ,bo odkochałam sie..ale dlatego,że on jest wredny....i nic nie stara sie.....
więc dam mu spokój...jak tak bardzo chce...
i ja będę spokojniejsza,gdy przestanę już czekać.
Dziś dzwonił.
Spokojnie ustaliliśmy szczegóły wyjazdu..i tyle...
nie robie tego ,bo odkochałam sie..ale dlatego,że on jest wredny....i nic nie stara sie.....
więc dam mu spokój...jak tak bardzo chce...
i ja będę spokojniejsza,gdy przestanę już czekać.
Dziś dzwonił.
Spokojnie ustaliliśmy szczegóły wyjazdu..i tyle...
-
zizi - Posty: 1189
- Dołączył(a): 23 wrz 2007, o 16:37
- Lokalizacja: z ... Polski
przez zizi » 18 lip 2008, o 19:21
Witaj Ewcia :serce2
Nie urlopuję...wręcz przeciwnie dużo pracuję.
Chciałabym mieć urlop
Ale jeszcze nie zasłużyłam
nie zaglądałam tu,bo miałam już dość siebie...tego smutku....tego wałkowania ...wciąż ..w kółko
ubiegły tydzień to następny przełom ...we mnie......
Tydzień temu kaktus zmobilizował sie i zabrał dzieci na wakacje
na pięć dni
gdy zadzwonił z pytaniem czy może zabrać gdzieś dzieci ,ja od razu zgodziłam się
i wtedy z jednej strony cieszyłam się,że dzieci pobędą z nim,że pojadą na wakacje..nad morze
A z drugiej strony było mi cholernie przykro i źle,bo kaktus nie chciał ze mną jechać na te wakacje....
no bo niby czemu miałby chcieć?
ja to wiedziałam....
ale i tak smutno mi było....bo to pierwszy raz tatuś sam zabierał dzieci na wakacje....
Rodzina rozpadła się
Wpadłam w dołek
Ale wmawiałam sobie,że tak jest i tak jest dobrze,bo dzieci potrzebują ojca,że fajnie,że jadą...
zapakowałam....pojechali...
bałam sie co ze mną będzie..bałam sie siebie...że przesmucę ten czas
Pierwszy dzień bylo mi źle..
A potem zrobiło sie lepiej
Poczułam wolność...
Codziennie chodziłam do pracy..ale wieczory miałam WOLNE
Chodziłam więc do znajomych..albo do miasta....było super.
A jak dzieci wróciły oglądałam zdjęcia z ich wakacji.I ...wcale mi serce nie bilo na widok kaktusa
Powoli uwalniam się.....coraz częściej myślę o innych ludziach....
nawet potrafię śmiać sie z kimś
Miewam jeszcze smutne chwile...ale już mam tez wesołe
Wychodzę do ludzi..wychodzę z mojej czarnej dziury.
A to forum jest super.Dokładnie Wy co tu piszecie...pomagacie....
To działa
wiele wylałam łez pisząc tu.....czytałam wiele waszych słów....
pomogliście mi kochani
Nie urlopuję...wręcz przeciwnie dużo pracuję.
Chciałabym mieć urlop
Ale jeszcze nie zasłużyłam
nie zaglądałam tu,bo miałam już dość siebie...tego smutku....tego wałkowania ...wciąż ..w kółko
ubiegły tydzień to następny przełom ...we mnie......
Tydzień temu kaktus zmobilizował sie i zabrał dzieci na wakacje
na pięć dni
gdy zadzwonił z pytaniem czy może zabrać gdzieś dzieci ,ja od razu zgodziłam się
i wtedy z jednej strony cieszyłam się,że dzieci pobędą z nim,że pojadą na wakacje..nad morze
A z drugiej strony było mi cholernie przykro i źle,bo kaktus nie chciał ze mną jechać na te wakacje....
no bo niby czemu miałby chcieć?
ja to wiedziałam....
ale i tak smutno mi było....bo to pierwszy raz tatuś sam zabierał dzieci na wakacje....
Rodzina rozpadła się
Wpadłam w dołek
Ale wmawiałam sobie,że tak jest i tak jest dobrze,bo dzieci potrzebują ojca,że fajnie,że jadą...
zapakowałam....pojechali...
bałam sie co ze mną będzie..bałam sie siebie...że przesmucę ten czas
Pierwszy dzień bylo mi źle..
A potem zrobiło sie lepiej
Poczułam wolność...
Codziennie chodziłam do pracy..ale wieczory miałam WOLNE
Chodziłam więc do znajomych..albo do miasta....było super.
A jak dzieci wróciły oglądałam zdjęcia z ich wakacji.I ...wcale mi serce nie bilo na widok kaktusa
Powoli uwalniam się.....coraz częściej myślę o innych ludziach....
nawet potrafię śmiać sie z kimś
Miewam jeszcze smutne chwile...ale już mam tez wesołe
Wychodzę do ludzi..wychodzę z mojej czarnej dziury.
A to forum jest super.Dokładnie Wy co tu piszecie...pomagacie....
To działa
wiele wylałam łez pisząc tu.....czytałam wiele waszych słów....
pomogliście mi kochani
-
zizi - Posty: 1189
- Dołączył(a): 23 wrz 2007, o 16:37
- Lokalizacja: z ... Polski
Brawo przez nana » 23 lip 2008, o 13:14
hej zizi!
dawno mnie tu nie bylo. sledziłam wcześniej twój wątek i chcialam zobaczyć co słychać. bardzo sie ciesze, ze pokonujesz swoje problemy! dzieki twojej historii chyba lepiej rozumiem co sie dzieje z moja matka (jest wlasnie w trakcie rozwodu). tyle, ze ona jeszcze buja na huśtawce uczuć (dół-góra). mam wiec nadzieje, ze tak jak ty znajdzie swoja rownowage i ze ta rownowaga bedzie juz na stale.
a co do wyjsc do miasta i do ludzi - uwazam, ze to super. tylko uwazaj na "pocieszanie sie" - ja robie podobnie (nie jestem po rozwodzie, ale po powaznym rozstaniu) i moim zdaniem takie "pocieszanie sie" jest w jakis sposob jak make-up, czyli tylko maskuje problem, a nie usuwa go. glownie chodzi o to, zeby samemu odzyskac swoja rownowage, a nie uwieszac sie na ramionach najblizszego mezczyzny. no ale to tylko taka moja teoryjka.
trzymam za ciebie mocno kciuki!
nana
dawno mnie tu nie bylo. sledziłam wcześniej twój wątek i chcialam zobaczyć co słychać. bardzo sie ciesze, ze pokonujesz swoje problemy! dzieki twojej historii chyba lepiej rozumiem co sie dzieje z moja matka (jest wlasnie w trakcie rozwodu). tyle, ze ona jeszcze buja na huśtawce uczuć (dół-góra). mam wiec nadzieje, ze tak jak ty znajdzie swoja rownowage i ze ta rownowaga bedzie juz na stale.
a co do wyjsc do miasta i do ludzi - uwazam, ze to super. tylko uwazaj na "pocieszanie sie" - ja robie podobnie (nie jestem po rozwodzie, ale po powaznym rozstaniu) i moim zdaniem takie "pocieszanie sie" jest w jakis sposob jak make-up, czyli tylko maskuje problem, a nie usuwa go. glownie chodzi o to, zeby samemu odzyskac swoja rownowage, a nie uwieszac sie na ramionach najblizszego mezczyzny. no ale to tylko taka moja teoryjka.
trzymam za ciebie mocno kciuki!
nana
-
nana - Posty: 634
- Dołączył(a): 21 maja 2007, o 19:59
- Lokalizacja: Lublin
przez zizi » 29 lip 2008, o 00:27
[color=red][size=9]---------- 17:34 25.07.2008 ----------[/size][/color]
Witaj Nana
tak radze sobie z sobą o wiele lepiej niż miesiąc temu
niestety miewam też ,jak twoja mama huśtawki nastrojów
ale ogólnie czuje sie już lepiej..
nie tkwię wciąż w smutku,tak jak robiłam to dawniej...
pozwalam sobie na fajne wesołe chwile
Chodzę na terapię,która mi tez pomaga.
cały czas jeszcze trochę walczę z sobą......jednak już nie czekam tak codziennie...nie myślę o kaktusie..
przyłapuje się na tym,że jeszcze trochę ,czekam...że może..że kiedyś..że ocknie się....Ale zaczynam wierzyć w siebie i żyć własnym życiem.
Co będzie to nie wiem.
teraz odpuściłam..tak na prawdę..nie robie nic wobec kaktusa...
Bardziej dbam o siebie...
Więcej spotykam sie z innymi ludźmi
Zauważam innych mężczyzn Podoba mi się to!
może to trochę maska..ale teraz tak muszę..tak chcę....potrzebuje uśmiechu i troski innych ludzi...chcę pośmiać sie z kimś...
Dlaczego nie?
Już mam dość samotnego życia..dość zamykania sie w klatce.
Przecież życie ma tyle kolorów
A kaktus..............niech sobie żyje jak chce i gdzie chce
[color=red][size=9]---------- 23:27 28.07.2008 ----------[/size][/color]
gdy go nie widzę ....jest mi łatwiej
łatwiej zapomnieć......
widziałam go wczoraj.....przyszedł do dzieci....
niby było ok...czułam sie dobrze..śmiałam sie,rozmawiałam....
Ale jak wyszedł posmutniałam.......
dlaczego tak musi być?
Witaj Nana
tak radze sobie z sobą o wiele lepiej niż miesiąc temu
niestety miewam też ,jak twoja mama huśtawki nastrojów
ale ogólnie czuje sie już lepiej..
nie tkwię wciąż w smutku,tak jak robiłam to dawniej...
pozwalam sobie na fajne wesołe chwile
Chodzę na terapię,która mi tez pomaga.
cały czas jeszcze trochę walczę z sobą......jednak już nie czekam tak codziennie...nie myślę o kaktusie..
przyłapuje się na tym,że jeszcze trochę ,czekam...że może..że kiedyś..że ocknie się....Ale zaczynam wierzyć w siebie i żyć własnym życiem.
Co będzie to nie wiem.
teraz odpuściłam..tak na prawdę..nie robie nic wobec kaktusa...
Bardziej dbam o siebie...
Więcej spotykam sie z innymi ludźmi
Zauważam innych mężczyzn
Podoba mi się to!
może to trochę maska..ale teraz tak muszę..tak chcę....potrzebuje uśmiechu i troski innych ludzi...chcę pośmiać sie z kimś...
Dlaczego nie?
Już mam dość samotnego życia..dość zamykania sie w klatce.
Przecież życie ma tyle kolorów
A kaktus..............niech sobie żyje jak chce i gdzie chce
[color=red][size=9]---------- 23:27 28.07.2008 ----------[/size][/color]
gdy go nie widzę ....jest mi łatwiej
łatwiej zapomnieć......
widziałam go wczoraj.....przyszedł do dzieci....
niby było ok...czułam sie dobrze..śmiałam sie,rozmawiałam....
Ale jak wyszedł
posmutniałam.......
dlaczego tak musi być?
-
zizi - Posty: 1189
- Dołączył(a): 23 wrz 2007, o 16:37
- Lokalizacja: z ... Polski
Powrót do Problemy w związkach
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 99 gości