Byliśmy razem prawie 2lata i on szybko powiedział moim rodzicom,że chce ze mną zamieszkać ,że bedzie mnie utrzymywał.Wiedział,ze jestem DDD(z rodziny dysfunkcyjnej).Zrobił i mnie i im nadzieję na ślub.Potem tylko wykorzystał gościnnośc mojej rodziny a teraz to ja musiałam świecić oczami,ze zerwał ze mną.I mało tego;on wie,że ja to ja,ale wali mnie jeśli przeczyta ten post. W domu zaś on stale czyms mnie denerwował i nie pomagały rozmowy ani uwagi.Twierdził,że go wyzywam,dlatego zerwał.On też mnie wyzywał.On stale ciął się, był roztargniony, wszystko wydawał na jedzenie dla siebie,a ja chodziłam głodna(sam ważył prawie 120kg).Też był DDD i miał uraz na punkcie przemocy w domu.Wyrzucił mnie z domu,a wyglądało to tak:przez telefon kazał mi się wynieść i spakować w 1dzień,strasząc przyjazdem swoich rodziców. Potem zabawił się moimi uczcuciami,twierdząc,ze nie zrywa ze mną,tylko,że jak pójde na terapię to wróci do mnie.Teraz nie odzywa się do mnie już pół roku,a na moje meile,listy czy co tam odpowiada,że jestem zakłamana.Prawda jest taka,że on mi nigdy nie wierzył i nie mówił wszystkiego.Wiem wprawdzie,że nie wolno żebrać o miłość, jednak jest to trudne, gdy się kogoś kocha wciąż.Jak mam się odkochać?Nie wiem.Ja zaś wróciłam do domu,bo nie chciałam na dworzec,a on tnie się dalej czy co tam robi,ale beze mnie wcale nie jest szczęśliwy.Acha,i ze swoimi rodzicami zupełnie zerwał kontakt. 
Poza tym on prawie w ogóle nie utrzymuje ze mną kontaktu i nie chce mnie znać.Na podstawie więc tego mozna powiedzieć,że on sobie sam ze sobą nie radzi, jest dziecinny, nieodpowiedzialny,niekulturalny,ma problemy z obżarstywem i nie leczy się.I to wcale nie był ten jedyny,jak się okazało.Mój koszmar trwa już pół roku.
