Mężczyzni wykorzystani seksualnie

[kindofblue]

Witam ,czy są może na tym forum osoby - najlepiej faceci, którzy dochodzą do siebie po wykorzystaniu seksualnym w dzieciństwie?

Moja matka była/jest, bo nadal żyje, pedofilem kazirodczym. Mam 36 lat, oczywiście trafiłem na terapię, ale poszedłem tam, z zupełnie innymi sprawami, dopiero w trakcie, po jakimś roku, zaczęły mi się przypominać "dziwne" akcje z dzieciństwa z "mamusią".

W każdym razie, wyszedłem na prostą - nie ze wszystkim oczywiście, bo bliskie relacje z innymi, to dla mnie jakaś katorga, rzuciłem ćpanie, mam fajny zawód, który lubię, mam swoje pasje, które powoli zaczynają przynosić też gratyfikacje finansowe:D czuję, że się rozwijam i nawet cieszy mnie życie...

Ale czasami nie mam z kim pogadać, z kimś, kto ma podobne przeżycia i problemy. Moi znajomi o niczym nie wiedzą, zresztą i tak mam ich bardzo niewielu, nie wspominając o przyjaciołach - patrz alergia na bliskie relacje, o związkach z kobietami płci przeciwnej to nawet nie wspominam:P

Więc kwestia jest tego typu, jak Wy sobie radzicie po takim "wesołym" początku życia? W jaki sposób ogarniacie związki? Czy jest jakaś grupa wsparcia, która spotyka się w REALU?Jak żyć

Pozdrawiam i mam nadzieje, że znajdzie się ktoś, kto zmaga się z podobnymi problemami jak ja!!!

[Sansevieria]

Obawiam sie, że u nas facetow mało, a z takim jak Twój pakietem to trudno będzie. Zwłaszcza ze pedofilia w tym wydaniu, które opisujesz, to jest pozaprzeczana na maksa i zaiste ofiara świadoma i po terapii to jest rzadkość.
Przy okazji przyjmij wyrazy uznania za to, co udało Ci się osiągnać w zdrowieniu i porządkowaniu.
Od ofiary wykorzystania i przemocy psychicznej, po terapii - żeby nie było, że tak całkiem nie wiem, o czym piszesz

[kindofblue]

dzięki Sansevieria:D no rzeczywiście, pakiet mam fajny, jeszcze trochę "darmowych" smrodów zostało, no ale nie wszystko na raz

widziałem kilka filmów anglojęzycznych na ju tóbe ze spotkań takich grup, i myślę, że dobrze by mi to zrobiło, generalnie jak mówili o swoich problemach w życiu doczesnym, to czułem się jakby ktoś o moich gadał, nawet narkotyki podobne ćpałem, z takich samych powodów:) śmiech prze łzy:P

będę szukał dalej,

a najgorsze jest to, że tak trudno mi związki przychodzą, już jest postęp, ale jak tak dalej będzie wolno i mozolnie szło, to chyba sam będę musiał swoją trumnę do grobu wkładać

pewnie po swoich przejściach masz podobnie?jak Ci rozbiją nos, to nie ważne czym, bo boli zawsze tak samo, wiesz o co mi chodzi?

pozdrawiam:)

[Sansevieria]

Nie wszystko na raz, ale z drugiej strony jedno z drugim powiązane i weź wybierz co najpierw co potem albo co ważniejsze...
Ja jestem już nieco weteranką, no poukładalam sobie życie całkiem fajnie i raczej mogę się podzielic wspomnieniami "jak było" niż czymś aktualnym. Ileś lat temu działały tu i ówdzie w dużych miastach jakieś grupy wsparcia dla DDK, nawet trochę chodziłam, acz mnie lepiej posłużyła grupa terapeutyczna dla kobiet - ofiar. No i tu masz "pod górkę" bo dla mężczyzn to chyba takich grup nie ma i nie było. Nie dlatego, ze Was mniej, ale bardziej jest to pozaprzeczane.
Z tym postępem i zdrowieniem ze zranień to pocieszę Cię (spróbuję) że to nie jest tak linowo, jest pod górkę i powoli, ale zdarza sie, ze dostaje nagłego przyspieszenia.
Z pewnego punktu widzenia i owszem, nieważne kto i dokładnie jak, ważne że . Boli tak samo - ale słowo honoru - nie musi boleć wiecznie.
Czytałeś Salter "Pokonywanie traumy"?
Tak z tego co wiem na chwilę obecną to moze szukając osób zdrowiejących i tych w trakcie terapii wklep w google hasło "Strony ocalenia". Sama strona jest w budowie (na razie jest głównie literatura), ale jakieś namiary dalej i linki tam są. Pod hasłem "Koniec milczenia" też kiedys cos było. Nie jest to moze wiele, ale spróbować nie zaszkodzi - ja pamiętam jak w swoim czasie szukałam tzw. kogokolwiek, kto w ogóle jest w stanie oprócz terapeuty rozmawiać na Ten temat z sensem i zrozumieniem. Warto szukać oraz - obyś znalazł.
Ja rzecz jasna na ile mogę jestem do dyspozycji, acz forum publiczne to niespecjalnie bezpieczne miejsce na zbyt otwarte rozmowy. A jak pamiętamy - priorytetem jest bezpieczeństwo.

[nmakowiel1]

Uwazam ze takich facetow nie jest malo. Ale malo ktory mowi o tym mniej lub bardziej otwarcie...

[selma32]

Trauma na całe życie, ale dobrze że walczysz z tym. Na pewno nie jeden facet się z tym zmaga, ale się nie przyzna, bo się wstydzi.