Nie wiem kim jestem. Brak tożsamości.

[pszyklejony]

OD POCZĄTKU MOGŁAM SIĘ NIE DAĆ.

Nie mogłaś. Małe dziecko nie obroni się przed przemocą ze strony rodzica, jest programowane i tak pozostaje. To tworzy osobowość, zmiana jest możliwa, ale trudna.

[Sansevieria]

W kołysce z całą pewnością nie mogłaś. A potem to już leci i dziala znane przysłowie "Czego Jaś się nie nauczy tego Jan nie będzie umiał". Jak się Jaś nie nauczy bronic to Jan tego nie umie. Wiedziała to już mądrość ludowa na długo zanim powstała psychologia. Jaś w zderzeniu z rodzicem nie ma szans. Moze sie zacząć uczyć dopiero, jak dorosnie. I nie od zera ale od wartosci ujemnych startuje, bo ma juz zaszczepione "nie wolno się bronic" i musi usunąć z siebie to "nie wolno" oraz umieścic na jego miejscu "wolno".
Są domy, w których już małe dziecko ma prawo rzec "nie lubię tej czapeczki i nie chcę jej nosić" i to jest szanowane. Ma prawo wybierać czy chce czerwone rajstopki włożyć czy zielone. Nie ma obowiązku zachwycać sie misiem, który mu sie nie podoba. Nie musi lubić cioci.
Poza tym zaś sama to dopiero się zaczynasz uczyć jak sobie z tym radzić. I uczysz się z ksiażek, rozmów, będziesz się uczyła w terapii - to potrwa, jak każda nauka.

[Camomille]

Dziękuję Wam. Pewnie macie rację. Na pewno...
Wiem to.
Żebym jeszcze tylko umiała sobie tą swoją bezsilność wybaczyć.

[Sansevieria]

Umieć sobie wybaczyć to jest spora sztuka, ale da się

[zajac]

Myślę, że w trakcie pracy nad sobą zaczniesz lepiej rozumieć siebie dawniejszą. Nie tylko teoretycznie rozumieć, ale też emocjonalnie. Jesteś Ty, która nie potrafiłaś, ale też Ty, która nie byłaś chroniona, zaopiekowana. Teraz chyba tę pierwszą siebie bardziej dostrzegasz, ale jest i ta druga... niczemu niewinna, zasługująca na to, żebyś jej współczuła, żebyś ją dobrze traktowała

[Honest]

Moze sie tez zdarzyc sytuacja
Ze dzieci nie beda chcialy wrocic do matki

Dokładnie.
Tym bardziej do matki, która cały dzień woli pisać wirtualnie z obcymi osobami niż zajmowac się dziećmi.

[Filemon]

ooo... widzę, że glizda z psiapsiółką do stopki się załapały!! cha cha... dobre! prawdziwy awans w forumowej społeczności!

[zajac]

Jak się dziś masz, Camomille? Uściski!

[Camomille]

Dziękuję za pamięć.
Mam się niestety źle. Jutro z rana przyjeżdżają rodzice, więc czuję się jak dzień przed bitwą, albo przed egzaminem. Cały dzień mi niedobrze ze stresu. Kwas w żołądku.
Od rana miałam wrażenie, że ruszam się jak w zastygającym wokół mnie betonie. Każda czynność była na siłę, bo blokowało mnie przekonanie, że i tak się nie spodoba. I tak to będzie za mało. I tak dzieci mi nie pozwolą dokończyć przygotowań...
Dzieci przejmowały mój stres i zdenerwowanie i były płaczliwe, więc wszystko szło jeszcze gorzej.
Do tego na zbliżenie się męża czułam jakby podchodził do mnie ktoś z piłą motorową.
Oczywiście w szykowaniu domu na gości nie pomógł ani jednym palcem.

[Sansevieria]

Biedactwo

[zajac]

Trzymaj się tam, Camomille, i niech to będzie dobry dzień dla Ciebie!

[Camomille]

Nie było źle, ale zachowywałam się tak jak zawsze. Czyli jak grzeczna córeczka. Nawet nie miałam odwagi zapytać czy mi pomoże w sfinansowaniu terapii...
Przynajmniej było spokojnie.

[Sansevieria]

Camomille - ze strategicznego punktu widzenie to chyba dobrze. Jakiż sens miałaby w tej chwili jakakolwiek konfrontacja z rodzicami? Żadnego przecież.
Poza tym - skoro jest możliwe, że będziesz mogla chodzić na terapię w ramach NFZ to moze rozmawianie o finansowaniu terapii przez rodziców byłoby przedwczesne?

[Camomille]

Źle ze mną.
Z jednej strony ból po straconym dzieciństwie i młodości. Przeżytych w strachu i w niewoli.
Z drugiej, duża motywacja do naprawienia siebie i zbudowania całkiem nowego obrazu świata i samej siebie.
Z trzeciej zupełna niewiedza jak to zrobić.
Z czwartej za dużo chyba biorę odpowiedzialności za siebie. Nie tylko za zdrowienie i przeszłość...
Wydaje mi się, że w padam w taką pułapkę, że w imię nabierania pozytywnej samooceny, kontroli i siły, zaczynam znów dawać innym przyzwolenie na krzywdzenie mnie.
Paradoks, ale chyba wiem skąd wynika.
Ja po prostu nadal nie umiem ocenić co jest moją winą (mojej słabości) a co winą kogoś, kto wyrządza mi krzywdę.
Przykładowo zamiast wypowiedzieć się radykalnie przeciwko zabawie w gwałt na publicznej stronie w sieci, zaczęłam myśleć, że nie mam prawa innym czegoś zabraniać tylko dlatego, że ja jestem przewrażliwiona.

[biscuit]

Przykładowo zamiast wypowiedzieć się radykalnie przeciwko zabawie w gwałt na publicznej stronie w sieci, zaczęłam myśleć, że nie mam prawa innym czegoś zabraniać tylko dlatego, że ja jestem przewrażliwiona.

Camomille,
przyzwalasz na gwałcenie samej siebie przez męża
(najwięcej gwałtów ma miejsce w zaciszu domowym, w małżeństwie)
a równocześnie chcesz angażować się w iluzoryczną naprawę świata
iluzoryczną, bo poprzez uczestnictwo w dyskusjach na publicznej stronie w necie o gwałceniu