Witam

[wish]

Witam Wszystkich.
Jestem DDA i żyję w związku z osobą uzależnioną...
Straciłam wszelką nadzieje ze coś się jeszcze ułoży.
Po toksycznym małżeństwie, 16 latach w kolejnym związku z osoba uzależnioną, po tym jak moja córka w wieku 17 lat wyprowadziła się do ojca, a teraz okazuje się że jest poważnie chora neurologicznie, po utracie pracy i terapii która zrujnowała mnie finansowo - nie mam już siły na nic.
Dużo by jeszcze pisać co przeżyłam przez te lata... policje, prokuratury, areszt śledczy, sądy...
Po tym jak mój partner poszedł na terapie i zaczął sensownie funkcjonować, dałam mu kolejną szansę i po roku wróciłam do niego. Jednak minął kolejny rok jego zachowania powróciły. Oprócz tego że nie pije, powrócił stary On. Nie mam siły tak funkcjonować... W sumie jestem już spakowana, i niestety czeka mnie powrót do rodziny dysfunkcyjnej gdzie matka za całe zło na świecie wini mnie, a ojciec jest wiecznie pijany, do tego babcia 90 letnia ze swoimi fanaberiami- wiadomo jak to starszy człowiek.
Próbowałam rozmawiać, jestem po terapii więc nauczyłam się kilku sposobów na rozmowę, jednak w związku z tym ze mój partner od 9 miesięcy nie uczestniczy w terapii, moje argumenty do niego nie trafiają...
Brak mi pomysłu ma życie... jestem otwarta na wasze sugestie.
Z góry dziękuje za wszelką pomoc.

[marie89]

Parter nie chce się wyleczyć... nie ma więc chyba sensu wierzyć, że związek będzie zdrowy.
Na pewno Ci ciężko, ale myślę, że powinnaś rozważyć odejście od partnera. Pomyśleć o sobie.

Czy jednak koniecznie jedynym wyjściem jest powrót do domu rodzinnego???
Może udałoby Ci się zatrzymać u znajomych lub wynająć stancję?

Najlepszym wyjściem wydaje mi się zacząć od początku z dala od środowiska, które ciągnie Cię w dół.

Trzymaj się.

M.

[wish]

Dziękuję za wsparcie
Stało sie. Wyprowadzilam się wczoraj. Oczywiście nie obyło się bez scen ze strony partnera...
Obwiniania mnie, wzbudzania poczucia winy, traskania drzwiami i jeszcze kilku podobnymi zachowaniami...
Ale brzmiały mi w uszach slowa mojej terapeutki " bądź asertywna! "
Pierwszą noc na starych śmieciach jakoś przeżyłam
Jeszcze nie widzialam się ze swoją mamą, i bardzo boje się tej konfrontacji.
Nie trudno się domyślić że jest też współuzalezniona i nigdy nie była na żądanij terapii - argument jest oczywiscie taki :
" nie będę chodziła po obcych ludziach i opowiadała co się w domu dzieje"
No cóż...
Jeżeli chodzi o zatrzymanie sie u znajomych to nikt nie potrzebują cudzych problemów - tak uslyszalam...
A o wynajeciu czegokolwiek moge pomarzyć.
We wroclawiu ceny są kosmiczne , a mi to co zarobię ledwo starcza na lelarzy dla córki.
Chodzilam na terapię indywidualną do Pani Barbary z Krzyckiej .
Zreszta mój partner też - nie wiem czy to dobrze i czy tak powinno być ???
Ale 170zl. Nie stać mnie poprostu.
Gdyby ktoś mial namiary na terapię do której moglabym się przyłączyć, proszę o informację.
Pozdrawiam wszystkich zmagajacych się ze współuzaleznieniem

[Księżycowa]

Dziękuję za wsparcie
Stało sie. Wyprowadzilam się wczoraj. Oczywiście nie obyło się bez scen ze strony partnera...
Obwiniania mnie, wzbudzania poczucia winy, traskania drzwiami i jeszcze kilku podobnymi zachowaniami...
Ale brzmiały mi w uszach slowa mojej terapeutki " bądź asertywna! "
Pierwszą noc na starych śmieciach jakoś przeżyłam
Jeszcze nie widzialam się ze swoją mamą, i bardzo boje się tej konfrontacji.
Nie trudno się domyślić że jest też współuzalezniona i nigdy nie była na żądanij terapii - argument jest oczywiscie taki :
" nie będę chodziła po obcych ludziach i opowiadała co się w domu dzieje"
No cóż...

Witaj

Nie wiesz nawet jak Cię rozumiem... ja też przechodziłam powrót na stare smieci, do ojca alkoholika, współuzależnionej matki a do tego brata tyrana. Na terapię chodzę tylko ja, więc jak się domyślasz teksty podobne, ja nie normalna a oni najmądrzejsi. Nawet fakt, że wróciłam facetem nic nie zmienił.
Okropnie się żyje w takich warunkach, więc trzymam kciuki za Twoje siły. Nie daj się, walcz o siebie

[qbek1]

Witaj na forum. Nie wygląda ta Twoja historia zbyt ciekawie, niestety takie jest życie i taki już los tych wszystkich nas, jako dzieci alkoholików. Ja miałem niestety podobnie, los również mnie nie rozpieszczał... Też Ci współczuje, bo ja z kolei musiałem wciąż mieszkać z Ojcem Alkoholikiem. Ale był to tylko taki porządny alkoholi, pił jedynie wieczorami, bo w ciągu dnia to był biznesmen a wieczorami leczył smutki w alkoholu. Zaczęło się po tym, gdy matka zginęła w wypadku samochodowym... także przykra historia, czasami ciężko jest do tego wracać.

[Honest]

QBEK1

przykro mi z powodu Twojej Mamy....

[qbek1]

QBEK1

przykro mi z powodu Twojej Mamy....

Dzięki. To było już dawno, dawno temu. Niby czas leczy rany, już ochłonąłem, wróciłem do normalnego życia ale wspomnienia zostają... i zostaną na zawsze.

[ZawadaKasia]

czesc

[gasTrom21]

Witam mam na imię Zosia