witam wszystkich forumowiczów,
od dawna już czytam Wasze forum, a tym razem postanowiłam napisać. Mam 25 lat i ogromne lęki związane z nadchodzącym momentem usamodzilenienia się(kończę niestety kolejne studia licencjackie).Niska samoocen, z którą borykam się od wczesnego dzieciństwa(wychowywałam się w domu,w którym ojciec nadużywał alkoholu i świadoma jestem jak wpłynąło to na mnie negatywnie)determnuje moje zycie,sprawia,że boję się dorosłości, podejmowania wyzwań, odpowiedzilaności. Obsesyjnie porównuję się z innymi i zawsze porównania te wychodza na moją niekorzyść.Boję sie krytki,podniszenia na mnie głosu,nie radzę sobie z własnym żalem, złoscią, bezradnością.
Świadoma swoich problemów podjęłam(jakies 4 lata temu) wysiłek poszukiwania pomocy. Bezpłatyny psycholog,którego znalazłam w moim mieście bagatelizował problem DDA.Kobieta ta nastwiona była na pracę z ciałem,tą metodą pracuje na codzień i na ciele sie koncentruje.Także spotkanie w samoopomocowej grupie DDA rozczarowało mnie niestety( osoby te uczestniczyły na grupę conajmniej rok czasu i były po indywidualnych terapiach, wiekszośc z nim była juz "wyleczona", co sparwiało,że zaczęłam się z nimi porównywac i czuć żle z tym,ze nie ejstem "na tym samym stopniu rozwoju" co oni. Zdaje sobie sprawe jak niedojrzała ejstem, jak uciekam przezd dorosłym zyciem,jednak nie wierzę w psychoterapię, nie wierze,że ktos może mi pomóc,a sama nie znjaduje w sobie siły,aby przeopracować swoje problemy. Dobrze,że mam chłopaka, który wspieramnie i zawsze wysłucha, lecz zdaje sobie sprawe,że nie moge traktowac go jak terapeutę bo i on ma swoje granice znoszenia cudzej frustracji.Nie oczekuję od was porady, wiem,że moja sytuacja kwalifikuje mnie do ponowego podjcia wysiłku zmiezrenia się ze swoimi lekami razem z profesjonasitą..
Fajnie,że jest takie miejsce w którym mozna podzileić się swoimi problenami,może pomoze mi to w zdystansoaniu sie od własnej niedoskonałości,której nie mogę zaakceptoać:(
pozdrawiam Wad serdecznie drodzy forumowicze
---------- 14:15 ----------
marcy napisał(a):witam wszystkich forumowiczów,
od dawna już czytam Wasze forum, a tym razem postanowiłam napisać. Mam 25 lat i ogromne lęki związane z nadchodzącym momentem usamodzilenienia się(kończę niestety kolejne studia licencjackie).Niska samoocen, z którą borykam się od wczesnego dzieciństwa(wychowywałam się w domu,w którym ojciec nadużywał alkoholu i świadoma jestem jak wpłynąło to na mnie negatywnie)determnuje moje zycie,sprawia,że boję się dorosłości, podejmowania wyzwań, odpowiedzilaności. Obsesyjnie porównuję się z innymi i zawsze porównania te wychodza na moją niekorzyść.Boję sie krytki,podniszenia na mnie głosu,nie radzę sobie z własnym żalem, złoscią, bezradnością.
Świadoma swoich problemów podjęłam(jakies 4 lata temu) wysiłek poszukiwania pomocy. Bezpłatyny psycholog,którego znalazłam w moim mieście bagatelizował problem DDA.Kobieta ta nastwiona była na pracę z ciałem,tą metodą pracuje na codzień i na ciele sie koncentruje.Także spotkanie w samoopomocowej grupie DDA rozczarowało mnie niestety( osoby te uczestniczyły na grupę conajmniej rok czasu i były po indywidualnych terapiach, wiekszośc z nim była juz "wyleczona", co sparwiało,że zaczęłam się z nimi porównywac i czuć żle z tym,ze nie ejstem "na tym samym stopniu rozwoju" co oni. Zdaje sobie sprawe jak niedojrzała ejstem, jak uciekam przezd dorosłym zyciem,jednak nie wierzę w psychoterapię, nie wierze,że ktos może mi pomóc,a sama nie znjaduje w sobie siły,aby przeopracować swoje problemy. Dobrze,że mam chłopaka, który wspieramnie i zawsze wysłucha, lecz zdaje sobie sprawe,że nie moge traktowac go jak terapeutę bo i on ma swoje granice znoszenia cudzej frustracji.Nie oczekuję od was porady, wiem,że moja sytuacja kwalifikuje mnie do ponowego podjcia wysiłku zmiezrenia się ze swoimi lekami razem z profesjonasitą..
Fajnie,że jest takie miejsce w którym mozna podzileić się swoimi problenami,może pomoze mi to w zdystansoaniu sie od własnej niedoskonałości,której nie mogę zaakceptoać:(
pozdrawiam Wad serdecznie drodzy forumowicze
jednak mam potrezbe poprosić Was o radę:
w jaki sposób zdystansowac sie od swoich problemów,wad, niedoskonałości?
nie Ty jedna masz z tym problem. Ja postanowilam robic na przekor. Czyli rzucam sie w to czego sie boje i potem sprawdzam czy utone czy sie utrzymam.
nikt chyba nie lubi tej dzielnicy hehe