opiekun dla psa

[KATKA]

Myśle, ze nie chodzi tu o litość, tylko próbę pomocy...
bo czasem ejst tak, zę my sami po dłuzszym czasie czegoś złego przygnebiającego nie potrafimy dostrzec, ze jest jeszcze cos pozytywnego...a widzi to ktos z boku...
może aktualnie inni mają troche więcej sił zeby spróbować wesprzec tego kto ma jej mniej
życie czasem jest do dupy...ale zawsze jest szansa, ze bezie lepsze
na pewno jest przynajmniej kilka pozytywnych jego aspektow u Ciebie...pierwszy to psi przyjaciel dla mnie najistotniejszy element funkcjonowania na tym swiecie

[marie89]

Katarzynko - pomysł z korepetycjami popieram - maturzyści, gimnazjaliści - z tego co się orientuję to coraz powszechniejsze...

A może udałoby Ci się nawiązać współpracę z jakąś firmą oferującą naukę języków obcych lub może w Domu Kultury wyjść z propozycją zajęć dla dzieci - trzeba by było popytać, zorientować się od tych formalnych stron.
Jesteś wykształcona, masz doświadczenie.
Na odpowiedzi z UP to teraz trudno liczyć...
Trzeba szukać na własną rękę, pytać - niekiedy jak nie wpuszczają drzwiami to wchodzić oknem...
Ale najważniejsze - nie poddawać się:)

Co do poznania bliskiej osoby - wiek teraz niewiele ma do rzeczy... Młodzi, starsi mają podobne problemy.
Sporo nieufności, niekiedy przykre zawody i wydaje nam się, że poznanie kogoś jest trudne. Bywa.

Próbowałaś przez biura matrymonialne, portale społecznościowe/randkowe, znajomych?
Na poznanie kogoś wartościowego nigdy nie jest za późno:)

[Jigsaw]

wiesz katarzynka11,
ja tez mam w glowie bardzo romantyczna wizje milosci,
ale byly takie momenty, kiedy czulem, ze niewiele mi brakowalo, by byc szczesliwym, mimo tego, ze nie widzialem nadzieji na stworzenie szczesliwego zwiazku (takiego o jakim Ty marzysz).

Mozna sie spelniac takze nie bedac w zwiazku, moze wydaje Ci sie to trudne do uwierzenia, ale to prawda

jeszcze taka mysl mam.. np u mnie w przedszkolu pani zatrudnila starsza panią do pomocy, która jednoczesnie prowadzi z dziecmi zajecia jezykowe

[biscuit]

Mozna sie spelniac takze nie bedac w zwiazku, moze wydaje Ci sie to trudne do uwierzenia, ale to prawda

tak, zgadzam się, że to prawda

chwilowo ma pustą i zmęczoną głowę
żeby rozwinąć tę myśl
ale wg mnie to dobry trop do podążania za nim
czyli poszukiwania pomysłów, co można robić będąc singlem
aby czuć się bardziej zadowolonym z życia

[katarzynka11]

Tak, tylko problem polega na tym, że jeśli ma się parę lat więcej, to nie chcą cię zatrudniać, bo musieliby ci więcej zapłacić, a do tego nikt się nie spieszy. Chcą młodych osób, bo taka osoba zgodzi się na każde pieniądze i jakąkolwiek umowę. I o to tak naprawdę tutaj chodzi.

Jigsaw, nie jest prosto być tzw. singlem, kiedy nie ma się nikogo, bliskich, rodziców, rodzeństwa a znajomi zajęci są (co normalne) swoim życiem. I nie chodzi tutaj o żadną romantyczna wizję, ale zwykłą troskę i bliskość.

[biscuit]

Postanowiłam, że chcę już zakończyć swoje życie

niemniej jednak
taka reakcja na to co piszesz
wydaje się być nieadekwatna do sytuacji
toteż jeśli takie właśnie myśli chodzą Ci po głowie
o zakończeniu swojego życia
uważam, że potrzebujesz pomocy psychologicznej, psychoterapeutycznej, psychiatrycznej
i to szybko

[katarzynka11]

Mam pomoc, mam i psychiatryczna i psychologiczną. I co z tego? Samotności i poczucia zbędności nie uleczy żaden psychiatra, towarzystwa i życzliwego wzajemnego kontaktu, poczucia bycia dla kogoś ważnym i kontaktu z ważną dla ciebie osobą nie zapewni żadne leczenie.

[katarzynka11]

I jestem obecna na wszelkich możliwych portalach randkowych, matrymonialnych itd. I udzielam się aktywnie i cóż z tego, wszelkie próby nawiązywania znajomości kończą się niczym, a nawet umawianie się na spotkania też nic nie znaczy. Nie dalej jak w ubiegłym tygodniu umówił się ze mną pewien pan (notabene sam z tym wyszedł, to była jego inicjatywa) i odwołał to spotkanie na pół godziny przed czasem (dobrze, że spojrzałam w porę na telefon, gdzie był sms od niego, bo inaczej tłukłabym się niepotrzebnie w korkach i zatłoczonym autobusie na umówione miejsce).

Próbowałam tez umawiać się na wspólne sportowo-rekreacyjne spędzanie czasu na rowerze. Po jednej takiej wycieczce spotkania też się urywały i nie wiem dlaczego. Rozmowy były miłe, sympatyczne, pogodne, dobrze się gadało. Naprawdę nie wiem, o co chodzi? Co robię nie tak?

[biscuit]

Samotności i poczucia zbędności nie uleczy żaden psychiatra, towarzystwa i życzliwego wzajemnego kontaktu, poczucia bycia dla kogoś ważnym i kontaktu z ważną dla ciebie osobą nie zapewni żadne leczenie.

pomoc psychologiczna nie zastąpi bliskich relacji
nie to też ma na celu
ale może pomóc Ci pogodzić się z myślą o życiu w pojedynkę
a nawet czerpać z takiego życia zadowolenie

desperackie pragnienie kontaktu z innymi
na tyle desperackie, że aż powoduje myśli o zakończeniu życia
wg mnie jest objawem zaburzenia
i nadaje się do leczenia

[katarzynka11]

Jak to mówią, syty głodnego nie zrozumie ani zdrowy chorego. Zapewne masz wokół siebie bliskich, znajomych, przyjaciół itd.
To nie jest desperackie pragnienie kontaktu, ale normalne, ponieważ człowiek jest istota społeczną ze swej natury, co udowadnia nauka (w tym psychologia). Moja pani psycholog zresztą wcale nie usiłuje mnie przekonać do życia w pojedynkę, a wręcz przeciwnie - na każdym spotkaniu mówi mi, że ja potrzebuję przede wszystkim ludzi(podkreśla to z naciskiem) i wspólnie zastanawiamy się nad tym, jak zrobić, aby zwiększyć szanse na nawiązywanie kontaktów z innymi.
To po pierwsze.

Po drugie
Życie w pojedynkę jest bardzo smutne i o tym świadczą chociażby wpisy osób na portalach randkowych. Piszą: źle mi samemu/samej, mam dość samotności, życie w pojedynkę nie daje radości, nie mam z kim dzielić smutków i radości itd.
Oczywiście, satysfakcję może dać jedynie dobra więź, relacja z drugą osobą. Jestem tego świadoma i gotowa jestem dać z siebie wiele, aby ta więź była udana. Przeczytałam zresztą wiele na ten temat.

I jeśli zaprzeczasz powyższemu i to negujesz to znaczy, że nie doświadczyłaś w swoim życiu nigdy głębokiej i dojmującej samotności.

[biscuit]

To nie jest desperackie pragnienie kontaktu, ale normalne, ponieważ człowiek jest istota społeczną ze swej natury, co udowadnia nauka (w tym psychologia).

katarzynka
dobrze wiem co mówi psychologia na temat kontaktów społecznych
bo studiuję już drugą specjalność na tym kierunku

i to że człowiek pragnie ZAKOŃCZYĆ SWOJE ŻYCIE
z powodu braku oczekiwanych przez siebie kontaktów społecznych
jest objawem DESPERACJI a nie NORMALNOŚCI
dlatego wg mnie nadaje się do psychoterapeutycznej a być może także farmakologicznej korekty

[Sansevieria]

Katarzynka, a myślałaś o jakimś wolontariacie? To też są kontakty społeczne.

[Jigsaw]

Tak, tylko problem polega na tym, że jeśli ma się parę lat więcej, to nie chcą cię zatrudniać, bo musieliby ci więcej zapłacić, a do tego nikt się nie spieszy. Chcą młodych osób, bo taka osoba zgodzi się na każde pieniądze i jakąkolwiek umowę. I o to tak naprawdę tutaj chodzi.

Jigsaw, nie jest prosto być tzw. singlem, kiedy nie ma się nikogo, bliskich, rodziców, rodzeństwa a znajomi zajęci są (co normalne) swoim życiem. I nie chodzi tutaj o żadną romantyczna wizję, ale zwykłą troskę i bliskość.

wiesz, ja mam jeszcze rodzicow, ale nie czuje jakiejs wiezi z nimi, o dziewczynie nie mowiac, ale mimo tego (gdyby nie klopoty z praca) to bylbym chyba szczesliwy..

z drugiej strony.. sa np księża - z definicji w samotności -którzy mimo to twierdzą, że szczęśliwi są...

[katarzynka11]

To ślicznie, że studiujesz, ale ja na ten temat rozmawiam z osobą, która ma wieloletnią praktykę psychoterapeutyczną i ogromna wiedzę. Pomaga wielu ludziom od lat. Poza tym trochę mało o mnie wiesz, nie znasz mnie i mojego życia, wielu faktów. Wiedz sorry, ale Twoje wymądrzanie się jest nieco wkurzające.
Tak więc nie przybieraj tonu domorosłego eksperta i skończmy w ogóle tę niepotrzebną dyskusję.

[Jigsaw]

tak sobie myślę, że Twój terapeuta/ka podkreślał to po to, byś nie zamknęła się w 4ścianach ...
ludzi ogarniętych rozpaczliwą potrzebą związku jest wielu.. ale.. spójrz sobei może na tematy o toksycznych związkach:
jest ich tu pełno!!