Jak się czujesz?

[caterpillar]

.

[caterpillar]

Impresja to byla moja refleksja na temat komercjalizacji swiat widzisz ja zyje w wielkim miescie gdzie sa ogromne wystawy neony pelno sklepow mnie po prostu drazni ta nachalnosc dlatego tak reaguje na kolejna propozycje z cyklu .musisz to miec na swieta.

Wiem ze nic nie musze ale nie lubie jak ktosi krzyczy w twarz ciagle.
Udanych przygotowan dla tych co lubia robic to wczesniej.

Btw ja tez jeszcze pomykam w bluzie choc juz sypia sztuczNy snieg na wystawach .

[caterpillar]

.

[caterpillar]

Uroki pisania z telefonu

[impresja77]

No to smerfetko masz jeszcze trochę jesieni

[mahika]

O łaa, w niedzielę moze sie wybiorę na boczniaki!

[impresja77]

A gdzie?
I co z nich robisz?
nie jadłam nigdy....boczniaków...może raz,ale nie pamiętam
Jak auto?

[impresja77]

[mahika]

Auto, stoi na razie, szukam dobrego rozwiązania,
dobrych części w niewielkiej cenie i takiegoż mechanika.

Boczniaki znajduję na zrębach, są szare, twarde i bardzo aromatyczne,
o wiele smaczniejsze niż te co są w regularnej sprzedaży w marketach.
Nie raz nawet w zimę mozna znaleźć.
Robię różne potrawy, takie mniej więcej jak z pieczarek.
Trudno raczej pomylić z jakimś niejadalnym grzybem.

[Księżycowa]

Ktoś, kto mi "to" wsadził w głowę, niech to zabiera

Czuję się ... no właśnie. Wiem tylko tyle, że do dupy - uwięziona we własnej... głowie

[smerfetka0]

w sobote bedzie kevin w polsacie

[mgła]

Księżycowa dobre określenie ,,uwięziona w swojej głowie,, Też się tak czuję,becze cały dzień. Nie wiem co dokładnie masz na myśli,ja mam załączoną krytyke siebie,ja wiem kto mi to wsadził w moją głowę,tylko jakoś tych komunikatów z niej nie potrafię sama wyciągnąc.

[Księżycowa]

Ja w sumie też wiem kto mi to wsadził w głowę i ile tych osób było...

Trudno mi określić się dokładnie. Chodzi mi o ograniczenia własne. Od piątku wybieram się na badanie do pracy i wydaje mi sie to "za trudne", bo wydało mi się, że Pani w recepcji dziwnie ze mną rozmawiała, oczywiście z dezaprobatą. Choć sądzę, że nic takiego nie było, ale już mam ustawiony mur do pokonania.
Poza tym jutro mam akcje w terenie - budowanie zespołu. Polega to zwyczajnie na zapraszaniu ludzi do zapoznania się z naszym produktem i współpracy, Nastwienie jakie jest nie muszę mówić... każdy z nas odruchowo odmawia. Ja też jak ktoś mnie zaczepia, ale na tym polega nasz prospecting i jak sie zrobi wynik, to można mieć niezłe korzyści, nie tylko finansowe.
Ale ja, pomimo, ze ten rodzaj pracy lubię w tej firmie, bo jestem bardzo niezależna, to po prostu ogarnia mnie przerażenie, że mam tam iść na cały dzień. POmimo, ze to była moja decyzja, że chcę, to znów kiedy przyszło zbowiązanie na jutrzejszy dzień, to ja mam ochotę uciekać, schować się. Typowe dla mnie. Czuję się jak w klatce. Wiem, ze to mój spory problem, bo równie dobrze mogłabym iść i się realizować cały dzień.
I to samo zachodzi z nauką... jak się okazuje, ze sie zobowiązałam jest koniec... czuję się zmuszana... to jest bez sensu, wiem... i musi być jakiś sposób, żeby to cofnąć. Tylko nie mogę go znaleźć jak na razie.

Chyba podobnie jak Ty siebie krytykuje, tylko jakos tak, ze sama tego nie zauważam. Jestem przekonana, ze nic mi się nie uda, że spotka mnei coś przykrego, albo wyjdę na durnia.

Staram się to jakoś oswajać, ale sama myśl o dniu jutrzejszym, to poczucie przepaści.

A Ciebie co doprowadziło do takiego stanu?

[mgła]

nie potrafie nawet o tym pisac,w głowie słyszę cały czas komunikat,,tępa,,

[Księżycowa]

Nie wiem za bardzo co w tej sytuacji Ci poradzić, bo sama mam z tym problem ale wiem jak to jest .
Jedynym, choć słabym, pocieszeniem niech będzie fakt, że nie jesteś sama