Macierzyństwo...

[Księżycowa]

Przykro .
Być może uważasz, że nie rozumiem i pewnie masz rację, ale myślę, że nawet jak byś zamroziła, to i tak by to wróciło. Wiesz przecież, że co zamrożone zawsze wraca z jeszcze gorszymi skutkami

Nie umiem pocieszać w takiej sytuacji, ale trzymaj się

[Bianka]

Po prostu starałam się na to przygotować ale chyba się nie da bardzo się boję szpitala, umieram ze strachu, chciałabym, żeby mnie uśpili na wejściu

[Księżycowa]

Na coś takiego się nigdy nie da przygotować
Tez nie lubię szpitali... Też teraz bywam, na szczęście jako odwiedzająca... a długo tam będziesz?

[Bianka]

Ostatnio to trwało cały dzień :/ na drugi dzień wyszłam

[smerfetka0]

przykro mi.

[caterpillar]

kurcze ..przykro mi Bianko

[Bianka]

Przeżyłam cały dzień koszmaru :/ teraz mam wrócić do żywych i chyba będzie to trudniejsze niż myślałam

[biszkoptowa91]

Bianko najważniejsze że ten ciężki dzień za Tobą.. ściskam mocno kciuki za Ciebie, za Twoje, Wasze samopoczucie tulę mocno

[Bianka]

Aniołkowe Mamy

Po szklistych oczach je poznasz,
po chwiejnym glosie
po marzeniach w pył obróconych,
sercu na pół złamanym
i ramionach rozpaczliwie pustych

po kołysankach nigdy nie wyśpiewanych,
po nocach nieprzespanych,
po imionach nie nadanych
i łzach w ukryciu wylanych

po smutku lepiej lub gorzej skrywanym
po tym wszystkim poznasz aniołkowe Mamy

[biszkoptowa91]

Bianka, ciarki mi przeszły po plecach.. piękne

Kochana, ale to dobrze. pisz tu wszystko. każdy wiersz, każdą linijkę, każde słowo. może dzięki temu poczujesz się choć odrobinkę lepiej.

[Księżycowa]

Bianka

[Bianka]

Biszkoptowa dzięki za te słowa, nic mi innego nie pozostało a ból nie ma już którędy się wylać Ja tak pięknie nie piszę wierszy, ten znalazłam w necie
Piersi nadal duże i bolą, zapachy wciąż drażnią, mdłości też, nie rozumiem tego, dowiedziałam się gdzie są moje dzieci nienarodzone, wcześniej nie wiedziałam, ale one są przechowywane

[Bianka]

Wierzę, że jesteś, że gdzieś tam istniejesz
i że rozumiesz dlaczego
wierzę, że nic się bez celu nie dzieje
tyle spotkało nas złego
żyję nadzieją, że znów się spotkamy
a wtedy światu wybaczę
żyję nadzieją, że nie brak Ci mamy
nie mogę myśleć inaczej
niewiele tak czasu nam było dane
zaledwie kilka tygodni
to jakby nuty raz tylko zagrane
fragmentu Twojej melodii
lecz ja nauczyłam się ich na pamięć
i będę po cichu nucić
czasami tylko mój głos się załamie
bo wiem, że nie możesz wrócić.

Dziś wiem co ważne lecz jest za późno,
Twego powrotu czekam na próżno.
Twe serce zimne, nie bije wcale,
ile bym dała by biło dalej.
Kolory świata przechodzą w jesień,
a ja samotna chodzę po lesie.
Lecz las to ludzi obcych, dalekich,
co patrzą na nas słabych, kalekich.
Kalectwem moim na całe życie,
będzie żałoba po małym bycie.
Które zjawiło się niespodzianie
i nastawiona na jego trwanie
nie będę nigdy z tym pogodzona
że go tu nie ma w moich ramionach
Po mej Iskierce pustka została
Gdzie teraz jesteś Iskierko mała?

[biszkoptowa91]

Bianko ten też piękny wiersz, znowu mam gęsią skórkę..

Kochana a te objawy o których piszesz.. w ciągu najbliższego czasu powinny ustąpić, wszystko wróci do normy pod tym względem fizycznym..

a jak ma się Twój Mąż?

[Bianka]

Mąż jest bardzo dzielny, zajmuje się córką i wszystkim, był przy mnie w szpitalu do końca Sam przeżywa pewnie bardziej w sobie jak to facet, pytałam czy zapalimy im światełko gdzieś, powiedział, że też myślał o tym, więc wiem, że też na swój sposób przeżywa...