bilans trzydziestolatki

[mahika]

Impresja, a gdzie takie można znaleźć?

[impresja7]

Trzeba sie w swoim mieście pytać,ja sie dowiaduję zwykle od znajomych ,czasem w prasie lokalnej są ogłoszenia,bo to rózne instytucje rozpisują różne kursy, szkoły jezykowe z egzaminem unijnym .Teraz mam fajne coś,co mi daje dużą zabawę ,satysfakcje ,ale to szkoła,dwa semestry i dużo godzin zajęć w niektóre weekendy.

[mahika]

Zatem zainteresuję się tym bardziej,
kiedyś w lokalnej gazecie były takie ogłoszenia,
ale już długo nic nie było.
Mała miescina, ale moze coś by się znalazło.
Dziękuję za pomysł, choć nie był skierowany do mnie.

[impresja7]

musisz szukać w bazie kapitał ludzki,inwestycje w kadry
ale najlepiej w swoim miejscu ,info raczej rozchodzi się miedzy ludźmi
organizują to uczelnie,szkoły zawodowe tzw ZDZ,szkoły jezykowe,instytucje kulturalne ,wszędzie mogą być takie kursy ,tylko trzeba wiedziec kto rozpisał program na jaki kurs i dla kogo
a więc poczta pantoflowa
moze byc z dojazdem do większego miasta za dojazd zwracają
a jak kurs ma 8 godzin dziennie to i obiadek jest tzw catering no i wszelkie pomoce naukowe za darmo

[mahika]

Dziękuję, na pewno poszukam.

[ewka]

[color=#0000BFb) nie mam w tej chwili niczego innego, na czym mogłabym się skupić lub czemu mogłabym poświęcić czas i to mnie zabija...[/color]

Basen?
A od przyszłego tygodnia pewnie da się już jeździc rowerem. Czekam z utęsknieniem:)

[Sansevieria]

@Sans: bo jestem dumna z natury? Bo wstydzę się nad sobą użalać? No, przeszło mi to przez gardło

Nie da się "być dumnym z natury".
Wstydz się człowiek czegś złego, niewłaściwego. Co złego jest w przyznaniu sie do własnej okresowej słabości, bezradności czy zwykłego dołka ?

[lili]

@Sans: da się, ja się taka urodziłam. To część mojej osobowości. Zawsze byłam Zosia Samosia pani dzielna-silna z uśmiechem nieprzyznająca się do strachu/ stresu.
@ewka: rower jak tylko się zrobi ciepło a na razie narty i boks. Poza tym książki- ostatnio się rzuciłam na Aleksandra Dumas. Tylko dziwnie mi z tym, że cały dzień mam spędzać na sprawianiu sobie przyjemności. Mam poczucie że w końcu powinnam zacząć robić coś pożytecznego- czyli: praca

[Sansevieria]

@Sans: da się, ja się taka urodziłam. To część mojej osobowości. Zawsze byłam Zosia Samosia pani dzielna-silna z uśmiechem nieprzyznająca się do strachu/ stresu.

To ja proszę o licznych wiarygodnych świadków. Bo inaczej nie uwierzę, że są takie noworodki co się "nie przyznają do stresu".

[lili]

jejku, nikt, kto mógłby być świadkiem, nie zna tego forum, więc raczej tych świadków nie zobaczysz. Po prostu, są różni ludzie, jedni jak im źle to od razu idą do kogoś się wypłakać/poradzić a inni zamykają się w pokoju, myślą i próbują sami ogarnąć swój stres, w milczeniu. Nie wiem, dla mnie to totalna norma i standart, mój Tato jest dokładnie taki sam, zawsze taki był więc mnie nie dziwi że i ja tak mam.

[Sansevieria]

Owszem, ale ludzie sie tacy nie rodzą. Noworodek albo niemowlę nie ma wyboru "isć czy nie isć do kogos żeby sie wyżalić", to jest wybór zdecydowanie poza jego zasiegiem. I motorycznym i mentalnym. Nie bajaj, ze "noworodek zamyka się w pokoju ogarnac swój stres w milczeniu". Natomiast i owszem, dziecko moze sie nauczyc, ze jest to wzór do naśladowania obserwujac tak zachowujacego sie ojca. Moze sie również nauczyc czy zostać nauczone, ze jest to najlepszy sposób zachowania w sytuacj stresu oraz że inne sposoby zachowania są badź gorsze bądź niewłaściwe. Lub też moze podziwiać ojca i chcieć być "takie jak tata". No i pewnie jeszcze inne są możliwosci, ale nie ma co mnożyć bytów nad potrzeba zwłaszcza koło pólnocy

[lili]

akurat obserwować za dzieciaka to go średnio mogłam bo pojawił się w moim życiu jak skończyłam 10 lat a na dobre jak skonczyłam 25. No nie wiem, a normalne jest, że zwykły człowiek jak się przestraszy albo bardzo boi albo przeżyje stres to płacze a mi szczęka opada i nie jestem zdolna do żadnej reakcji? Już jako mała tak miałam że jak coś zbroiłam i dostawałam w tyłek to zamiast płakać zaciskałam zęby i podobno szpanowałam że wcale nie boli i udawałam twardzielkę:)

[ewka]

@ewka: rower jak tylko się zrobi ciepło a na razie narty i boks. Poza tym książki- ostatnio się rzuciłam na Aleksandra Dumas. Tylko dziwnie mi z tym, że cały dzień mam spędzać na sprawianiu sobie przyjemności. Mam poczucie że w końcu powinnam zacząć robić coś pożytecznego- czyli: praca

Właśnie właśnie. Bo to człowiek jakoś tak zbudowany jest, że tę pracę ma jakby wszczepioną. Parę dni wolnego, to radocha... ale jak się przedłuża, to zaczyna męczyć.

Boksujesz się?

[ewka]

Co złego jest w przyznaniu sie do własnej okresowej słabości, bezradności czy zwykłego dołka ?

Sans, a co złego w byciu takim właśnie nieprzyznającym się?

Jasne, że bierze się to skądś tam i już pal licho skąd... no taka natura i już. Ja też mam taką. Zupełnie nie czuję potrzeby seansów na kozetce, aby to zmieniać i nie cierpię, że tej potrzeby nie czuję. Nie wiem, co zmieniłaby w moim życiu umiejętność przyznania się do dołka czy bezradności.

[impresja7]

Zauważam,że próbuje się wciskać jeden model osobowości,otwarta,ekstrawertyczka co wykłada swoje bebechy na stół.
Jak jest inna,to znaczy trzeba na terapię,bo coś ją blokuje.Bo w domyśle coś jest z nią źle.
Uważam ,ze taka postawa jest rasistowska.

W najnowszym magazynie Sens fajny jest artykuł ,w którym autorka podała obrazowe porównanie,nie zrobisz z jabłka gruszki.
Dopasuj życie,pracę, czas wolny ,obowiązki do swoich potrzeb i preferencji.A nie wciskaj siebie w powinności ,bo tak ktoś powiedział ,bo tak jest napisane w mądrych książkach bo tak ma być .
Nie .
Poznaj siebie jak lubisz spędzać czas wolny jaką lubisz pracę jak czujesz ,że należy spędzać czas z dzieckiem i kreuj swoje życie według swoich preferencji.Czyli być w zgodzie ze sobą i nic nie robić według powinności z poradników idealnej mamy lub idealnej żony lub idealnej pracownicy lub idealnego szefa ,czytać magazyny kolorowe i słuchać tv z dystansem itd