nie potrafię kochać

[Maja22]

czytam tu tak dużo o współuzależnieniach, o toksycznych związkach, a ja... ja nie umiem się zakochać od jakichś 4 lat. zna ktoś taki stan? wie co z tym robić?

[Ventia]

Może nie trafiłaś po prostu na właściwą osobę?

[felicity]

ja też nie potrafię i nie wiem czy chce, bo ostatnio był to tak nietrafiony obiekt i tyle mnie to kosztowało, ze to cholernie niesprawiedliwe,że jedni myk ze wzajemnością, a ja mozole się trudzę i nie wiem czy lepiej od razu sobie nie odpuścić i powiedzec sobie,ze sie nie nadaje i juz nie zajmować tym m myśli, choć one przyłażą do głowy nie wiadomo skąd i same sie nasuwają,same wręcz!

[Megie]

Maja22 moze poprostu jeszcze nie jestes gotowa na milosc..
Ona zawsze przychodzi wtedy kiedy jestesmy na nia gotowi i kiedy jej nie oczekujemy..
JA przez 3 lata bylam sama i nie bylam w stanie sie zakochac
az pewnego dnia nieoczekiwanie.....

[Maja22]

ale ja jakos nie widze mezczyzn.... jakby przestali istniec... czasem na chwile ktos zrobi wrazenie ale szybko to mija.....

[Goszka]

przeszkadza Ci to że ich nie dostrzegasz?Bo dla mnie byłoby to sprzeczne jeśli nawet nie zauważasz mężczyzn...może tu chodzi po prostu o samą kwestię samotności?W społeczeństwie jeszcze na razie bycie singlem jest postrzegane jako coś mało pozytywnego,ten szablon myślenia narzuca się wielu osobom,myślę nawet że większości.Może stąd potem taki "kompleks bycia samotnym"?

[Maja22]

nie z powodu oceny spolecznej co w swoim wlasnym odczuciu czuje sie zle. nawiedzaja mnie różne lęki i depresja, ale ilokrotnie jestem z kimś (w sensie w ogóle z drugiem człowiekiem) one mijają. poznaję różnych facetów i ciągle po pierwszym zauroczeniu myślę że "ten jest za ZWYCZJANY" "ten zbyt SZALONY, zbyt EGOCENtRYCZNY". ALBO - dopóki jestem w fazie uwodzenia, jest ok. potem zaś jeśli widzę że facet chciałby ze mną np. być, to przestaje mi zależeć. prooblemem jest oczywiście bardziej samotność i świrowanie już przez nią, bo do miłości jako takiej nie potrafię w sobie dotrzeć. to o czym piszę to są naziwjmy to "pierwsze pzeszkody" w mojej psychice które przeszkadzają dalej się z kimś zbliżyć. dziewczyny ja nawet już nie pamiętam co to jest seks!! ratunku!!

[Goszka]

no właśnie-sama widzisz że to taki lęk przed bliskością.Takie rzeczy są zakorzenione głęboko w psychice i myślę że dobrym rozwiązaniem byłaby terapia.Nie ma co się zmuszać na siłę tylko po to żeby nie być samotną.Co Ci po takim związku,jeśli nie czujesz się spełniona i szczęśliwa?Jakość się liczy najbardziej
ach i co mi jeszcze przychodzi na myśl-może najlepszym bodźcem w życiu dla Ciebie są jakieś silne emocje i wrażenia?A takie stonowane,zrównoważone zaczynają Cię nudzić i odpychać.Trzeba by się głęboko zastanowić skąd to się bierze...wiesz też tak bardzo długo miałam,ale jakoś przetworzyłam sobie w głowie,że w związkach nie jest normalnym i permanentnym stanem ta silna emocjonalność i szaleństwo w chwili zakochania,tylko stabilizacja podbudowana zaufaniem,zrozumieniem,poczuciem bezpieczeństwa i jeszcze kilkoma innymi.Tak właśnie to postrzegam.Trzeba rozróżniać fascynację,zauroczenie i zakochanie od głębokiego uczucia jakim jest miłość.

[derrr]

To zależy w sumie od nas samych, czy nasze związki mają być toksyczne, czy nie. Niestety, ja ciągle trafiałem na same toksyczne, więc już też nie potrafię liczyć na jakiś cud, bo 90% kobiet dopuszczają się do zdrady, tak samo pewnie jak 90% mężczyzn. Ja nigdy nie zdradzałem, dopóki nie zostałem zdradzony, wtedy specjalnie zdradzałem, a nie dla przyjemności. Więc chyba jestem monogamistą. Ale teraz już inaczej podchodzę do tej sprawy, wole być w związku bez zaangażowania, bo nie chcę się już zawieść.

[Goszka]

moim zdaniem bez zaangażowania nie da się stworzyć związku,w pewnym momencie trzeba dokonać wyboru:albo w tę,albo we w tę.Nie można być takim "zawieszonym w powietrzu" pomiędzy niebem a ziemią.Albo samotność,albo bycie z kimś.Być z druga osobą też trzeba umieć i wbrew pozorom nie jest to łatwe.

[derrr]

No tak goszka, tylko że jak ma się cały czas poczucie, że ktoś zdradza i już się nie ufa nikomu, to nie da rade się zaangażować, a jak się starasz mimo wszystko, ten związek zaczyna być zły dla Ciebie. Przynajmniej ja tak miałem, byłem z dziewczyną i ciągle źle się czułem. A po każdym seksie, miałem ochote na więcej, ale z jakimś takim nie smakiem do niej, z taką nienawiścią. W końcu to się stało jakąś manią, a potem było coraz gorzej. Może kiedys wierzyłem w jakieś bzdury jak miłość, ale dzisiaj.. dajcie spokój..