Nigdy nie czułem smutku - czy to normalne?

[biscuit]

Jest zasadnicza różnica między pozbyciem się czegoś co się posiada ( stany emocjonalne na przykład) w związku z przyjętym systemem światopoglądowym i filozofią życia, a nie posiadaniem czegoś "od zawsze". To pierwsze jest kształtowaniem siebie, to drugie nie.

no dokładnie
szczególnie, że nasza kultura różni się od wschodniej
więc raczej dziecko od małego
nie jest w stanie nasiąknąć jej specyfiką tak gruntownie
żeby mówić, że tak było od zawsze,
odkąd pamięta

[Sansevieria]

A owszem, różni się bardzo, bo tam razem z buddyzmem i/lub taoizmem współistnieja znacznie silniejsze niz u nas sztywne ustawienia społeczne. Żadne dziecko tamtejsze nie ma szans nasiąknąć czystym czy taoizmem czy buddyzmem, nasiąka i tym i jednocześnie czymś innym, co daje mieszankę sprawdzajacą sie tam, ale nie do bezpośredniego przeniesienia w nasz krąg kulturowy.

[biscuit]

no więc wspomniany de Mello
ze swoją filozofią
jest w trójnasób odległy dla europejskiego odbiorcy jego dzieł
bo po pierwsze
był osobą duchowną
w dodatku osadzoną w innym systemie religijnym
po drugie
był osobą osadzoną w innym systemie kulturowym
a po trzecie
był wieloletnim praktykującym mistrzem duchowym

więc porównywać się z jego stanem duchowo-emocjonalnym
i na tej podstawie wyciągać wnioski
to wg mnie zdecydowanie burzy faktyczny obraz sytuacji
choć inspirować się jego dziełami oczywiście można
bo czemu by nie

[josi]

Kombinerki, a co chiałbyś czuć?
gniew to jest taki pokład energii.

Może ja też nie czuje

zeby bylo ciekawiej jeszcze jest opcja, ze pod postacia smutku czujesz gniew.

[Orm Embar]

A owszem, różni się bardzo, bo tam razem z buddyzmem i/lub taoizmem współistnieja znacznie silniejsze niz u nas sztywne ustawienia społeczne. Żadne dziecko tamtejsze nie ma szans nasiąknąć czystym czy taoizmem czy buddyzmem, nasiąka i tym i jednocześnie czymś innym, co daje mieszankę sprawdzajacą sie tam, ale nie do bezpośredniego przeniesienia w nasz krąg kulturowy.

Buddyzm nie miał nigdy problemu z adaptowaniem się do istniejących na miejscu okoliczności przyrody. Stąd buddyzm tybetański bez żadnego problemu zaadoptował (celowo nie napisałem zaadaptował, hehehe) miejscowe wierzenia w swoją "doktrynę". Podobnie zmienił się np. buddyzm w Japonii. Buddyzm zachodni na pewno też przybierze jakąś swoją własną, zachodnią formę. Nie zmienia ot jednak faktu, że w każdej z tych szkół i odmian rdzeń nauk jest dokładnie taki sami. Jeśli rozmawiam z przyjaciółmi z buddyzmu Zen, używamy całkowicie niekiedy odmiennych pojęć, ale jak wejść poza pojęcia, przewodnia "myśl" i sens tego wszystkiego są dokładnie takie same.

Stąd też uważam, że człowiek Zachodu może bez problemu przeżyć buddyzm w całej buddyzmu okazałości.

Protestuję jednak stanowczo przeciwko powtarzaniu po raz kolejny przekonania, że buddyzm jest ascetyczny, odrzucający "światowe życie" i tego typu sprawy. Buddyzm to nie skrajna forma odrzucenia świata prawie jak u co poniektórych chrześcijańskich ojców pustyni.

Podobnie jest z emocjami - buddyzm nie nakazuje ich wywalenie sobie z głowy, a jedynie brak przywiązania do nich oraz wyzbycie się przekonania, że jest w nich coś prawdziwego. Buddyzm uczy, że to, co stale bierzemy za prawdę o nas samych, jest tylko naszym filmem, który puszczamy sami sobie, niczym więcej.

Anthony de Mello nie jest buddyjskim mistrzem, stąd jest dla mnie autorem (zbieraczem?) znakomitych przypowieści i metafor, ale jest mi bardzo daleki jako nauczyciel. Takich ludzi jak on - bardziej lub mniej oddalonych od chrześcijaństwa / zbliżonych do szeroko rozumianego Wschodu jest wielu: chociażby Eckhart Tolle (zmienił sobie imię na cześć mistrza Eckharta!) czy Willigis Jäger, zakonnik i ... mistrz Zen. Chyba są ciekawsi niż de Mello.

A co do samego kolegi Kombinerki, to skoro tworzy związek z drugim człowiekiem, ma - jak to się mawia - zinternalizowane normy etyczne jest jak się zdaje szczęśliwy i ustabilizowany, jeśli jego życie jest dla niego Pełnią, to pewnie ten typ tak ma i tyle. Ja na Twoim miejscu, Kombinerki, z czystej ciekawości poszedłbym sobie na jakieś poszerzone testy psychologiczne, ale do czasu, kiedy nie dojdziesz do wniosku, że najmniej emocjonalnym sposobem rozwiązania problemów z upierdliwą sąsiadką jest rozpuszczanie jej w kwasie solnym pewnie nie masz czym się martwić.

no dobra... tom się nagadał! skoro tak - spać!

Maks

[biscuit]

no dobra... tom się nagadał! skoro tak - spać!

a wiesz
że w większości wypadków kończysz wypowiedź
poinformowaniem nas, że idziesz spać
to ciekawe czemu tak

[Orm Embar]

no dobra... tom się nagadał! skoro tak - spać!

a wiesz
że w większości wypadków kończysz wypowiedź
poinformowaniem nas, że idziesz spać
to ciekawe czemu tak

to po pierwsze ciekawe (brawo za spostrzegawczość!) ale po drugie bardzo proste: siadam do stron społecznościowych najczęściej późnym wieczorem...

Maks

[biscuit]

no ja odbierałam to raczej
jako dialog Maksa z Ormem
czyli wewnętrzny rodzic zagania wewnętrzne dziecko do spania
żeby za długo nie hasało po necie
bo rano będzie niewyspane

[Sansevieria]

Orm, jak ja lubię się z Tobą zgadzać Może to nie wyszło jasno z mojego krótkiego tekstu, ale dopiszę - bezpośredniego przeniesienia nie da sie zrobić, bo buddyzm właśnie ma możliwość adoptowania - fajne określenie i w moim odczuciu trafne. Pozwolę sobie je zaadoptować

[Orm Embar]

Coś w tym jest, ale nie mieszałbym do tego rodzica i dziecko - to zbyt skomplikowana konstrukcja. naprawdę wystarczy stwierdzić, że pewien łysy facet w średnim wieku ma skłonność do "zasiadywania się" przy psychotekście i tego typu portalach, bo psychotekst zwyczajnie lubi... a potem wypisuje se komunikaty, że czas spać, no bo fakt faktem - rano trzeba się jednak zwlec do pracy.
M.

[biscuit]

naprawdę wystarczy stwierdzić, że pewien łysy facet w średnim wieku ma skłonność do "zasiadywania się" przy psychotekście i tego typu portalach, bo psychotekst zwyczajnie lubi... a potem wypisuje se komunikaty, że czas spać, no bo fakt faktem - rano trzeba się jednak zwlec do pracy. M.

a jednak właśnie tak

no to dobranoc dla Ciebie i Twojego kota!

[Orm Embar]

Sans, błagam! Adaptuj, nie adoptuj! Jak chcę rozmawiać z Tobą, a nie zaadoptowanym czymś!

Co do buddyzmu to prawda - jest plastyczny jak mało która religia. Mnie natomiast wkurza ciągłe traktowanie buddyzmu jako religii, która karze "coś odrzucać", kasować sobie emocje, żyć jak kłoda drewna w permanentnym stuporze i zakładać włosienicę.

dobra, czas iść ... a nie, nieeee! PO HERBATĘ, nie spać!

M.

[Orm Embar]

no to dobranoc dla Ciebie i Twojego kota!

Kot pyta czy z pozdrowieniami wyślesz trochę jedzenia i nową zabawkę, bo reszta średnio go interesuje.

M.

[biscuit]

ależ niebuddyjski ten Twój kot
taki skoncentrowany na dobrach materialnych
a nie na życzliwym słowie

[Sansevieria]

Ale ja chcę adoptować, wziać jakie jest i kochać bardzo nie zmieniac i nie dostosowywać. Nie nadaje sie na adopcyjną mamusię?
Ale rozmawiać będziesz nadal ze mną, nic sie nie bój. I przesyłam głaski dla Kota