Nigdy nie czułem smutku - czy to normalne?

[biscuit]

ogólnie interesująca
a nie że akurat dla autora wątku
bo w jego przypadku przecież nawet nie wiadomo
z jakim zjawiskiem psychicznym mamy do czynienia

[Księżycowa]

Odniosłam się bezpośrednio, bo josi zaproponowała to właśnie autorowi. Ogólnie nie twierdzę, że eksperymenty są do kitu

[josi]

zaproponowalam, co w tym znowu zlego? zrobi z tym co chce, zaproponowalam tez po to zeby poznac jego osobiste zdanie na ten temat.

[josi]

także metod rozmaitych pomocy terapeutycznej jest wiele
nie tylko jedna
wysiadywania odcisków na doopie w gabinecie
i użalania się, że mamusia mnie nie przytulała
a tatuś nie chwalił

o yeah

[Księżycowa]

Aha to teraz Ci co w ten sposób wychodzą z problemów są już jacyś ,,be" i jęczydła?

[josi]

niektorzy tak, niektorzy nie
ale mowiac serio: tak, bo bis napisala "wysiadywanie odciskow" i mysle ze zaraz to w jakims limeryku wyjasni

[Księżycowa]

niektorzy tak, niektorzy nie

Chyba wg Ciebie

[biscuit]

Aha to teraz Ci co w ten sposób wychodzą z problemów są już jacyś ,,be" i jęczydła?

ależ skąd
są po prostu różne kierunki, szkoły, podejścia, metody
każda oparta na innej koncepcji
z mojej strony to był oczywisty żart

[Księżycowa]

Aha to teraz Ci co w ten sposób wychodzą z problemów są już jacyś ,,be" i jęczydła?

ależ skąd
są po prostu różne kierunki, szkoły, podejścia, metody
każda oparta na innej koncepcji
z mojej strony to był oczywisty żart

Ok. spoko. Coś ostatnio mam narwane dni a dziwne, bo jestem po okresie

[Orm Embar]

Tzw. "psychodrama" jest jedną z uznanych i stosowanych metod terapeutycznych. Na pewno w każdym bądź razie spotykałem się z nią w swoim poszukiwaniach "psychologicznych".

Sensów psychodramy / udawania przed innymi czegoś / udawania przed sobą / odgrywania scenek jest bardzo wiele:

1. oderwanie od rutyny i nawykowego reagowania - to może być całkiem ciekawe doświadczenie, odkrywające przed nami nieznane nam wcześniej obszary nas samych...

2. czysty behawioryzm - czyli nabywanie nowych sposobów reagowania i postępowania poprzez odegranie założonego sposobu działania wcześniej;

3. działają też terapeuci, którzy poprzez psychodramę lub bardzo intensywne, pozasłowne angażowanie całego ciała "otwierają" problem, starają się nauczyć czegoś nowego. Spotkałem się z takim działaniem podczas warsztatów z Wojtkiem Eichelbergerem oraz Michaela Randolpha w Laboratorium Psychoedukacji. Bardzo ciekawa praca.

Chyba najbardziej jaskrawym przykładem używania "udawania" do pracy nad sobą są ustawienia helligerowskie - kto wierzy, wierzyć będzie, kto nie wierzy, nie będę przekonywał.

Naturalnie w udawania trzeba dbać o granice i dobro innych (ale i samego siebie). Jeśli moim problemem był brak umiejętności mówienia "nie" w relacjach z matką czy też generalnie wyrażenie sprzeciwu, nie idę i nie wyzywam jej osobiście w od najgorszych w imię eksperymentu. No i jeśli jestem kibolem, nie mówię koledze "kochanie", to może skończyć się aż za bardzo ciekawie...

M.

[kombinerki]

Dziękuję za tak wiele odpowiedzi w wątku, nie spodziewałem się takiego zainteresowania co tylko potęguje moją wdzięczność.

Czytając te wszystkie odpowiedzi pranę sprostować, że rozwód nie nastąpił jak byłem dzieckiem, ale studentem, czyli stosunkowo niedawno i nie był dla mnie traumą.

Co do zwierząt, chętnie bym zaopiekował się kotem bo zawsze je podziwiałem i wiele można się od nich nauczyć, jednak alergia na sierść jednego z domowników nie pozwala.
Zwierzęta uczyłem się też zabijać dla pożywienia - jeśli to ma jakieś znaczenie, to potrafię zabić bez 'zająknięcia' nawet gołymi rękami, więc w bezpośrednim kontakcie.

Co do eksperymentu - wydaje mi się ciekawy - ale nierealny do wykonania. Nie chciałbym bym swoim zachowaniem ranić, urażać czy obrażać kogoś. Tak radykalna zmiana mogła by zasugerować że jednak coś się dzieje.

Co do racji poznania mojego stanu - jest to raczej ciekawość, niż szukanie pomocy. Tak jak sądzicie, ogólną normą jest odczuwanie takich uczuć i widzę wokoło, że inni tak mają. Tylko się zastanawiałem, czemu ja nie.

Nie wydaje mi się, aby jakiekolwiek zdarzenie z mojej przeszłości miało na to wpływ, bo jak daleko sięgam pamięcią w dzieciństwo było podobnie.

Nie chcę, żeby to się wydało, bo sprawię przykrość bliskim, chociaż mi samemu, pewnie byłoby to obojętne (po wystąpieniu faktu). Jednak odróżniam "dobro od zła" nawet go nie czując, przez obserwację, i nie chcę czynić tego innym.

[josi]

zranilbys kumpla gdybys powiedzial do niego "kochaniutki" ?
tak serio, to mam na mysli to co npisales ze nie czujesz np tego skladania zyczen, mowienia nie bliskim osobom"wszystkiego dobrego"... tak naprawde nikt tego jakos mega nie odczuwa, raczej jest to wyraz ze kogos lubimy, szanujemy, dobrze nam w jego towarzystwie. I naprawde nie kazdy musi tak to wyrazac, wiec jest ok...

[josi]

proponuje zebys napisal nam posta dziekczynnego uzywajac bardzo przesadzonych emocjonalnie slow

[Sansevieria]

Skoro kieruje Tobą ciekawość "czemu tak mam" to może wyjasnienie, że z jakiegoś nieznanego powodu ten pakiet emocjonalny w sobie zablokowałeś na najwczesniejszym etapie życia wystarczy? Raczej nie jesteś w stanie pamiętać czegos z okresu niemowlęctwa czy okresu wczesnodzieciecego, a takie przyblokowania mogą sie zacząć w tym czasie życia i wtedy faktycznie pamieta sie, ze "tak było zawsze'. Drążyć historii zycia nie chcesz, dolega Ci to niespecjalnie ... Ale nie odpowiedziałeś na pytanie , co spowodowało ze zdecydowaleś sie napisać na forum?
Eksperyment proponowany przez Josi ja na sobie przeprowadziłam z zerową skutecznoscią.

[mahika]

Bo to jakieś pajacowanie do niczego nieprowadzące.

Słyszałam o najróżniejszych eksperymentach,
niektóre miałam okazje testować na sobie,
ale wcale nie dziwię się że to akurat odniosło zerowy skutek.