Dzwoniec napisał(a):To oznacza że moje jeszcze nienarodzone dzieci też będą DDA.
Będą prawdopodobnie DDD, tak jak ja.
O tym , ze mój dziadek był alkoholikiem , dowiedziałam się w wieku trzydziestu paru lat, zmarł wiele lat przed moim urodzeniem i mówiono o nim albo dobrze albo wcale.
Ja dopiero na swojej terapii odkryłam, ze moja mama i jej rodzenstwo zachowują się jak typowe DDA, no i szok, skad takie zachowanie skoro było dobrze? Prawdę powiedziała mi ciotka, moja mama do tej pory omija temat, mimo iż juz od dawna wiem.
Swoje zachowania DDA/DDD mozna zmienić , ale do tego potrzebna jest terapia.
Czytałam Twój wątek, Sansiviera napisała Ci tam
Sansevieria napisał(a):Ty się chyba za bardzo skupiasz na tym, żeby jemu Boże broń przykro nie było i żeby mu na pewno nie zaszkodzić
Tak właśnie zachowuje się rodzina wobec alkoholika (piszę ze swego doswiadczenia żony), robi wszystko, aby tamten się nie zdenerwował, bo zapije, całe zycie kręci się wokól jednej osoby, nie ma czasu dla innych, dla dzieci , dla siebie. Dzieci tez się szkolą od najmłodszych lat w wyznaczaniu azymutu na jedną osobę- alkoholika. Uzalezniony kręci się wokół butelki, a pozostali wokół niego. A potem w dorosłosci takie dziecko wyznacza sobie azymut w partnerze swoim , bo nie umie inaczej i czesto jest tak , ze z korca maku wynajdzie sobie osobę z problemami (to moze byc kandydat na alkoholika, narkoman, ktos z problemami psychicznymi), bo taka osoba potrzebuje by sie nia opiekować, pasuja do siebie jak ulał.
Powielam na nich błędy swoich rodziców, chociaż jestem tego świadoma,ale nie potrafię stworzyć innej relacji z nimi jak ta, którą wyniosłam z domu. A świadomość tego coraz bardziej mnie przygnębia. Bo chociaż nie chcę tego robić-krzywdzę ich.
