Po terapii

[buka_lu]

super Marza
działaj!! zobaczysz z czasem wszystko zaczniesz widzieć inaczej.. potrzeba tylko na to trochę czasu i pracy..

[marza]

Dzisiejsza rozmowa z terapeutą też pomogła. Dużo pytań, dużo do przemyślenia. ale spokojniej. Wczoraj powiedziałam koleżance z pracy o swoim uzależnieniu. Też jakoś mi z tym lepiej , spokojniej. Nie muszę tak kontrolować tego co mówię.
Pozdrawiam

[marza]

Wczoraj spotkałam się z babką z grupy NA. Posłuchałam, pogadałam. Nawet pozwoliłam sobie na kilka łez. Były to chyba łzy ulgi. Czułam się bezpieczna i zrozumiana. Duża ulga i spokój.

Wczoraj zostałam zaproszona na oficjalne zakończenie leczenia w ośrodku na 28 lipca. Zawsze latem jest takie spotkanie dla tych , którzy w ostatnich 12 m-cach ukończyli terapię. Ciesze się ,że pojadę i spotkam znajomych. To też mi dodaje energii.

Pozdrawiam

[marza]

Czuję się teraz tak, jak wtedy gdy bardzo, bardzo chcę coś zrobić, coś dobrego dla siebie, a nie potrafię, nie potrafię przełamać swoich lęków , ograniczeń i wszelkiego rodzaju pierdolców...Chce mi się wyć

[caterpillar]

marza ja jednak widze po wczesniejszych postach,ze jednak robisz COS dla siebie
powoli ale robisz

postaraj skoncentrowac sie nad jutrem i tylko nad jutrem

moze cos malego , kup sobie kwiatka wracajac z pracy albo fajne czasopismo a moze wlacz ulubiona muzyke i zapal swieczki ...

cos malutkiego co sprawi Ci odrobine radosci

mysle ,ze zasluzylas

[marza]

Cat, zasłużę jeśli w końcu odezwę się na mitingu. Wczoraj jechałam tam zdecydowana,że CHCĘ, że potrzebuję, że odważę się i w końcu zacznę mówić. Znowu koszmarny lęk, blokada.Przed podniesieniem ręki, przed wydobyciem głosu. Nie potrafię, nie potrafię przełamać tego. A bardzo tego chcę ,bo wiem ,że to pomoże. Co mam z tym zrobić???

Znowu wracałam rycząc w aucie.

Poddaję się...

Powoli...Małe kroki...Wkurza mnie to! Ja nie mam na to czasu, za dużo go już zmarnowalam! Nie mam cierpliwości. Do samej siebie.

[buka_lu]

psst..
mnie też czasem się załącza jazda pt: WSZYSTKO ALBO NIC.
robię coś i oczekuję natychmiastowego efektu..
wiem również że takie myślenie jest dla mnie zgubne..
Marza może zbyt wiele od siebie oczekujesz..?
bądź dla siebie łaskawa i dobra.

edit:
z czasem zdałam sobie sprawę..
że jeżeli chcę być szczęśliwa
to powinnam być dla siebie cierpliwa
i uważna wobec tego co się we mnie dzieje.
zamiast się nad sobą pastwić do lepiej otoczyć się troską.

[josi]

Cat, zasłużę jeśli w końcu odezwę się na mitingu. Wczoraj jechałam tam zdecydowana,że CHCĘ, że potrzebuję, że odważę się i w końcu zacznę mówić. Znowu koszmarny lęk, blokada.Przed podniesieniem ręki, przed wydobyciem głosu. Nie potrafię, nie potrafię przełamać tego. A bardzo tego chcę ,bo wiem ,że to pomoże. Co mam z tym zrobić???

jezeli czujesz ze tak bardzo tego potrzebujesz, to moze napisz sobie w domu wszystko na kartce co chcialabys im powiedziec, a ktos na mitingu niech to odczyta?

no i mysle tez tak jak buka, ty potrzebujesz byc dla siebie dobra i wyrozumiala, masz blokade - widocznie cos cie powstrzymuje, dlaczego masz do siebie o to pretensje, szanuj siebie i swoj wewnetrzny glos...

[buka_lu]

marza dałaś radę?
co tam u Ciebie?

[parnasus]

Znowu koszmarny lęk, blokada.Przed podniesieniem ręki, przed wydobyciem głosu. Nie potrafię, nie potrafię przełamać tego. A bardzo tego chcę ,bo wiem ,że to pomoże. Co mam z tym zrobić???

Jest parę sztuczek . Warto zrobić sobie parę tak zwanych kotwic , w czasie przemowy do grupy ludzi obierz sobie kogoś kogoś lubisz i po prostu skup się na nim i mów do niego. Z czasem jak się oswoisz patrz tuż nad głowami słuchaczy w ścianę za ich plecami, słuchacze będą mieli wrażenie że mówisz do nich .

Druga myślę fajna metoda to na samym początku powiedz że masz trudność w mówieniu a samo podniesienie ręki było dla Ciebie koszmarem, załatwiasz dwie sprawy własny lęk przed ośmieszeniem i stawiasz słuchaczy po " swojej "stronie .
Kotwicą może być również przedmiot trzymany w ręku najlepiej mały spinacz, moneta coś co możesz ścisnąć w momencie zamotania tak by poczuć leki ból sprowadza to na ziemie . A jak czujesz że się zamotałaś to natychmiast o tym powiedz głośno .

Myślę że warto mieć świadomość że w każdej chwili możesz powiedzieć że dalej nie chcesz już mówić .

[buka_lu]

ja na pierwszych mitingach też nie nic się nie odzywałam
a potem trafiłam do ośrodka..
w ośrodku jak wiadomo od rana do wieczora co dzień terapia grupowa..
czyli praca w grupie ludzi,
tam się otworzyłam na ludzi..
przełamałam wstyd i różne takie
wychodząc z ośrodka
od razu poszłam na miting..
tam pomogła mi myśl..
że przecież nie siedzę przed jakąś komisją tylko przed ludźmi takimi jak ja..
i zapewne nie jest im obce to wszystko z czym teraz jestem.
Poza tym fajne wskazówki podsunął parnasus

[marza]

Ja przez pierwsze 2- 3 miesiące odzywałam się mniej więcej tyle: tak, nie, dziękuję, przepraszam...
Dopiero po długim czasie zaczęłam zachowywać sie "normalnie" i rozmawiać z ludźmi.
Miałam nadzieję,że ten problem mam już z głowy... A tu znowu nauka od początku...

Ale ja się tak łatwo teraz nie poddam!!! Za dużo pracy za mną, zbyt dużo osiągnęłam i zbyt dużo mogę znowu stracić.

Sprobuję wykorzystać wskazówki-dzięki Parnasus

Po poniedziałkowym spadku nastroju, ostatnie dni są spokojne.

Dziś na zumbie stwierdziłam, że jestem dużo swobodniejsza w tańcu, w ruchu. Jak 9 m-cy temu zaczynałam kurs tańca ( taki mialam plan leczenia w ośrodku...) byłam sztywna. fakt ,że była to salsa towarzyska, z facetami, z dotykiem, kontaktem... Ale nawet w zumbie po kilku m-cach widzę różnicę. I to mnie cieszy.

Ostatnio dużo "olśnień " i przemyśleń.

Pozdrawiam. i dzieki za wsparcie . I cierpliwośc do mojego częstego marudzenia...

[caterpillar]

marza trzymamy kciuki

[marti]

Marza ja tez trzymam za ciebie kciuki

I wierzę w Ciebie ; wierzę ze Ci się uda ! dojdziesz do wymarzonego celu , do spokoju i równowagi !

[parnasus]

I jak jest tańce odchodzą jak należy