Wszystko się skomplikowało :(

[ewka]

Na koniec powiedział, że zmusić mnie do niczego nie może, ale na pewno mi tego ułatwiał nie będzie.

Że nie będzie ułatwiał, to raczej nic dziwnego... oby tylko nie utrudniał.

A tak konkretnie, to co chciałabyś od męża uzyskać, Nieszczęśliwa? Dogadać się w spr. dzieci? W spr. materialnych? Uzyskać zgodę? Czy co właściwie? Co w tej chwili powstrzymuje Cię przed odejściem?

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

Najchętniej chciałabym żeby się wyprowadził.
Ale o tym mogę zapomnieć.
Czyli wyprowadzę się ja.
Chcę żeby pozwolił mi wziąć dziecko i sprzedać mieszkanie.
I żeby pomógł w utrzymaniu dzieci.
Ale coś czuję, że na rękę to on mi nie pójdzie.

[Justa]

Ale coś czuję, że na rękę to on mi nie pójdzie.

A czy ma jakiś powód, żeby Ci iść na rękę?

[caterpillar]

zauwaz nieszczesliwa ,ze Ty w swojej glowie to odejscie planowalas juz przynajmniej z rok jak i nie dluzej
a on dostal tym w morde zaledwie 2 tyg temu ..
daj chlopu czas i nie oczekuj ,ze skoczy na bacznosc i bedzie robil wszystko jak tego oczekujesz ..niech ogarnie sytuacje najpierw .

z drugiej strony mysle ,ze szkoda ,ze nie chcesz sprobowac wykorzystac tego kryzysu, tak jak pisze buka
moze bys sie czegos ciekawego dowiedzial o sobie ...

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

szkoda ,ze nie chcesz sprobowac wykorzystac tego kryzysu

Nie chcę go wykorzystać do tego żeby być dalej z moim mężem.
Po tym wszystkim co się stało, nie wyobrażam sobie dalej z nim życia.
Wiem, że on się tego nie spodziewał. I że z jego perspektywy może to wyglądać nie tak poważnie jak jest w rzeczywistości.
Czy to że go nie kocham nie jest wystarczającym powodem do rozstania? Przecież ten stan się nie zmieni.
Po tym co przeżyłam (bynajmniej nie obwiniam go za to, bo wina jest tylko moja) nie jestem w stanie pokochać go na nowo
Kocham kogoś innego.

[ewka]

Najchętniej chciałabym żeby się wyprowadził.
Ale o tym mogę zapomnieć.
Czyli wyprowadzę się ja.
Chcę żeby pozwolił mi wziąć dziecko i sprzedać mieszkanie.
I żeby pomógł w utrzymaniu dzieci.
Ale coś czuję, że na rękę to on mi nie pójdzie.

Noooo... to nie wyglądałoby na nieutrudnianie... to wręcz spełniony koncert życzeń.

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

Pomarzyć dobra rzecz...

[ewka]

Kocham kogoś innego.

To może mu to powiedz? Przestanie myśleć, że masz jakieś fochy i widzimisię.

Nie byłam w takiej sytuacji... ale tak myślę, że spakowałabym się, zabrało dziecko i po prostu wyprowadziła.

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

Moze tak własnie powinnam zrobić.
Ale nie chcę mu mówic , że kocham kogoś innego. Wystarczy, że powiedziałam mu, że nie kocham jego.
Na pewno nie jest to przyjemne słyszec coś takiego

[ewka]

Wystarczy, że powiedziałam mu, że nie kocham jego.

Jeśli musi wystarczyć, to wystarczy, jasne... jednak istotniejszą część Twoich uczuć i tak trzyma w ukryciu.

[caterpillar]

http://pismozblizenia.pl/index.php?opti ... &Itemid=33

ciekawy link

mysle ,ze w tej sprawie najgorszy jest pospiech .

[Sansevieria]

Mój mąż nie histeryzuje, nie mówi, że mnie kocha tylko, że nie będzie mi ułatwiał rozwodu.
Na szczęście to nie on daje rozwody tylko sąd.

Na szczęście? Nieszczęśliwa, z tego co piszesz to żeby był z tego rozwód to byście musieli oboje z mężem nieźle powspółpracować, bo "nie kocham męża" to nie wystarczy do orzeczenia rozwodu. Do stwierdzenia trwałego i całkowitego rozpadu pożycia to dużo więcej trzeba wykazać niż jakiś kryzys małżeński na poziomie deklaracji wygasnięcia uczuć pewnego rodzaju u jednej ze stron. Sąd się nie zajmuje specjalnie uczuciami i emocjami, on rozpatruje dowody, zeznania świadków i używa zimnych paragrafów. Oraz, o czym warto pamiętac, ma porównanie. Dla sądu Twoja sprawa to jest sprawa sygn. akt XXX. Nie ma znęcania się, nie ma rażącego zaniedbywania, nie ma przemocy fizycznej, nie ma zdrady, nie ma porzucenia za to jest małoletnie dziecko zwiazane emocjonalnie z obojgiem rodziców...no sorki, ale tu nie ma powodu do rozwodu. Tak z punktu widzenia statystycznego sądu. Znaczy owszem, jeśli byście uzgodnili zeznania to z pomocą prawników byście zapewne dali radę przekonać sąd, ale tylko współpracujac i to bardzo zgodnie. Tobie może i wystarczy, że powiedziałaś mężowi że go nie kochasz. Ale sądowi na pewno nie.

[Justa]

Haaa, Sans, pomyślałam dokładnie to samo.

[Abssinth]

no i dlatego jestem przeciwna malzenstwom w ogole :/

[Sansevieria]

Abssinth, czy gdyby Nieszczęsliwa była w zwiazku wieloletnim i dwudzietnym ale nie sformalizowanym to by wiele zmieniło? Tu akurat, w tej opisanej sytuacji, śmiem twierdzić, ze niewiele. Jakby nawet mieszkanie było formalnie Nieszczęśliwej i tak musiałaby mieć nakaz eksmisji jesli by partner powiedział że się nie wyprowadzi dobrowolnie, prawo do sprawowania opieki nad wspólnym dzieckiem ojcu bezślubnemu przysługuje...no nie o sam papierek tu chodzi, raczej o rozwalenie obiektywnie istniejącej wieloletniej wspólnoty. Nader często ze ślubem sprawa idzie via sąd rozwodzący, a bez ślubu przez liczne sądy cywilne, jeśli nie na zgodnej woli obu stron co do rozstania i jego warunków. Ze zgodą i współpracą męża/żony rozwieść się trudno nie jest, bo sądy lubią łatwe sprawy. Tu mąż nie wykazuje chęci współpracy. Jakby nie był mężem i nie wykazywał byłoby też pod górkę, ino w inny sposób. Wcale nie wiem czy lepszy.