Wszystko się skomplikowało :(

[ludolfina]

o co chodzi z tym sla?

jaka jest prawidlowa milosc?

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

wszystko zaczyna się najczęściej w dziecięcym pokoiku..

Ja akurat dzieciństwo miałam szczęśliwe. Mam świetnych rodziców, którzy zawsze mnie wspierali i wspierają.
Może nawet u mnie za dużo było tej miłości, bo co bym nie zrobiła, to zawsze miałam ich aprobatę.
U mojego męża odwrotnie. Ojciec alkoholik, reszta wiadomo. I u niego z tą miłością tak chyba nie do końca było fajnie.
Zawsze twierdziłam, że wiązać ze sobą powinni się ludzie, którzy byli podobnie wychowywani. W przeciwnym razie zawsze będą jakieś zgrzyty, choćby w temacie wychowania dzieci (u nas tak było non stop).
Ja zawsze chwalona, u niego nagroda to brak kary.

mój maż na szczęście stał się alkoholikiem..

Nie wiem gdzie tu szczęście, ale być może moja niedojrzałość, czy przepraszam niska inteligencja emocjonalna, jakoś nie nadąża. Ja życia z alkoholikiem sobie nie wyobrażam.

Wszystkim wydaje się to takie proste. Kochamy się, to bez oglądania się na wszystko bądźmy razem.
A to proste nie jest. Ja odchodząc zabieram dzieci, on musiałby je zostawić. Zostawić trójkę dzieci, z którymi jest bardzo związany. I nie chciałabym żebyście mnie źle zrozumiały, nie chcę go tłumaczyć.
Ale jak ja bym miała zostawić swoje dzieci by być z nim, to nie wiem co bym wybrała. Mimo, ze bardzo go kocham.
I nie wiem na czym to polega, ale teraz kiedy ja chcę odejść od męża, kiedy oddalam się od niego, czuję, że on uświadamia sobie, że mu na mnie zależy. I znowu zaczyna robić wszystko żeby jednak zmienić swoje życie, zostawić swoją rodzinę i być ze mną. Tylko ja nie wiem czy po tym wszystkim nadal chcę...

Nieszczęsliwa zauwaz że Twój obecny ukochany również jest niedostępny..

Może masz rację. Ale ja nie walczę o niego. Nie błagam, nie płaczę, nie szantażuję żeby został ze mną. Może tak naprawdę nie chcę żeby był dostępny....
I jak pisałam wcześniej mi nie jest potrzebny facet do życia. Nie Ja mogę być sama. I teraz do tego zmierzam.
Mam nadzieję, że z sukcesem

[biscuit]

I jak pisałam wcześniej mi nie jest potrzebny facet do życia. Nie Ja mogę być sama. I teraz do tego zmierzam. Mam nadzieję, że z sukcesem

mam wrażenie
że w całej tej afektywnej dyskusji
umyka najważniejsze
czyli to, jak wzięła ster i odpowiedzialność za swoje życie
w swoje ręce nieszczęśliwa
nie oglądając się na panów mężów swoich i cudzych
congratulations

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

Dzięki Bis

[buka_lu]

mój mąż jest niepijącym alkoholikiem zanim się poznaliśmy już długo nie pił i nie pije.
piszę, że całe szczęście..
bo gdyby nie stał się alkoholikiem pewnie ciężko byłoby mu uświadomić sobie kim jest i jakie deficyty posiada.
a tak dostał mocny bodziec do przebudowy swojego życia.
Nieszczęśliwa gratuluje idealnych rodziców..
aż dziwne że 20 lat wytrzymałaś w takim małżeństwie.
Bis, masz racje.. w tej pogadance całkiem przeszedł koło nosa fakt, że Nieszczęśliwa postanowiła zmienić swoje życie i gratulować tylko bo wiadomo.. że to nie są łatwe decyzje.

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

aż dziwne że 20 lat wytrzymałaś w takim małżeństwie.

Kiedyś miałam inne potrzeby Chociaż zawsze pakowałam się w jakieś związki pozamałżeńskie. Ale nigdy się chyba nie zakochałam. Tym razem sprawy zaszły za daleko...

[buka_lu]

czyli to nie pierwszy lovelasik?

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

I może nie ostatni

[ewka]

I jak pisałam wcześniej mi nie jest potrzebny facet do życia. Nie Ja mogę być sama. I teraz do tego zmierzam.
Mam nadzieję, że z sukcesem

Bardzo mi się to podoba

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

Wczoraj nastąpił rozmowy ciąg dalszy Trwała bardzo krótko i było bardzo spokojnie.
Konkluzja: On się nie wyprowadzi, a jak ja chcę rozwodu, to mam zacząć działać w tym kierunku.
Skoro mam zielone światło, to zaczynam.
Wdaje mi się, że on myśli, że to tylko takie gadanie.
Ale tym razem się pomyli

[ludolfina]

Wdaje mi się, że on myśli, że to tylko takie gadanie.

przejdz do dzialan

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

Wczoraj odbyła się poważna rozmowa. On nie chce się rozwodzić. Chce potraktować ten kryzys jako sygnał ostrzegawczy i spróbować od nowa. Wiem, że wynika to z jego niechęci do zmian - co sam zresztą przyznał.
Rozmowa była spokojna. Próbował żartować. Mówił, że może codziennie mówić że mnie kocha, przynosić kwiaty etc. Ale nie powiedział, że kocha, że chce ze mną być.
Ja natomiast kilka razy mówiłam, że g nie kocham, że nie jestem szczęśliwa i że chcę być sama.
On cały czas mówi , że są dzieci i on nie wyobraża sobie życia bez nich. I że jak 20 lat temu podjęliśmy taką decyzję (mimo, że wiedziałam jaki on jest i mi nie przeszkadzało) to trzeba być konsekwentnym. Jego zdaniem to nie ma powodów do rozwodu. Podawałam szereg argumentów i nic nie dociera.
Na koniec powiedział, że zmusić mnie do niczego nie może, ale na pewno mi tego ułatwiał nie będzie.
To że nie chcę z nim być to nie jest żaden powód.
I co ja mam teraz zrobić? Wiem, że jak teraz odpuszczę, to drugiej próby już pewnie nie podejmę.

[ludolfina]

faza negocjacji moze sie ciagnac latami
dostarcz mu zatem powod i wyprowadz sie, to bedzie go mial

a co ty czujesz?
ja wyczuwam, jakbys sie lamala. nie dasz rady?
no moze wiec dasz rade z nim byc?

co jest latwiejsze?

[buka_lu]

Eva-Maria i Wolfram Zurhorst "Pokochaj siebie a przetrwasz każdy kryzys"
polecam tą książkę.. tytuł może banalnie brzmi..
ale książka moim zdaniem bardzo wartościowa..
może pomoże Ci spojrzeć na Twoją sytuację z innej niż dotąd perspektywy?

[Nieszczęśliwa do kwadratu]

Właśnie nie chcę się łamać. I nie chcę być z nim.
Jego propozycja żebyśmy spróbowali się polubić
Ale ja go lubię:) tylko nie kocham:( I dla nie jest to wystarczający powód.
Bo lubić męża to chyba za mało żeby trwać w małżeństwie.
I chcę uniknąć tych ciągnących się negocjacji.
Ale już wiem, że on nie odpuści tak łatwo. Chce być z dzieckiem.
I moje tłumaczenie, że podzielimy się opieką w ogóle go nie przekonuje.