Do Mariusza -(domyślam sie ze to było do mnie) kiedyś nie było we mnie tyle jadu i na ogól nadal nie ma ale porzucenie przez faceta swoje robi, to właśnie dzięki komórkom, e-mailom dowiedziałam sie o kimś trzecim w związku z moim ex i dlatego jestem teraz na to tak uczulona. ale wierze ze z tego wyjdę bo ja naprawdę nie jestem zła osobą. Bardzo sie przejechałam i niestety ten człowiek nadal miesza w moim życiu wiec nie mogę nawet przestać o nim myśleć. O nim i o tym że przez niego zostałam sama z córeczką. Stad ten jad.
Ale wiem ze nie wszyscy są tacy.
odpuszczam.....
Posty: 74
• Strona 2 z 5 • 1, 2, 3, 4, 5
przez zizi » 18 sty 2008, o 23:21
Kochane tak bardzo potrzebuje wsparcia.
Dziękuję,że do mnie piszecie
zmieniam się....
Dziś cały dzień było mi super.Miałam urlop.Trochę nadrobiłam zaległości w domu...a potem dbałam o siebie
robiłam coś co lubię
Było mi lekko....nie myślałam o tym co boli.
I tak cały dzień gdy byłam poza domem,albo gdy męża nie było w domu utwierdzałam sie w tym,że fajnie mi ,bo odpuściłam
Moja beztroska trwała do teraz
Szlag mnie trafia i nie potrafie wyluzować gdy on jak zwykle wieczorem musi gapić na film
Już mi nie chodzi o przytulanie,czy coś więcej...
Ale mógłby z łaski swojej po całym dniu niewidzenia porozmawiać .
Ciężko mi wyluzować,bo nie mamy dodatkowego pokoju,gdzie mogłabym sie skryć,odpocząć,posłuchać muzyki....
Ciężko mi siedzieć z mężem w jednym pokoju gdy on kolejny wieczór woli telewizję...a potem zmęczony pójdzie spać
Dziękuję,że do mnie piszecie
zmieniam się....
Dziś cały dzień było mi super.Miałam urlop.Trochę nadrobiłam zaległości w domu...a potem dbałam o siebie
robiłam coś co lubię
Było mi lekko....nie myślałam o tym co boli.
I tak cały dzień gdy byłam poza domem,albo gdy męża nie było w domu utwierdzałam sie w tym,że fajnie mi ,bo odpuściłam
Moja beztroska trwała do teraz
Szlag mnie trafia i nie potrafie wyluzować gdy on jak zwykle wieczorem musi gapić na film
Już mi nie chodzi o przytulanie,czy coś więcej...
Ale mógłby z łaski swojej po całym dniu niewidzenia porozmawiać .
Ciężko mi wyluzować,bo nie mamy dodatkowego pokoju,gdzie mogłabym sie skryć,odpocząć,posłuchać muzyki....
Ciężko mi siedzieć z mężem w jednym pokoju gdy on kolejny wieczór woli telewizję...a potem zmęczony pójdzie spać
-
zizi - Posty: 1189
- Dołączył(a): 23 wrz 2007, o 16:37
- Lokalizacja: z ... Polski
przez Megie » 19 sty 2008, o 09:31
Zizi kochana!
Super z ta pierwsza czescia dnia! Tak dalej
a z druga czescia- wspolczuje, ale moze spojrz na te strone tak.
Moze warto sie cieszyc chociazby z tego, ze jeszcze cialem jest w domu.. Chyba duzo gorzej byloby gdyby gdzies lazil wieczorami a Ty nie miala bys pojecie gdzie jest..tak mi sie wydaje ze wtedy byloby jeszcze trudniej..
Ja sobie mysle, niech siedzi niech sobie rozmysla.
O milosc nie nalezy zebrac, i do milosci nikogo sie nie da zmusic..
Cos sie facet zagubil..
Super z ta pierwsza czescia dnia! Tak dalej
a z druga czescia- wspolczuje, ale moze spojrz na te strone tak.
Moze warto sie cieszyc chociazby z tego, ze jeszcze cialem jest w domu.. Chyba duzo gorzej byloby gdyby gdzies lazil wieczorami a Ty nie miala bys pojecie gdzie jest..tak mi sie wydaje ze wtedy byloby jeszcze trudniej..
Ja sobie mysle, niech siedzi niech sobie rozmysla.
O milosc nie nalezy zebrac, i do milosci nikogo sie nie da zmusic..
Cos sie facet zagubil..
- Megie
- Posty: 1479
- Dołączył(a): 11 maja 2007, o 15:24
- Lokalizacja: nie wiem skad..
przez echo » 19 sty 2008, o 11:53
---------- 10:52 19.01.2008 ----------
a może oglądaj film razem z nim? zamiast się dręczyć.
Znam ten ból, ale teraz wiem, że w takiej sytuacji zawsze trzeba szukać rozwiązania, tzn. koniecznie szukać dla siebie coś fajnego, bo inaczej złe myśli galopują, a tu trzeba je kontrolować, okiełznać i skierować na miłe dla nas tory.
trzymaj się
---------- 10:53 ----------
własne hobby to olbrzymia inwestycja i naturalna ochrona przed depresją.
buźka
a może oglądaj film razem z nim? zamiast się dręczyć.
Znam ten ból, ale teraz wiem, że w takiej sytuacji zawsze trzeba szukać rozwiązania, tzn. koniecznie szukać dla siebie coś fajnego, bo inaczej złe myśli galopują, a tu trzeba je kontrolować, okiełznać i skierować na miłe dla nas tory.
trzymaj się
---------- 10:53 ----------
własne hobby to olbrzymia inwestycja i naturalna ochrona przed depresją.
buźka
- echo
- Posty: 344
- Dołączył(a): 5 maja 2007, o 22:02
przez ewka » 21 sty 2008, o 09:01
zizi napisał(a): Ale mógłby z łaski swojej po całym dniu niewidzenia porozmawiać .
Ciężko mi wyluzować,bo nie mamy dodatkowego pokoju,gdzie mogłabym sie skryć,odpocząć,posłuchać muzyki....
Ciężko mi siedzieć z mężem w jednym pokoju gdy on kolejny wieczór woli telewizję...a potem zmęczony pójdzie spać
Hej Zizi;) A czy kiedyś po całym dniu niewidzenia "rozmawiał"? Coś mi się wydaje, że chyba nie.
Mój też nie z tych, z którymi się "rozmawia". Jak jest coś, o czym chcę rozmawiać, to po prostu mówię, zagaduję, pytam. I bywa też tak, że mi się nie chce gadać. Nawet podpytywania mnie wkurzają, bo jakoś coś tam muszę sobie sama w środku poukładać albo najzwyczajniej wkurza mnie wszystko. Też tak mam czasami i marzę tylko o jednym... niech nikt nic ode mnie nie chce.
Też nie mam dodatkowego pokoju takiego dla siebie... ale mam kuchnię, gdzie z Wami rozmawiam, czytam. Taki mój azyl, a każdy go potrzebuje. Jeśli dla niego tym azylem jest telewizor, to bardzo proszę. Nie musi lubieć tego, co ja... a ja tego, co on.
Nie wybierasz się do kina z jakąś koleżanką? Albo i nawet sama?
-
ewka - Posty: 10447
- Dołączył(a): 4 maja 2007, o 18:16
przez bunia » 21 sty 2008, o 10:08
A mnie sie to w dalszym ciagu nie podoba...brak bliskosci niszczy zwiazek,to taki jad ktory stopniowo wykancza...dziwi mnie to poniewaz na ogol powroty sa przelomem,pojednaniem jesli sa szczere a moze on wrocil bo "musial".....mnie by to nie dawalo spokoju i rozumiem,ze Zizi od srodka sie wykancza
-
bunia - Posty: 3959
- Dołączył(a): 5 maja 2007, o 09:19
- Lokalizacja: z wyspy
przez ewka » 21 sty 2008, o 10:41
Ja też nie uważam, że brak bliskości jest dobry... nie jest dobry - w tym przypadku już wcześniej coś związek zniszczyło. To, co jest teraz jest po prostu ciągiem dalszym, jakimś skutkiem.
Kobieta może się zmusić, facet nie - albo go psyche złamała, albo ma problem typowo męski, albo coś jeszcze. Myślę, że jeśli mówi, że potrzebuje czasu, to należy przyjąć, że potrzebuje - i sam czas pokaże. A Zizi życzyć cierpliwości jeszcze trochę i lekkiego odpuszczenia... chyba, że powiesz Zizi NIE, DOŚĆ! - a wtedy wiadomo. Wybór w każdym razie jest, choć każdy jest trudny.
Eh!
Kobieta może się zmusić, facet nie - albo go psyche złamała, albo ma problem typowo męski, albo coś jeszcze. Myślę, że jeśli mówi, że potrzebuje czasu, to należy przyjąć, że potrzebuje - i sam czas pokaże. A Zizi życzyć cierpliwości jeszcze trochę i lekkiego odpuszczenia... chyba, że powiesz Zizi NIE, DOŚĆ! - a wtedy wiadomo. Wybór w każdym razie jest, choć każdy jest trudny.
Eh!
-
ewka - Posty: 10447
- Dołączył(a): 4 maja 2007, o 18:16
przez Filemon » 21 sty 2008, o 12:00
zizi, bardzo mi się podoba Twoja aktualna postawa, czy też przyjęta obecnie taktyka postępowania w tego typu sytuacji, w jakiej jesteś...
można by jeszcze również coś wymyślić na te wieczory... po prostu niedobrze dla Ciebie (co sama czujesz), jak on siedzi przed TV a Ty nie bardzo wiesz, co ze sobą zrobić... ja bym mu na przykład zaproponował, że skoro on i tak siedzi w chałupie i gapi się w pudło, to może Ty byś sobie gdzieś wyskoczyła z koleżanką...? lub tak jak ewka, wygospodarowałbym sobie kącik w kuchni na różne swoje sprawy (książka, komputer, itp.) i odciąłbym się od sytuacji, w której czuję się źle - może wpaść do sąsiadki na kawkę? a może coś się dzieje wieczorową porą w jakimś pobliskim kinie czy domu kultury? może przyjaciółka siedzi z... kotem a chętnie posiedziałaby z Tobą?
po jakimś czasie do niego to wszystko dotrze = on to wszystko odbierze i może nawet trochę się zdziwi... możliwe, że sam wówczas będzie chciał porozmawiać, bo zacznie się czuć z tym źle, lub go to zaniepokoi... - a przynajmniej powinno!
jednak wydaje mi się, że musisz też być przygotowana na to, że te sms-y, jego brak chęci do bliższego kontaktu z Tobą, itp... - że to wszystko może mieć swoją przyczynę, która może być nieprzyjemna... - niekoniecznie inna kobieta, ale na przykład wygaśnięcie głębszego zainteresowania, jego chęć jakiejś zmiany życiowej, itp... wówczas nie pozostanie Ci chyba nic innego, jak być konsekwentną... ale chyba będzie Ci łatwiej uniezależnić się wtedy od niego całkowicie, skoro już jakby "trenujesz" pewien dystans dla swojego własnego dobra
aha, jeszcze jedno - ja bym zadbał o siebie jeszcze w innych obszarach - postarałbym się w różnych sprawach organizować życie domowe i rodzinne w taki sposób, żeby również było to z mojej strony dosyć niezależne i z pewnym dystansem - na przykład, żeby on odczuł, że nie oszczędzam w niczym jego moim własnym kosztem i że traktuje jego udział w różnych obowiązkach jako co najmniej równy, jeśli nie większy... (bo w końcu mężczyzna większy i silniejszy... czyż nie? )
pozdrawiam i... wyrazy szacunku za Twoją pracę nad sobą
bardzo serdecznie Ci życzę, żeby przyniosła ona nie tylko dobre dla Ciebie efekty, ale i daj Boże takie rozwiązanie Twoich spraw partnerskich jakiego pewnie w głębi siebie jednak pragniesz, choć widzisz i wiesz, że szanse na to wydają się takie sobie - na dwoje babka wróżyła, jak to mówią... ale bądźmy dobrej myśli i... "róbmy swoje" - trzymam kciuki! dzielna jesteś i rozsądna, moim zdaniem...
jeżeli po pewnym czasie to wszystko nie przyniosłoby żadnej jego reakcji, to ja wówczas... rozmówiłbym się z nim ostatecznie i zrobił "generalne porządki", bo... czy warto w taki sposób i z takim mężczyzną przeżyć swoje życie...? mamy je przecież jedno, podobno...
można by jeszcze również coś wymyślić na te wieczory... po prostu niedobrze dla Ciebie (co sama czujesz), jak on siedzi przed TV a Ty nie bardzo wiesz, co ze sobą zrobić... ja bym mu na przykład zaproponował, że skoro on i tak siedzi w chałupie i gapi się w pudło, to może Ty byś sobie gdzieś wyskoczyła z koleżanką...? lub tak jak ewka, wygospodarowałbym sobie kącik w kuchni na różne swoje sprawy (książka, komputer, itp.) i odciąłbym się od sytuacji, w której czuję się źle - może wpaść do sąsiadki na kawkę? a może coś się dzieje wieczorową porą w jakimś pobliskim kinie czy domu kultury? może przyjaciółka siedzi z... kotem a chętnie posiedziałaby z Tobą?
po jakimś czasie do niego to wszystko dotrze = on to wszystko odbierze i może nawet trochę się zdziwi... możliwe, że sam wówczas będzie chciał porozmawiać, bo zacznie się czuć z tym źle, lub go to zaniepokoi... - a przynajmniej powinno!
jednak wydaje mi się, że musisz też być przygotowana na to, że te sms-y, jego brak chęci do bliższego kontaktu z Tobą, itp... - że to wszystko może mieć swoją przyczynę, która może być nieprzyjemna... - niekoniecznie inna kobieta, ale na przykład wygaśnięcie głębszego zainteresowania, jego chęć jakiejś zmiany życiowej, itp... wówczas nie pozostanie Ci chyba nic innego, jak być konsekwentną... ale chyba będzie Ci łatwiej uniezależnić się wtedy od niego całkowicie, skoro już jakby "trenujesz" pewien dystans dla swojego własnego dobra
aha, jeszcze jedno - ja bym zadbał o siebie jeszcze w innych obszarach - postarałbym się w różnych sprawach organizować życie domowe i rodzinne w taki sposób, żeby również było to z mojej strony dosyć niezależne i z pewnym dystansem - na przykład, żeby on odczuł, że nie oszczędzam w niczym jego moim własnym kosztem i że traktuje jego udział w różnych obowiązkach jako co najmniej równy, jeśli nie większy... (bo w końcu mężczyzna większy i silniejszy... czyż nie?
)
pozdrawiam i... wyrazy szacunku za Twoją pracę nad sobą
bardzo serdecznie Ci życzę, żeby przyniosła ona nie tylko dobre dla Ciebie efekty, ale i daj Boże takie rozwiązanie Twoich spraw partnerskich jakiego pewnie w głębi siebie jednak pragniesz, choć widzisz i wiesz, że szanse na to wydają się takie sobie - na dwoje babka wróżyła, jak to mówią... ale bądźmy dobrej myśli i... "róbmy swoje" - trzymam kciuki! dzielna jesteś i rozsądna, moim zdaniem...
jeżeli po pewnym czasie to wszystko nie przyniosłoby żadnej jego reakcji, to ja wówczas... rozmówiłbym się z nim ostatecznie i zrobił "generalne porządki", bo... czy warto w taki sposób i z takim mężczyzną przeżyć swoje życie...? mamy je przecież jedno, podobno...
-
Filemon - Posty: 3820
- Dołączył(a): 2 gru 2007, o 20:47
- Lokalizacja: Matka Ziemia :)
jestem.....
przez zizi » 3 lut 2008, o 10:55
Bardzo dziękuje za słowa. 
nie odzywałam się do was,bo zepsuł mi się komputer
żyję.....rozmyślam....zmieniam się....jest ciężko
............dziwny jest ten świat
Ale dam radę znajde siłę.
Za oknem świeci słońce....potrzebuję słońca....
nie odzywałam się do was,bo zepsuł mi się komputer
żyję.....rozmyślam....zmieniam się....jest ciężko
............dziwny jest ten świat
Ale dam radę
znajde siłę.
Za oknem świeci słońce....potrzebuję słońca....
-
zizi - Posty: 1189
- Dołączył(a): 23 wrz 2007, o 16:37
- Lokalizacja: z ... Polski
przez zizi » 3 lut 2008, o 13:32
[color=red][size=9]---------- 12:29 03.02.2008 ----------[/size][/color]
kochana Mahiko
odpuszczanie idzie mi tak o...
najłatwiej mi rano,w ciągu dnia..czyli wtedy kiedy nie widzimy się.
Prawda jest taka,że mi dalej na nim zależy.Moje odpuszczanie to w pewnym sensie taka gra.Szukam wciąż sposobu na pokonanie tego kryzysu.Na pewno nabieram doświadczenia życiowego i zmieniam się.....albo też analizując siebie zauważam pewne mechanizmy i moje reakcje....
np. to,że nie zdając sobie z tego sprawy często gdy chciałam,żeby on był czuły,zainteresował sie mną zachowywałam się jak zbity pies ..słaby,smutny..proszący o uczucie.Podświadomie myślałam,że wtedy mąż mnie będzie kochał i przytulał i pocieszał.
A prawda jest taka,że jak on mna mnie kochać naprawdę to będzie sie to dzialo zawsze,nie wtedy kiedy ja to wyżebrzę
Znowu chodzę na terapię.Teraz zaczynam myśleć o sobie.Więcej zauważam.Mam większą samoświadomość.
Dociera do mnie to,że nie musze zawsze tkwić przy mężu.Wiem,że to ja mogę powiedzieć dość.Kiedyś nawet nie dopuszczałam myśli o rozwodzie...teraz wiem,że to niestety może nastąpić
Narazie staram sie zachować dystans.Nie jest to łatwe...
żebym nie wiem co sobie wmawiała to podświadomie czekam na czas kiedy minie ten kryzys mojego małżeństwa.
Teraz nie prosze męża o czułość,bliskość.
Już nie płaczę całą niedzielę...nie czekam na niego..nie układam harmonogramu dnia pod czekanie "co on zrobi"
Chodzę do znajomych albo do sklepów....zabieram gdzieś dzieci.
a wieczorami "zwisa mi to co on robi w domu"
Mam nadzieję,że wytrwam w tym moim odpuszczaniu tak długo az on zauważy,że ja mogę bez niego żyć....i co najważniejsze śmiać się...
Tydzień temu mąż zaczął swoją działalność.Otworzył sklep.Ma przy tym teraz dużo roboty.Jak to na początku.Razem z dziećmi dużo mu pomogliśmy.Ciesze sie,że wtedy ja nie prosiłam go o żadne czułości.Jestem troche na dystans....
czas pokaże czy teraz mąż mając dobrą pracę,poczuje się znowu mężczyzną i będzie ze mną naprawdę.Bo być może ten jego kryzys wziął się też z niedowartościowania spowodowanego tym,że on mało zarabiał na życie?wciąz tracił pracę.
Wczoraj sklep ruszył.A wraz z tym nowe nadzieje.Będę obserwować męża ...zobaczę czy teraz zmieni coś w swoim zachowaniu...wiadomo,że nie oczekuję tej zmiany już,dziś....poczekam,nie prosząc go już o staranie..zobaczę jak będzie.
Jednak nie zamierzam czekać w nieskończonośc.Gdy okaże się,że mąż nie myśli nic dawać z siebie....to koniec.
[color=red][size=9]---------- 12:32 ----------[/size][/color]
A Mahiko efekt jest
taki,że jak przestaję skupiać sie na nim to zauważam świat wokół...czasami potrafie rozlużnić się i uśmiechnąc
kochana Mahiko
odpuszczanie idzie mi tak o...
najłatwiej mi rano,w ciągu dnia..czyli wtedy kiedy nie widzimy się.
Prawda jest taka,że mi dalej na nim zależy.Moje odpuszczanie to w pewnym sensie taka gra.Szukam wciąż sposobu na pokonanie tego kryzysu.Na pewno nabieram doświadczenia życiowego i zmieniam się.....albo też analizując siebie zauważam pewne mechanizmy i moje reakcje....
np. to,że nie zdając sobie z tego sprawy często gdy chciałam,żeby on był czuły,zainteresował sie mną zachowywałam się jak zbity pies ..słaby,smutny..proszący o uczucie.Podświadomie myślałam,że wtedy mąż mnie będzie kochał i przytulał i pocieszał.
A prawda jest taka,że jak on mna mnie kochać naprawdę to będzie sie to dzialo zawsze,nie wtedy kiedy ja to wyżebrzę
Znowu chodzę na terapię.Teraz zaczynam myśleć o sobie.Więcej zauważam.Mam większą samoświadomość.
Dociera do mnie to,że nie musze zawsze tkwić przy mężu.Wiem,że to ja mogę powiedzieć dość.Kiedyś nawet nie dopuszczałam myśli o rozwodzie...teraz wiem,że to niestety może nastąpić
Narazie staram sie zachować dystans.Nie jest to łatwe...
żebym nie wiem co sobie wmawiała to podświadomie czekam na czas kiedy minie ten kryzys mojego małżeństwa.
Teraz nie prosze męża o czułość,bliskość.
Już nie płaczę całą niedzielę...nie czekam na niego..nie układam harmonogramu dnia pod czekanie "co on zrobi"
Chodzę do znajomych albo do sklepów....zabieram gdzieś dzieci.
a wieczorami "zwisa mi to co on robi w domu"
Mam nadzieję,że wytrwam w tym moim odpuszczaniu tak długo az on zauważy,że ja mogę bez niego żyć....i co najważniejsze śmiać się...
Tydzień temu mąż zaczął swoją działalność.Otworzył sklep.Ma przy tym teraz dużo roboty.Jak to na początku.Razem z dziećmi dużo mu pomogliśmy.Ciesze sie,że wtedy ja nie prosiłam go o żadne czułości.Jestem troche na dystans....
czas pokaże czy teraz mąż mając dobrą pracę,poczuje się znowu mężczyzną i będzie ze mną naprawdę.Bo być może ten jego kryzys wziął się też z niedowartościowania spowodowanego tym,że on mało zarabiał na życie?wciąz tracił pracę.
Wczoraj sklep ruszył.A wraz z tym nowe nadzieje.Będę obserwować męża ...zobaczę czy teraz zmieni coś w swoim zachowaniu...wiadomo,że nie oczekuję tej zmiany już,dziś....poczekam,nie prosząc go już o staranie..zobaczę jak będzie.
Jednak nie zamierzam czekać w nieskończonośc.Gdy okaże się,że mąż nie myśli nic dawać z siebie....to koniec.
[color=red][size=9]---------- 12:32 ----------[/size][/color]
A Mahiko efekt jest
taki,że jak przestaję skupiać sie na nim to zauważam świat wokół...czasami potrafie rozlużnić się i uśmiechnąc
-
zizi - Posty: 1189
- Dołączył(a): 23 wrz 2007, o 16:37
- Lokalizacja: z ... Polski
przez zizi » 3 lut 2008, o 13:45
stęskniłam sie za Wami....Agik, Mahiko
miło znowu poczytaś wasze słowa
wiem,że życzycie mi dobrze.
Nie jestem heroską,ale naprawde staram sie.
Jest wiele chwil.że skrzydełka mi opadają
Nieraz jestem taka słaba.
Mam jednak wciąż nadzieję,że nie dam się tak tłamsić do końca życia,że albo będzie dobrze w moim małżeństwie,albo .....powiem koniec już.
miło znowu poczytaś wasze słowa
wiem,że życzycie mi dobrze.
Nie jestem heroską,ale naprawde staram sie.
Jest wiele chwil.że skrzydełka mi opadają
Nieraz jestem taka słaba.
Mam jednak wciąż nadzieję,że nie dam się tak tłamsić do końca życia,że albo będzie dobrze w moim małżeństwie,albo .....powiem koniec już.
-
zizi - Posty: 1189
- Dołączył(a): 23 wrz 2007, o 16:37
- Lokalizacja: z ... Polski
Posty: 74
• Strona 2 z 5 • 1, 2, 3, 4, 5
Powrót do Problemy w związkach
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 158 gości