Chciałabym zasięgnać rady w sprawie DDA. Zastanawiam się czy mój Luby nie jest DDA ??( jego ojciec lubiał wypić, a pod wpływem alkoholu często dochodziło do awantur, w trakcie których mój M. wstawał w obronie swojej mamy i rodzeństwa).
Teraz jako dorosły człowiek stara się za wszelką cene być samodzielny i samowystarczalny,
przy tym dla swojej osoby jest bezlitosny. Drobne podknięcie uważa za coś dramatycznego i niewybaczalnego.
Ma problemy z okazywaniem uczuć,z mówieniem o tym co czuje, przeżywaniem radości
( dziś doszedł do wniosku że nic go nie cieszy, nawet moja osoba bo uważa że swoim zachowaniem mnie tylko krzywdzi, choć tak wcale nie jest)
W necie szukałam jakiś konkretnych informacjio charakterystyce DDA i znalazłam http://www.dda.pl a tam typowe zachowania, z których kilka pasuje do mojego M. :
# osądzają siebie bezlitośnie
# mają kłopoty z przeżywaniem radości i z zabawą
# traktują siebie bardzo poważnie
# mają trudności z nawiązywaniem bliskich kontaktów
# przesadnie reagują na zmiany, na które nie mają wpływu
# myślą, że różnią się od wszystkich innych
# są albo nadmiernie odpowiedzialne
# ulegają impulsom
# czują się winne stając w obronie własnych potrzeb
# bardzo boją się porzucenia i utraty
# obawiają się ukazywania swoich uczuć
I tak się zastanawiam czy On może być DDA?? a jak tak to jak Mu pomóc??
Z góry dziekuje za wskazówki
