Jak zaakceptować przeszłość ???

[aleksia]

Wiedziałam, że coś jest nie tak. Że jest jeszcze coś, czego nie zamknęłam. Mimo, że żyłam normalnie, przeszłość co jakiś czas się we mnie odzywała. Nie potrafię cieszyć się i żyć "tu i teraz". To tak bardzo ciąży. Chciałabym całkowicie zaakceptować to, co było - złe, straszne, pełne wstydu, z czego nie jestem dumna, wszystkie te złe wspomnienia. Chciałabym rozpocząć nowy rozdział, a nie ciągle żyć przeszłością. To tak bardzo boli

[limonka]

aleksio, czy oporcz tego ze meczy cie to psychicznie przeszlos wplywa jakos fizycznie na twoje zycie, czy jest po prostu w twojej glowie?

[mahika]

pomyslałam o radykalnym wybaczaniu, ale znów mnie ktoś zakrzyczy pewnie....

[aleksia]

limonko, to siedzi w mojej głowie. Mam wrażenie, że żyję przeszłością. Nie potrafię tego zamknąć, przestać analizować...

[limonka]

a probowalas terapii?

[aleksia]

Chodzę do psychologa, ale chyba tego tematu nie poruszałam, bo wątpię, że on coś zmieni...mój punkt widzenia..

[mahika]

to może spróbuj?

[Sinusoida]

Aleksio nie da się czegoś zamknąć i żyć teraźniejszością bez uprzedniego wyrzucenia z siebie tych wszystkich emocji, które wiążą się z sytuacją, o której mówisz. Trzeba zrobić im miejsce, uznać je, doświadczyć zrozumienia i współczucia, by móc pójść dalej. Nie da się zamieść pewnych rzeczy pod dywan, wywalisz drzwiami, wejdzie oknem... Myślę że nie chodzi tutaj o punkt widzenia tylko o emocje, które potrzebują być wyrażone i przyjęte. Jeśli chodzisz do psychologa i masz do niego zaufanie, może rozważ jednak poruszenie owego tematu? troszkę dawno pisałaś ten post, jak się dzisiaj miewasz?

[ewka]

Chodzę do psychologa, ale chyba tego tematu nie poruszałam, bo wątpię, że on coś zmieni...mój punkt widzenia..

A nie warto byłoby spróbować? Nie masz nic do stracenia, Aleksia. A zysk może być spory... nawet nie spory, a WIELKI.

Kiedyś się rozprawiałam ze swoją przeszłością, to takie zdanie spotkałam... że lusterka wsteczne służą przede wszystkim temu, by móc jechać naprzód.