Rodzina męża

[andrzej83]

Bardzo dobrze wiem o czym mówisz, dla tego napisałem że musisz zebrać siłę i odwagę.

Nie samo jeżdżenie z nim, udowodnienie jego rodzinie że ty nie jesteś nikim.
Pokazanie siebie, jakiej cię nie znają, wiem że to trudne, ale pokazując im że jesteś słaba, oni to wykorzystują, być może dla poprawienia stosunków, to tylko oni wiedzą.

Wiem że stawiając czoła problemom, prędzej czy później, osiągnie się cel, kwestia wytrwałości w tym do czego dążymy.
Dla tego potrzebujesz dużo siły w sobie, by twoja sytuacja się polepszyła.
A każda ich zniewaga w twoim kierunku niech będzie dodatkową motywacją do działania w tym kierunku.

[Bianka]

Bianko jak skończyła się sytuacja z Twoim mężem?

Zerwaniem całkowicie kontaktu, ojciec tak dał mu popalić, że szkoda gadać, a niby taki miły był, troskliwy, dzieckiem się interesował itp itd, wszystko zgasło jednego wieczoru lepiej dla nas, zdrowiej, że nie mamy z nim już nic do czynienia...

[Płącząca Perła]

W poniedziałek Andrzeju robię pierwsze podejście. Nie mogę dać sobą pomiatać bo niczym sobie na to nie zasłużyłam. Jeśli po jakimś czasie to nie przyniesie rezultatów to pozostanie mi poważna rozmowa z mężem i...albo w prawo albo w lewo... Mam się godzić na częstotliwość spotkań Która narzuca mój mąż?

Bianko, marze, żeby u nas było tak samo...ale nie mam co czekać na cud...

[andrzej83]

Bardzo ci się chwali, tylko nie dawaj po sobie poznać jak nie pójdzie tak jak będziesz chciała, na spokojnie postaraj się podejść, bo nie masz nic do stracenia w tej chwili, myślę.

[Płącząca Perła]

Dokładnie Andrzeju bo tu walka toczy się o moje małżeństwo.. wiem, że pierwsi biliby brawo jeśliby się nam nie udało...

[Bianka]

Wiesz, mąż to bardzo przeżył, teść mieszka od nas 400 km więc kontakt bezpośredni był bardzo rzadki...

Moi dziadkowie też pierwsi biliby brawo gdyby moi rodzice się rozstali, przez nich prawie się rozstali, nie wiem dlaczego rodzice robią coś takiego własnemu dziecku

[Płącząca Perła]

W moim przypadku to rodzeństwo... mąż czuje się w obowiązku wiecznej troski o nich, dziwne, że tak nagle, jakoś wcześniej miał to totalnie w nosie. Czyżby zostanie ojcem obudziło w nim takie opiekuńcze instynkty? Też się dziwie jak można komuś wiecznie robić na złość. Jak można rozbijać rodzinę, na dodatek udawać, że wszystko jest ok. A mój mąż nosi okulary, tzn. niby widzi, że nie są ok, ale nic z tym nie robi.

[domi85]

Płacząca Perło a zadam ci takie pytanie widzisz że strony jego rodziców, bardziej ze strony matki zazdrość? Jak twój mąż reaguje jak np mówisz mu że ci nie odpowiada to że mało czau poświęca tobie i dziecku a jeździ do rodziców? ja miałam podobną sytuację z tym że mój eks nigdy nie powiedział rodzicom że coś mi się nie podoba, zawsze byłam ta najgorszą a rodzice mieli rację. Ogólnie mieszali się aż nadto w nasze życie

[andrzej83]

Dokładnie Andrzeju bo tu walka toczy się o moje małżeństwo.. wiem, że pierwsi biliby brawo jeśliby się nam nie udało...

Troszkę mnie nie było bo sąsiadowi gości rozwoziłem. Całkowicie się z tobą zgadzam, bo to taka mentalność.
A dla czego, myślę że kiedyś większość małżeństw nie żyła z miłości, tylko z rozsądku i znam kilka osób w podeszłym wieku co tą teorię mi podrzuciły.
Więc takie moje zdanie, ale myślę że ty tak łatwo nie odpuścisz, ba jestem pewny że to udźwigniesz.
Choć wiem że ciężko będzie.

A i po części to chyba odpowiedz dla Bianki.

[Bianka]

Ja rozumiem czemu moja matka nie odeszła, z dwójką maleńkich dzieci w tamtych czasach choć nie wiem czy w tych jest łatwiej samotnym matkom:/ miała opcję wrócić do rodziców gdzie wcale by jej nie przyjęli z otwartymi ramionami, koszmar... życie z nim może nie usłane różami, ale łatwiejsze we dwójkę, nie wiem czy teraz w obliczu ostatnich zdarzeń kiedy spadły jej trochę klapki, typ zaprzeczacza, czy faktycznie by coś zmieniła jakby była młodsza...odejść jak jest dziecko nie jest łatwo...

[andrzej83]

Ja rozumiem czemu moja matka nie odeszła, z dwójką maleńkich dzieci w tamtych czasach choć nie wiem czy w tych jest łatwiej samotnym matkom:/ miała opcję wrócić do rodziców gdzie wcale by jej nie przyjęli z otwartymi ramionami, koszmar... życie z nim może nie usłane różami, ale łatwiejsze we dwójkę, nie wiem czy teraz w obliczu ostatnich zdarzeń kiedy spadły jej trochę klapki, typ zaprzeczacza, czy faktycznie by coś zmieniła jakby była młodsza...odejść jak jest dziecko nie jest łatwo...

Jest bardzo ciężko samotnym matkom i ja to wiem, ale czasem tak myślę że trzeba wybrać to mniejsze zło, puki czas.
Niestety ja musiałem takiego wyboru dokonać. Nie było łatwo.

Ale na dziś wiem że to była najmądrzejsza decyzja w życiu. Długa historia.

[Bianka]

masz dzieci? jeśli nie chcesz to nie mów:)

[andrzej83]

Dziewczynkę, prawie 6lat z kawałkiem.
Ale już i długo jej nie widziałem...............

[Bianka]

ojej to najgorsze, najtrudniej jak są dzieci:(

[andrzej83]

Niestety, ale najważniejsze że mała na tym skorzystała, choć jest z babcią.

Gdyby moja sytuacja finansowa i mieszkalna, wyglądała zupełnie inaczej, to była by ze mną.......