chory w rodzinie

[caterpillar]

Jaaaaasne sorry ty miales w rodzinie wczoraj mialam pracowity dzien i tak to jest jak sie czyta w lozku jednym okiem

odpisze pozniej idziemy , do lekarza

[caterpillar]

Sans ja nawet mialam w na swoich zajeciach o etapach choroby (wyparcie ,zaprzeczanie) i generalnie jestem (w teorii) naumiana do pracy z takimi ludzmi ale wiadomo co innego doswiadczyc na wlasnej skorze .Poczytam bede bacznie obserwowac , postaram sie rozmawiac jak najwiecej

Piszesz, że on nie widzi wyjścia z sytuacj. Po prawdzie to wyjścia nie ma,

no ok ale sa inne rozwizania, o ktorych on nie wie bo nie czyta (uparty osiol ) stad mam wrazenie jego wieksza frustracja .

to fakt ,ze nalezy cieszyc sie zyciem tym bardziej jesli wiemy ,ze przed nami moze czarna dupa wyrosnac i tu musze przyznac,ze moj facet troche sobie zaluje ..wiec teraz bede miala pretekst aby go zmobilizowac do robienia wiecej dla siebie.

co do funduszu , my tez obstawiamy za "skarpeta" i tak tez robimy , nie zyjemy z dnia na dzien ani na "jakos to bedzie" wiec mam nadzieje ,ze damy rade.


Maks raz jeszcze przepraszam ,ze Ci przypisalam chorobsko zaczol sie dosc pracowity okres w mym zyciu i wieczorami jakos pomrocznosc mnie lapie


dzis bylismy u naszego Chinczyka ,ktory zawsze zalecal mi pic wode (zadnych tabletek) ..i dzis to samo zalecil mojemu dziecku no a facetowi badania ..zobaczymy

Pozdrawiam wszystkich !

[Sansevieria]

No to pozostaje Ci życzyć owocnego wprowadzania teorii w praktykę. Pamiętaj, żeby dbać o siebie i emocje wywalać przynajmniej częściowo w bezpiecznych miejscach i do bezpiecznych ludzi
Możliwe, że nie czyta, uparty osioł. Mój też nie czytał. Ja czytałam. Co ma o tyle zaletę, że się nie naczytał głupot drążąc temat i nie zdenerwował. Mnie się udawało podsuwać jakieś sensowne stronki w niektórych momentach, głównie wysyłałam mu linki na maila. I bez komentarza. Zauważyłam, że to i owo przeczytał z pożytkiem dla siebie. No nie kijem go to pałką I pamiętajcie, fundusz może się przydać na emeryckie hulanki, czego Wam szczerze życzę

[Orm Embar]

Maks raz jeszcze przepraszam ,ze Ci przypisalam chorobsko zaczol sie dosc pracowity okres w mym zyciu i wieczorami jakos pomrocznosc mnie lapie

Cat, słońce, przeprosiny przyjęte - to po pierwsze - a po drugie nie były potrzebne, bo ani przez sekundę nie czułem się urażony i było to dla mnie raczej zabawne

dobrego dnia hen hen gdzieś tam daleko gdzie jesteście!

Maks

[caterpillar]

Mnie się udawało podsuwać jakieś sensowne stronki w niektórych momentach, głównie wysyłałam mu linki na maila. I bez komentarza.

chyba musialabym wykupic blok reklamowy w przerwach meczu ,zeby raczyl popatrzec

dzis dostal skierowania na kolejne bardzo dokladne badania wiec cieszy mnie to ,ze go przefiltruja od gory do dolu

wierze ,ze bedzie dobrze

Dzieki wielkie za Wasz odzew

[Sansevieria]

Dokładne przebadanie bywa dobre bardzo i na psychikę też. Blok reklamowy powiadasz... no to chyba nieco przesadna by była inwestycja. Ale jak Cię znam, jakiś sposób na swojego "upartego osła " wykombinujesz
I pisz jak Cię będzie gniotło jakimiś emocjami - forum zawsze do usług

[caterpillar]

hmm calkiem podobny do mojego



dzieki Sans jesli bede miala watpliwosci bede pisac.

[Sansevieria]

Sliiiiiiicznyyyy

[ewka]

Bo człowiek chory jest tak naprawdę bardzo sam... MIMO bliskiej obecności, wspierania, troski. Moje kłopoty z tak mi mówią. Kiedyś gdzieś przeczytałam wypowiedź chorego człowieka o tej właśnie samotności... ale nie umiałam się z nim zgodzić. Wydawało mi się, że właśnie ta troska i wspieranie jakby zdejmują ciężar choroby z chorego... są oczywiście potrzebne i ważne... ale chyba nie zdejmują. I z tym trzeba sobie poradzić samemu, innej opcji nie ma. A dni bywają różne... od "będzie dobrze" do "uff, to chyba koniec". No wiem, to skrajne, ale ja na przykład tak mam. I nie dzielę się tym z najbliższymi - no bo po co? To niczego nie zmieni, a może siać niepotrzebny zamęt i niepokój. Ich niepokój.

Dlatego twierdzę, że człowiek chory jest tak naprawdę bardzo sam.

To takie spojrzenie z drugiej strony, dziewczyny. Aby może było Wam łatwiej z tymi Waszymi chłopakami, kiedy ich wozi w jedną lub drugą stronę.

No... to zdrówka!

[Sansevieria]

Ewuś, ja o tej samotności chorego wiem zresztą tak bardziej egzystencjalnie to nie tylko z chorobą człowiek jest w ostatecznym rachunku...sam. Dobrze że napisałaś co napisałaś

[caterpillar]

Dlatego twierdzę, że człowiek chory jest tak naprawdę bardzo sam.

hmm i chyba tak jest z ze wszystkim co nas dotyczy, ze tak na prawde sami musimu to w sobie rozgryzc ,sami z tym zyc, bo mimo wsparcia nikt nam fizyczne nie ujmie tego co siedzi w naszej glowie tym bardziej choroby ,ktora czesto towarzyszy nam do konca.

smutno to brzmi..ale mysle ,ze prawdziwie

dzieki Ewka


a osiol ..wiadomo moj, to przystojny

[ewka]

Myślę, że w "normalnym trybie" nie jest się tego świadomym. I dobrze!

[limonka]

:| hmm calkiem podobny do mojego



dzieki Sans jesli bede miala watpliwosci bede pisac.

cat Ty jestes naprawde wyjatkowa , wiec I z tym problemem sobie poradzicie

[caterpillar]

nie ,to moj osiol jest wyjatkowy

noo zobaczymy

dzieki Limonka

[sikorka]

pozwolilam sobie odkopac ten watek bo i w mojej 'nowej' Rodzinie zaczyna byc nieprzyjemnie

jak wiecie moj Maz ma bardzo chorego Tate, juz od kilku lat choruje na alzheimera a od kilkunastu miesiecy wlasciwie nie ma z nim zadnego kontaktu - warzywo
jak poznalam Tescia to On juz chorowal wiec tak wlasciwie nigdy go nie poznalam od tej 'normalnej', zdrowej strony. wszystko co o nim wiem opiera sie na opowiesciach. trudno mi wiec wyrobic sobie jakiekolwiek o Nim zdanie, dla mnie to tak jakby obcy czlowiek. ale wiem ze pomimo roznych zgrzytow moj Maz bardzo kocha Ojca i coraz czesciej widze po Nim ze sobie nie radzi z ta cala sytuacja
coraz czesciej placze i ma wszystkiego dosc. ma zal ze wiele osob z Rodziny odwrocilo sie od Niego i Mamy, ze nikt go nie rozumie, ze nic nie mozna zrobic.

ja tez po czesci jestem w tym kregu bo chocbym bardzo chciala to nie wczuje sie w Jego sytuacje, mam chodliwych i sprawnych Rodzicow, wiec nie wiem co to znaczy patrzec na Ojca ktory lezy w lozku i ..... wlasciwie nic wiecej nie robi, a za Niego trzeba zrobic wszystko - umyc, nakarmic, ubrac.
oczywiscie wspolczuje Mu bardzo bo Go kocham i chcialabym Mu oszczedzic takiego zycia ale widzze ze wlasciwie to nic nie moge zrobic. przytulam Go w takich atakach histerii, mowie ze jestem z NIm, ale gotuje sie we mnie bo to przeciez i tak nic nie znaczy Taty mu nie uzdrowie