Macierzyństwo...

[limonka]

Nigdy nie mow nigdy, bo jesli sie nam "zdarzy", to... "wychowamy jak wlasne".

[Justa]

pewnie tak..tylko jakos temu dziecku smutno ...a moze tylko mi sie tak wydaje bo moj "mial" brata caly czas a teraz jest pare godzin sam

No wlasnie, Twoj mlodszy mial caly czas brata obok, wiec nie dziwne, ze mu smutno. Mysle, ze inaczej jest, kiedy dziecko od zawsze jest tytlko samo z rodzicami.

[Justa]

lemoniada, a jak tam Twoje przymiarki do number 3?

[limonka]

lemoniada, a jak tam Twoje przymiarki do number 3?

w toku:):):)

[Justa]

Noooo to powodzonka i czekamy na szczesliwe newsy!

[Honest]

lemoniada, a jak tam Twoje przymiarki do number 3?

w toku:):):)

Trzymamy kciuki!!!!!!!!!!!!!!!

[caterpillar]

Co do jednego dziecka , to nie zdziwie sie jak zostane przy jednym

jestem jedynaczka wiec inaczej to postrzegam

no i podziwiam limonak ,ze masz taka ochote na baby

niby ja tez chcialabym drugie ale ciaza, polog ..jak sobie pomysle to jakos mnie zniecheca

no i fakt ,ze od nowa wszystko zaczynac

[Honest]

Co do jednego dziecka , to nie zdziwie sie jak zostane przy jednym

jestem jedynaczka wiec inaczej to postrzegam

no i podziwiam limonak ,ze masz taka ochote na baby

niby ja tez chcialabym drugie ale ciaza, polog ..jak sobie pomysle to jakos mnie zniecheca

no i fakt ,ze od nowa wszystko zaczynac

Cat, musisz rozważyć tą decyzję. Ale mam jedną uwagę, wprawdzie zaczynałabyś od nowa, ale juz z dużym doświadczeniem, więc nie tak od zera

[Justa]

cat, a ja Cię trochę rozumiem. Ja nie zdecydowałabym się na drugie dla samej siebie (nie potrzebowałam tego, bo spełniałam się w zupełności jako mama pojedynczego), ale chcieliśmy mieć drugie, żeby w przyszłości chłopcom było łatwiej na świecie, żeby mieli siebie w obliczu różnych sytuacji życiowych. Oczywiście kwestia wychowania w grupie (wspólnie z rodzeństwem) też jest ważna, bo jakby naturalnie pewne sytuacje są, z którymi dzieciaki muszą się uczyć mierzyć - ale ja akurat nie przeceniałabym aż tak mocno tego aspektu, bo znam też jedynaków, którzy zostali super wychowani, chociaż pojedynczo.

[caterpillar]

no wlasnie tak ja ja znam rodzenstwa, ktore sie nieznosza i wcale nie sa dla siebie zadnym wsparciem mimo trudnosci losu

nie da sie tego przewidziec czasem

najlepeij nauczyc dziecko aby potrafilo radzic sobie SAMO w zyciu .

Justa ja z jedej strony to bym chciala ,bo uwazam ,ze jesli sa ku temu choc male warunki to warto i ogolnie to jestem nastawiona na kolejne ..ale czas tak nieublaganie leci a ja wlasniepowoli wyrywam sie z domu

[Honest]

Cat, np. ja z moim bratem Szczerze mówiąc czuję się jak jedynaczka

A co Twój Partner w tej kwestii sadzi???

[Justa]

Cat, no właśnie wyobrażam sobie, że po takim okresie zajmowania się głównie dzieckiem i domem - to wreszcie masz perspektywy na wyjście do świata i nie chce Ci się z powrotem pakować w pieluchy, obiadki itp. chyba lepiej było wcześniej zdecydować się na drugie i "załatwić" sprawę za jednym zamachem.
No cóż, ja nie miałam takich dylematów akurat, bo kiedy moje dzieciaki miały po 7-8 miesięcy, to wracałam do pracy. Chciałam i mogłam to uczynić bez wyrzutów, bo pracuję kilka godzin dziennie - i szczerze powiem, że za każdym razem uważałam i czułam, że to dobry czas na powrót.

A co do rodzeństwa - oczywiście, że różnie się zdarza i nie do końca ma się na to wpływ.. Jednak po to się pracuje nad wychowaniem swoich dzieci, aby zminimalizować ryzyko porażki.
Poza tym fajnie jest, jak oprócz mnie jest jeszcze ktoś, kto przeżył sporo wspólnych wydarzeń w przeszłości, kto zna rodziców od tej 'domowej', prywatnej strony, kto miał choćby w dzieciństwie wspólne sprawy i ma wspólne wspomnienia z domu rodzinnego (cenne, kiedy rodzice już odejdą).

Ja mam dwójkę rodzeństwa - i różnie między nami bywało/bywa - ale spotykając się np. przy świątecznym stole lecą opowieści o wymiarze domowym historycznym i tyle historii nam się przypomina.... Poza tym w ważnych życiowych sprawach do tej pory mogliśmy na siebie liczyć i żywię nadzieję, że tak będzie dalej.

[Justa]

Honest, a co się dzieje między Tobą, a bratem?

[Honest]

Honest, a co się dzieje między Tobą, a bratem?

Hej Justa!!!!!!!!!!

My z bratem zawsze mielismy kiepskie relacje. Jest miedzy nami 6 lat różnicy. Wiele złego brat mi wyrządził, choc jego zachowanie to po części efekt panującej w domu atmosfery. Kilka lat nie mielismy w ogóle kontaktu. Teraz mamy, ale raczej on go inicjuje - myślę, ze zrozumiał co złego zrobił. Nie wiem jak to bedzie w przyszłości Nie brakuje mi go na co dzień i nie czuje potrzeby kontaktu z nim.

[Justa]

Honest, przykro mi - chociaż Ty się pewnie do sytuacji przyzwyczaiłaś...?
A jakie są/były Wasze oddzielne relacje z rodzicami?