" Głodna uczuć"...

[caterpillar]

.

.ehhh...

tylko sobie westchne tutaj...

dzisiaj czuje sie samotna...

o a ja w czoraj mialam ochote pogadac z toba ale bylas poza zasiegiem

mam nadziej ,ze dzis lepiej

[Abssinth]

oooo

dzisiaj lepiej, zdecydowanie

bede w domu po 9.30, i czynna do pogadania

xxx

[Sinusoida]

Droga Marie,
Dawno mnie tu nie było więc po kolei.
To co przeżywasz jest całkowicie normalne, a przede wszystkim ludzkie... Mnie samej zaś – bardzo bliskie.

I tu ten niepojęty dla mnie paradoks Z jednej strony jestem przewrażliwiona, wszystko przeżywam, czuję więcej... a z drugiej jestem głodna uczuć.

Ja tu nie widzę paradoksu. Do głosu dochodzą Twoje potrzeby. Czujesz je i na Twoje szczęście - dopuszczasz do głosu. Niestety to, jeśli owe potrzeby nie zostają zaspokojone – boli. Marie, masz absolutnie normalne, ludzkie potrzeby. Bliskości, ciepła, miłości, bycia ważną dla kogoś... Nie szukaj w sobie nienormalności bo w tym aspekcie, moim zdaniem, jesteś całkowicie normalna.

i na dodatek (jakby mało mi było...) automatycznie powróciło obrzydzenie wobec siebie samej.. powróciło ze zdwojoną siłą..

Marie, myślę że to obrzydzenie do siebie to skutek Twojej „hibernacji”. Emocje gdzieś sobie ujście znaleźć muszą. Jeśli nie możesz ich wyrazić na zewnątrz, nieświadomie kierujesz je na siebie... Nie rób sobie tego... Nie pozwól im na to. Wiem. Łatwo mi mówić. Z tego co piszesz rodzice nie liczą się z Tobą ani z Twoimi uczuciami. To każdego by bardzo bolało i wkurzało... Ściskam Cię mocno i pamiętaj, że tutaj możesz to z siebie wyrzucić...



Witaj Samaro Marie pięknie napisała więc już nie będę się powtarzać

Marie – jawisz mi się naprawdę jako bardzo fajna, mądra i sympatyczna osoba o niesamowitej zdolności do autorefleksji. Już to chyba nawet gdzieś pisałam. Nie wiem dlaczego czujesz się gorsza od rówieśnic. Moim zdaniem zupełnie niepotrzebnie.

Czy czuliście kiedyś, że szczęście jest blisko... Że widzicie go, dotykacie go już... ale boicie się objąć? Takie uczucie, że choć czujemy się dobrze.. to jednocześnie boimy się tego szczęścia wziąć dla siebie... Boimy się, że będzie zbyt ulotne, że je utracimy nim naprawdę poznamy.. Boimy się, że nie zdołamy go utrzymać, bo życie ma to do siebie, że nic nie daje nam na wieczność i ot tak, bez "problemów"...

Tak Marie, to znajome uczucie... strach przed utratą, przed przywiązaniem się do czegoś, co jest ulotne, nie trwa wiecznie. Zastanawiam się jednak ile w tym jest owego strachu właśnie a ile przyzwyczajenia do naszej obecnej sytuacji. Może niezbyt szczęśliwej ale jednak znanej a więc bezpieczniej... Chodzi mi oto czy obawiamy się chwycić szczęście ze strachu przed jego utratą czy też przed ze strachu przed porzuceniem tego, do czego przyzwyczailiśmy się. Podobno nawet cierpienie uzależnia...


Abs – przytulam



Jak się dziś czujesz Marie?:)

[marie89]

Dziękuję Sinusoido

Za uwagę... Ciepłe słowa. Słowa z których mogę czerpać...

Wątek utworzyłam dawnoooooo... ale jest nadal aktualny... a raczej aktualizowany...

Co jakiś czas pojawia się owy "głód emocjonalny" - i nie chodzi tu o seks - czyli tęsknota za ciepłem, poczuciem akceptacji, poczuciem bezpieczeństwa, zrozumieniem, uwagą... itp.

Co jakiś czas się odzywa...

Myślę, że teraz lepiej sobie radzę niż w okresie wcześniejszym... Człowiek się uczy... dojrzewa psychicznie, emocjonalnie..


Sytuacja w domu wiele się nie zmieniła...

Gdy napadaja takie dni... czasem przytulam się "do wszystkiego co się rusza". To taki akt desperacji...

Dużą zmianą - mimo że wcale lepiej nie wyglądam - jest to, że dostrzegłam par cech - i fizycznych i cech charakteru, które polubiłam...

To plus.. aczkolwiek często było tak, że to KTOŚ z zewnątrz musiał mi bardzo konkretnie uświadomić, że to i to jest we mnie ok...

Sama powinnam to wiedzieć... od początku.


Zmieniam się. Mam nadzieję, że na lepsze...

Bywa jednak różnie. W moim przypadku nawet skrajnie różnie...


Dziś na przykład czuję się samotnie... mimo, że dom jest pełen ludzi. Jestem też zła na samą siebie...


Nie ma ideałów... ok. Żeby nie zwariować tej myśli będę się trzymać.

[Sinusoida]

Czemu jesteś zła na siebie?

[marie89]

Może lepiej nie pytać, bo zacznę marudzić...

Dłuuuga litania... i dokopywanie samej sobie za to jaką się nie jest a jaka powinno się być...

[Sinusoida]

Nie wiem jaka powinnaś być ale ja tam Cię lubię taką, jaka jesteś więc przestań się kopać bo będziesz miała ze mną do czynienia

[Abssinth]

jaka powinno się być...

nie ma czegos takiego, jak 'powinno'....jest to, czego chcesz.

w jednej rodzinie kobieta, mloda dziewczyna powinna wlasnie konczyc studia
w innej rodzinie taka sama dziewczyna powinna juz miec meza i dwoje dzieci


w jednym towarzystwie kobieta powinna sie zachowywac milo i uprzejmie, duzo sie usmiechac i przytakiwac
inne towarzystwo bedzie sie z takiej smiac i powiedza, ze jest malo przebojowa, ze wola silne i niezalezne dziewczyny


itd itp

'powinno' NIE ISTNIEJE.

[marie89]

łoj...


No zła nie jestem... ale wiesz..

zawsze ale...

że za mało wiem... za mało umiem... duże a czasem błahe autozarzuty...

[Sinusoida]

Cóż, dobrze jest dostrzegać własne niedoskonałości bo przynajmniej widzi się nad czym powinno się pracować. Ale też bez przesady z samobiczowaniem