marie, a Ty nie szukaj - milosc Cie sama znajdzie, a Ty tylko pozwol sie znalezc
odszedl....
a zwłaszcza (mam nadzieję) oby Miłość wyrobiła się przed wizytą kosiastej pani...
przez ewka » 18 lip 2011, o 06:28
wiosenka napisał(a):Marie jakos sie trzymam ale co to za trzymanie, balansuje na linie i czekam kiedy spadne
Ojoj, jak się balansuje to wcale nie znaczy, że się spadnie
Czas Wiosenko, czas... wygładzi, wyjaśni, rozplącze, uwolni. W życiu raz łatwiej, raz trudniej, tak to już jest.
Trzym się
kasiorek43 napisał(a):Wczoraj rozmawialiśmy i doszłam do wniosku, że wolę zyć bez slubu i żyć tak dobrze niż być po ślubie i wszystko miało by szlag trafić z powodu jakichś mechanizmów...
To znaczy że co? Jest pięknie i bosko, a po ślubie Z AUTOMATU się popsuje? No nie
blanka77 napisał(a):A poza tym ślub to nie powinien być uważany za koniec (uwieńczenie związku), ale on jest właśnie startem.
W rzeczy samej
-
ewka - Posty: 10447
- Dołączył(a): 4 maja 2007, o 18:16
przez wiosenka » 19 lip 2011, o 06:53
Ewka czuje sie jako tako, raz lepiej raz gorzej, raz ogarnia mnie wscieklosc na niego innym razem zal i ogromna tesknota, a wiec typowe objawy rozstania i przezycia zaloby. Tak puszczam go wolno bo nic innego nie moge zrobic.....
- wiosenka
- Posty: 56
- Dołączył(a): 9 lip 2011, o 22:39
przez ewka » 19 lip 2011, o 07:40
- Rozstanie ma posmak porażki. Czasem nawet wydaje się, że to koniec świata.
- Jeżeli ktoś postrzega rozstanie jak koniec świata, to znaczy, że nie ma swojego świata. I że teraz powinien go zbudować. Rozstanie zawsze jest porażką, to nieprawdopodobny stres, ale skoro do niego dochodzi, to widocznie tak miało się stać. Wielką ulgą jest oddać trochę odpowiedzialności losowi. Nie za dużo, trochę – wtedy łatwiej się pogodzić z tym, co się stało. Bo jeśli robiłam co mogłam, pracowałam nad sobą, związkiem, jego mitem, a rozstaję się, to pewnie jednak muszę uwolnić się od starego, po to, by mogło wydarzyć się coś nowego. Przestać dłubać i próbować stać w miejscu, w którym już nic nie urośnie. Na rozstanie można spojrzeć jak na katastrofę, a na katastrofę – jak na twórczy akt. Może właśnie mieliśmy się rozstać i to z hukiem? Może potrzebna mi była taka życiowa burza?
To ze "Zwierciadła".
- Jeżeli ktoś postrzega rozstanie jak koniec świata, to znaczy, że nie ma swojego świata. I że teraz powinien go zbudować. Rozstanie zawsze jest porażką, to nieprawdopodobny stres, ale skoro do niego dochodzi, to widocznie tak miało się stać. Wielką ulgą jest oddać trochę odpowiedzialności losowi. Nie za dużo, trochę – wtedy łatwiej się pogodzić z tym, co się stało. Bo jeśli robiłam co mogłam, pracowałam nad sobą, związkiem, jego mitem, a rozstaję się, to pewnie jednak muszę uwolnić się od starego, po to, by mogło wydarzyć się coś nowego. Przestać dłubać i próbować stać w miejscu, w którym już nic nie urośnie. Na rozstanie można spojrzeć jak na katastrofę, a na katastrofę – jak na twórczy akt. Może właśnie mieliśmy się rozstać i to z hukiem? Może potrzebna mi była taka życiowa burza?
To ze "Zwierciadła".
-
ewka - Posty: 10447
- Dołączył(a): 4 maja 2007, o 18:16
przez sikorka » 19 lip 2011, o 10:15
[b]wiosenko[/b], a ja tam wlasnie jestem jak najbardziej za taka zaloba - kochalas go/kochasz wiec i cierpiec po nim masz prawo
daj sobie tyle czasu ile potrzebujesz, wylej tyle lez ile Ci sie do oczu cisnie - i pozwol sobie na bycie miekka. taki stan bardzo oczyszcza, a potem z wolnym sercem idz w swiat - Ktos tam na Ciebie czeka
mocno Cie sciskam
daj sobie tyle czasu ile potrzebujesz, wylej tyle lez ile Ci sie do oczu cisnie - i pozwol sobie na bycie miekka. taki stan bardzo oczyszcza, a potem z wolnym sercem idz w swiat - Ktos tam na Ciebie czeka
mocno Cie sciskam
-
sikorka - Posty: 3431
- Dołączył(a): 8 gru 2010, o 20:04
Powrót do Problemy w związkach
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 252 gości