Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

przez **Sinusoida** » 7 kwi 2011, o 16:06

Witaj Renatapadro

A co rozumiesz pod tym tajemniczym pojęciem: "unormowanie życia"? Bo to dla każdego co innego może znaczyć

przez **Renatawrocław** » 7 kwi 2011, o 16:19

Sinusoida napisał(a):Witaj Renatapadro A co rozumiesz pod tym tajemniczym pojęciem: "unormowanie życia"? Bo to dla każdego co innego może znaczyć

unormowane :roll:

to raczej takie gdzie się ma grono znajomych, stała pracę, jakis stały dach nad głowa, partnera :roll:

a ja nie mam nic z tego :roll:

więc raczej unormowania w nim nie ma

przez **ewka** » 7 kwi 2011, o 17:34

renatapardo napisał(a):więc raczej unormowania w nim nie ma

Wszystko zależy od tego, co uznamy za normę. Jeśli jakiś standard społeczny, to tak... ale życie niestandardowe nie znaczy z marszu, że gorsze. Zgadzasz się?

P.S. Miejsce jak najbardziej ok - co prawda szefem jest tutaj Fil... ale on, jak sądzę, podzieli moje zdanie. Więc nie krępuj się i czuj jak u siebie w domu.

przez **Renatawrocław** » 7 kwi 2011, o 17:42

ewka napisał(a):Wszystko zależy od tego, co uznamy za normę. Jeśli jakiś standard społeczny, to tak... ale życie niestandardowe nie znaczy z marszu, że gorsze. Zgadzasz się?

Niby sie zgadza, tylko nie trudno zauwazyc że moje życie jest chore począwszy od relacji międzyludzkich do relacji z samym soba :roll:

Czyli moze nie tak, relacje międzyludzkie chyba mam w normie, tylko problem polega na tym że gdzies uciekłam, odsunełam sie od znajomych , rodzina tez jest na boku, moje własne dzieci , no może oprócz najmłodszej córki nie czyły mnie w swoim zyciu :roll:

a zwiazek partnerski, nie pisze o małzeństwie o to w ogóle u mnie nie ma najmniejszych szans, ale nawet takie zwiaski luzine kończą sie gdy wchodzą w to uczucia :roll:

Przez jakis czas myslałam że mam foie społeczną, ale to odpada bo ja doskonale nawiazuje kontakt z ludzimi, świetnie dogaduje sie w urzędach itd,

ale jednak jest cos nie tak i nie wiem co, kiedys próbowałam dowiedziec się tego w gabinecie psychologa, tylko jakos nie mam ochoty na rozdrapywanie ran i szufladkowanie mnie do jakiejs grupy, typu dda czy tam jakiejs jeszcze innej :roll:

Więc stanełam w punkcie martwym i nie wiem co ze mna nie tak

przez **ewka** » 7 kwi 2011, o 17:45

A dlaczego tak się boisz tego zaszufladkowania? Przecież to po prostu diagnoza, po której wiadomo, w jaką stronę pójść i jak sobie pomóc.

przez **Renatawrocław** » 7 kwi 2011, o 17:49

z szufladkami jest tak że jak do niej wpadniesz to juz na zawsze, nie lubie tkwic w czyms na zawsze, a druga sprawa to to że jeśli szufladkuje sie w psychologi to wiaże się to z pójściem dalej, czyli jesli np: powiedza że jestes dda to powinnas podjąc terapie w tym kierunku, co jest jednoznaczne z rozdrapanymi ranami, ja na to nie mam ochoty

przez **ewka** » 7 kwi 2011, o 17:59

No to jeśli tak bardzo nie masz ochoty, to pozostaje Ci z tymi strupami żyć... ale zdaje się, że Ci przeszkadzają. Warto więc?

przez **Renatawrocław** » 7 kwi 2011, o 18:10

ewka napisał(a):No to jeśli tak bardzo nie masz ochoty, to pozostaje Ci z tymi strupami żyć... ale zdaje się, że Ci przeszkadzają. Warto więc?

chyba przeszkadza, a może to świadomośc że jest cos nie tak ...
w gabinecie psychologa czuje się jak kretynka, nie z powodu stereotypów, powód to to że wiem nie dużo mniej od niego i czuje sie jak kretyn kiedy poruszam cos co dla mnie jest oczywiste :roll:

Może za duzo czytam, moze za dużo wchłonełam w psychologię i to mi przeszkadza

no i to rozdrapywanie ran, to mnie przerasta

z prostych powodów, pewne rzeczy sa tajemnica i one nie maja prawa ujrzec światła dziennego a terapia bez szczerości nie ma żadnego sensu

a nastepne to to że nie potrafie byc szczera z kimś w cztery oczy jesli nic o tej osobie nie wiem, a w psychologi sa pewne ramy, to pacjent mówi o sobie a psycholog, terapełta nie ma prawa nic o sobie, dla mnie to bariera

przez **ewka** » 7 kwi 2011, o 18:18

---------- 18:13 07.04.2011 ----------

z szufladkami jest tak że jak do niej wpadniesz to juz na zawsze

Z tymi szufladkami to coś przesadnie chyba? Jeśli jesteś np. DDA, to czy to będzie nazwane przez psychologa, czy nienazwane - w żadnym razie nie zmienia to faktu bycia taką osobą. I strupów, które się nosi. Nie jest tak, że to wcale nie znaczy "na zawsze", skoro się podejmuje wysiłek, by właśnie z tej szuflady wyjść?

---------- 18:18 ----------

A ujawnienie tych tajemnic może w czymś komuś zaszkodzić? Dlaczego nie możesz o tym porozmawiać z terapeutą? Dlaczego masz jest trzymać w sobie?

no i to rozdrapywanie ran, to mnie przerasta

No to wydaje się być duża bariera. Boisz się? Wstydzisz? Nie potrafisz? Co tak dokładnie Cię odpycha?

przez **Renatawrocław** » 7 kwi 2011, o 18:29

---------- 18:26 07.04.2011 ----------

właśnie ujawnienie tajemnic i tak zwane załatwienie zaległych spraw może zaszkodzić nie jednej osobie

a rozdrapywanie ran może wstyd, może obawa że okaże sie że zawsze bylo z emna cos nie tak,

tak czy siak nie łatwo mówić człowiekowi w oczy i brnac w tym temacie jak np: ...

ech

jestem mloda i na dodatek juz babcia 2 wnuków jedno w wieku przedszkolnym, chyba dalej mozna se dopowiedzieć

i tu chyba tkwi mój najwiekszy problem

---------- 18:29 ----------

to chyba jednak zły watek

przepraszm na tym zakończe

przez **smerfetka0** » 7 kwi 2011, o 18:33

zaloz swoj

pomozemy albo chociaz wysluchamy

przez **Renatawrocław** » 7 kwi 2011, o 18:37

lepiej sobie odpuszcze , może innym razem, kiedyś ......

przez **tu i teraz** » 7 kwi 2011, o 19:23

---------- 19:21 07.04.2011 ----------

szukaj..a znajdziesz...nie przestawaj szukac...

:pocieszacz:

---------- 19:23 ----------

Ewka :wink:

wymysl mi jakis pokoik..prosze...
mam ochote sie gdzies zaszyc...i poczuc wlasne cieplo...

:kwiatek:

przez **Sinusoida** » 7 kwi 2011, o 20:32

kiedys próbowałam dowiedziec się tego w gabinecie psychologa, tylko jakos nie mam ochoty na rozdrapywanie ran i szufladkowanie mnie do jakiejs grupy, typu dda czy tam jakiejs jeszcze innej Rolling Eyes

Myślę, że rozważając podjęcie terapii sama w pewnym momencie dojdziesz do wniosku, że już jest tak beznadziejnie, że już gorzej chyba być nie może... I wtedy myśl o terapii i cierpieniu z nią związanym nie wyda Ci się aż tak masakryczna... Chyba porównałabym terapię do przysłowiowej brzytwy, której chwyta się tonący. Być może to nie jest Twój moment, ta chwila... Trzymaj się dzielnie i pamiętaj, że zasługujesz na to by być szczęśliwa, jak każdy człowiek. Czasem trzeba dać sobie po prostu szanse... :pocieszacz:

przez **Honest** » 7 kwi 2011, o 20:35

Ale się żeście dziewczyny z tymi widokami rozkręciły!!!!!!!!! :lol:

Blanko, Ty szczególnie

Piękne

Podniebna, a gdzie ta chrzestna mieszka/??

Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

sala nr. 5 / Sanatorium Pod Zwiędłym Filemonem... ;-))

Kto przegląda forum