grupa-boje sie

[mariusz25]

Chodze na grupe terapeutyczna, ale tego rozdzialu nie moge powiedziec
tak sie czuje, ze jakbym to zrobil to jakby byl gorszy, nie lubiliby mnie juz, pomysleli by sobie...buuu

[christmas_tree]

Grupa jest po to by powiedzieć. Jeśli nie powiesz, to terapia nie ma większego sensu. Dla ludzi w grupie to nie ma zasadniczo znaczenia, dla Ciebie ma, albo chcesz cos ze sobą zrobić, albo nie.
Albo się oszukujesz, albo nie. A od innych ludzi można się wiele dowiedziec o sobie, pomagają zobaczyć własne problemy w odpowiednim świetle. Nawet jeżeli są to poważne sprawy, np. fakt bycia gejem albo pociąg do nieletnich.
Pozdrawiam, chris

[melbka]

Też tak uważam, chodzenia na grupe ma właśnie na celu mówienie wszystkiego, inaczej jest to bezsensu . Strata czasu. Sama to przerobiłam ,chodziłam i nic nie mówiłam,a teraz myśle ,że gdybym wtedy się otworzyła może wszystko wygladało by inaczej.
Zaryzykuj, prawda jest taka, że tych ludzi już prawdopodobnie nie spotkasz i są oni tylko chwilowo w Twoim życiu, a dzięki nim możesz coś zmienić.

[bunia]

Hmm....nie jestem o tym przekonana,ze tylko terapia grupowa jest najlepszym rozwiazaniem....czasami jest potrzebna indywidualna i o taka chyba mozna sie tez starac.
Pozdrawiam.

[melbka]

W czasie terapi grupowej ,raz w tygodniu jest indywidualalne spotkanie z psychologiem czyli tzw terapia indywidualna.

[christmas_tree]

Tak tak, grupowa po / w trakcie indywidualnej.

[Olsa]

---------- 06:05 15.11.2007 ----------

ja chodzę na indywidualną już kilka lat...

po mału odnajduje siebie, uczę się siebie szanować, dbać, uczę się na nowo emocji i wszystkiego czego mi odebrało dzieciństwo, tylko dziś już jestem kobietą mieszkająca na swoim z narzeczonym pracująca, dorosła...

podejmuje decyzje, ale wierzę żę są to dobre decyzje, uczę się...

na grupową nigdybym się nie zdecydowałą, boję się ludzi, boję się ufać...

ale każdy wierzę że wybierze coś odpowiedniego dla Siebie

---------- 06:07 ----------

coś wam wkleje: "Przemoc uraz psychiczny i powrót do równowagi" Fragmenty Grupy

X Grupy
Traumatyczne wydarzenia niszczą życiodajne więzi między jednostką a społecznością. Ludzie, którzy przeżyli uraz, dowiadują się że ich pojęcie własnego „ja” własnej wartości człowieczeństwa zależy od poczucia wspólnoty. Przeżyty uraz izoluje; grupa pozwala odbudować poczucie przynależności.
Ponieważ człowiek, który przeżył uraz czuje się osamotniony na skutek swego doświadczenia grupa złożona z ofiar urazu odgrywa szczególną rolę w procesie powrotu do zdrowia. Grupa nie tylko daje możliwości relacji opartej na obopólnej korzyści, lecz wzmacnia też poczucie siły.

1. Grupy skoncentrowane na bezpieczeństwie
Terapia grupowa rzadko brana jest pod uwagę bezpośrednio po traumatycznym zajściu. U osoby, która niedawno przeżyła uraz, z reguły mamy do czynienia z wysokim poziomem lęku oraz z intensywnymi objawami wtargnięcia, takimi jak koszmary i powracające obrazy traumatyczne. Poszkodowanym kobietom zaleca się, aby odczekały 6 miesięcy do roku, zanim zaczną spotkania z grupą.

2. Grupy skoncentrowane na rozpamiętywaniu i żałobie
Podczas gdy analiza traumatycznych doświadczeń w grupie stanowi duże ryzyko dla ofiary w pierwszej fazie leczenia, to samo działanie staje się niezwykle użyteczne z chwilą, gdy poszkodowany przejdzie do drugiego etapu. Grupa pomaga każdemu rozszerzyć swoją historię, uwolnić się od ścisłej więzi z prześladowcą i udostępniając mu resztę świata, od którego został oderwany. Koncentracja na osobistych celach zapewnia integracyjny i wspierający kontekst dla odsłaniania traumatycznych wspomnień. Każdy z uczestników ma zdefiniować konkretne, związane z urazem zadanie, które zamierza wykonać w ramach limitu czasowego grupy. Poszkodowanych zachęca się, aby korzystali z jej pomocy zarówno w trakcie wyznaczenia ważnego celu, jak i podczas podejmowania działań koniecznych do jego osiągnięcia.
Uczestniczki grupy dla ofiar kazirodztwa sześć miesięcy po zakończeniu spotkań proszone są o wypełnienie specjalnie opracowanego kwestionariusza. Ankietowane nieodmiennie piszą o wzroście poczucia własnej wartości. Znaczna większość (ponad 80%) twierdzi, że osłabły u nich wstyd oraz poczucie wyizolowania i napiętnowania; potrafią też lepiej chronić siebie. Kobiety te jednak nie zauważają generalnej poprawy jakości swego życia. Lepsze wyobrażenie o własnej osobie może, ale nie musi prowadzić do poprawy w relacjach z innymi; prawdę mówiąc, wiele pacjentek pisze, że ich relacje rodzinne oraz życie seksualne uległy pogorszeniu lub stały się bardziej konfliktowe, ponieważ zarzuciły swój dotychczasowy zwyczaj pomijania własnych życzeń i potrzeb.