---------- 17:16 02.02.2011 ----------
Obdarzyła nią także psycholog pytałam co psycholog na to powiedziała a mama że nic..słuchała..żadnych zadań ani literatury tylko propozycje działań których mama nie ma sił podjąć..
---------- 14:11 09.03.2011 ----------
Nie mam już siły na to co się w domu dzieje, mój ojciec to bydle, ale głupio mówić matki też mam dość:( już nie wiem jaką postawę przyjąć:(
Rodzice, pomóc mamie...
przez Bianka » 10 mar 2011, o 00:53
Mama sobie takiej drogi nie wybrała, nie mogła przewidzieć że takie coś się zdarzy, nadal trudno w to uwierzyć, a mi siłą rzeczy trudno się odciąć kiedy z nimi siedzę:( słucham tego codziennie, mama mi płacze w mankiet to co mam jej powiedzieć?
-
Bianka - Posty: 5298
- Dołączył(a): 11 maja 2007, o 20:29
- Lokalizacja: nieokreślona
przez Bianka » 10 mar 2011, o 08:52
Honest ja już czasem coś przebąkiwałam ale potem głupio mi było że ona w takim stanie a ja tak gadam...
Bywało że ja się zle czułam i coś mówiłam to zaraz mi coś przykro powiedziała i wtedy wygarniałam jej że jak ona potrzebuje wsparcia to je dostaje ale jak ja potrzebuje to kopa w d... i ona wtedy "no ale co mam powiedzieć ":/ szkoda gadać...
Czasem marzy mi się uciec na drugi koniec Polski, z tym że ja mam taki dziwny problem, wszędzie na dłuższą metę jestem nieszczęśliwa, mam stany depresyjne i zle się czuję:( marzę żeby być gdzieś indziej...nie wiem co to za przypadłość, wiem że jak wrócimy do siebie wreszcie to po dłuższej chwili będę chciała wyjechać...wydaje mi się że jakbyśmy byli na swoim , nie wynajmowanym to problem może by się rozwiązał ale tez do końca nie jestem tego pewna:(
Bywało że ja się zle czułam i coś mówiłam to zaraz mi coś przykro powiedziała i wtedy wygarniałam jej że jak ona potrzebuje wsparcia to je dostaje ale jak ja potrzebuje to kopa w d... i ona wtedy "no ale co mam powiedzieć ":/ szkoda gadać...
Czasem marzy mi się uciec na drugi koniec Polski, z tym że ja mam taki dziwny problem, wszędzie na dłuższą metę jestem nieszczęśliwa, mam stany depresyjne i zle się czuję:( marzę żeby być gdzieś indziej...nie wiem co to za przypadłość, wiem że jak wrócimy do siebie wreszcie to po dłuższej chwili będę chciała wyjechać...wydaje mi się że jakbyśmy byli na swoim , nie wynajmowanym to problem może by się rozwiązał ale tez do końca nie jestem tego pewna:(
-
Bianka - Posty: 5298
- Dołączył(a): 11 maja 2007, o 20:29
- Lokalizacja: nieokreślona
przez woman » 10 mar 2011, o 09:11
Bianko, muszę Cię zmartwić.
To nic nie zmieni, że pójdziecie na swoje. To tylko taka wymówka, taki niespełnialny warunek, który z racji tego, że nie może być (póki co) spełniony staje się wytrychem do narzekania i psioczenia.
Są ludzie, którym dobrze wszędzie i w wynajętym pokoiku potrafią stworzyć sobie swój świat w którym czują się świetnie, a są też takie charakterki, które widzą szklankę do połowy pustą. Zawsze.
Piszę z obserwacji, mam koleżankę, która całe życie narzekała na wszystkie mieszkania wynajęte, a kiedy kupili wymarzone M ileś tam dopiero się zaczęło, że może nie tu,
trzeba było na innej ulicy,
a może w innym mieście,
nie to piętro,
okna na nie tę stronę świata,
sąsiedzi do chrzanu....
a w ogóle to po co im to było jak nie ma kasy na remont i ściany odrapane,
niekończąca się historia........
To nic nie zmieni, że pójdziecie na swoje. To tylko taka wymówka, taki niespełnialny warunek, który z racji tego, że nie może być (póki co) spełniony staje się wytrychem do narzekania i psioczenia.
Są ludzie, którym dobrze wszędzie i w wynajętym pokoiku potrafią stworzyć sobie swój świat w którym czują się świetnie, a są też takie charakterki, które widzą szklankę do połowy pustą. Zawsze.
Piszę z obserwacji, mam koleżankę, która całe życie narzekała na wszystkie mieszkania wynajęte, a kiedy kupili wymarzone M ileś tam dopiero się zaczęło, że może nie tu,
trzeba było na innej ulicy,
a może w innym mieście,
nie to piętro,
okna na nie tę stronę świata,
sąsiedzi do chrzanu....
a w ogóle to po co im to było jak nie ma kasy na remont i ściany odrapane,
niekończąca się historia........
-
woman - Posty: 923
- Dołączył(a): 26 sty 2009, o 21:12
przez woman » 10 mar 2011, o 09:42
Bianko, gdybym to ja wiedziała to te pędy śpieszyłabym z wyjaśnieniem 
Myślę, że mądry psycholog więcej powiedziałby w temacie przyczyn i ewentualnych metod zmiany swojego nastawienia.
Domyślam się jakie to jest męczące na dłuższą metę,
sama kiedy mam dzień czarnowidzenia, to czekam aby jak najszybciej się skończył w myśl zasady przytrwać i zapomnieć, a najczęsciej to idę pobiegać, albo do" fitnesowni".
Jednak to nie jest metoda (chyba) na przewlekłe uczucie smutku i złego samopoczucia.
Myślę, że mądry psycholog więcej powiedziałby w temacie przyczyn i ewentualnych metod zmiany swojego nastawienia.
Domyślam się jakie to jest męczące na dłuższą metę,
sama kiedy mam dzień czarnowidzenia, to czekam aby jak najszybciej się skończył w myśl zasady przytrwać i zapomnieć, a najczęsciej to idę pobiegać, albo do" fitnesowni".
Jednak to nie jest metoda (chyba) na przewlekłe uczucie smutku i złego samopoczucia.
-
woman - Posty: 923
- Dołączył(a): 26 sty 2009, o 21:12
przez Bianka » 10 mar 2011, o 09:48
---------- 08:46 10.03.2011 ----------
Myślisz że to przewlekły smutek i może nie mieć konkretnie związku z miejscem zamieszkania?
a może jednak trzeba trochę docenić rolę miejsca w jakim się znajdujemy? obce miejsce, nie swoje, znajomi daleko, brak osoby do pogadania, spotkania się albo brzydkie otoczenie...bywało przecież że jak ktoś mnie odwiedzał to mówił " nie dziwie sie ze sie zle czujesz, tez bym tu zwariował/a.."
sama nie wiem, więc tylko się zastanawiam, nie mówię jak jest:(
---------- 08:48 ----------
aha pamiętam taką myśl na studiach jak wynajmowałam mieszkanie za mieszkaniem, najdłużej w jednym miejscu rok...pomyślałam wtedy że tak szybko, bo właśnie po pół, do roku czasu miejsce mi się nudzi, jakby mnie gdzieś gnało, pomyślałam wtedy że to będzie straszne zostać w jednym miejscu na zawsze i że ciężko przez te ciągłe przeprowadzki będzie mi się osiedlić gdzieś na stałe...ale może to zły trop...
Myślisz że to przewlekły smutek i może nie mieć konkretnie związku z miejscem zamieszkania?
a może jednak trzeba trochę docenić rolę miejsca w jakim się znajdujemy? obce miejsce, nie swoje, znajomi daleko, brak osoby do pogadania, spotkania się albo brzydkie otoczenie...bywało przecież że jak ktoś mnie odwiedzał to mówił " nie dziwie sie ze sie zle czujesz, tez bym tu zwariował/a.."
sama nie wiem, więc tylko się zastanawiam, nie mówię jak jest:(
---------- 08:48 ----------
aha pamiętam taką myśl na studiach jak wynajmowałam mieszkanie za mieszkaniem, najdłużej w jednym miejscu rok...pomyślałam wtedy że tak szybko, bo właśnie po pół, do roku czasu miejsce mi się nudzi, jakby mnie gdzieś gnało, pomyślałam wtedy że to będzie straszne zostać w jednym miejscu na zawsze i że ciężko przez te ciągłe przeprowadzki będzie mi się osiedlić gdzieś na stałe...ale może to zły trop...
-
Bianka - Posty: 5298
- Dołączył(a): 11 maja 2007, o 20:29
- Lokalizacja: nieokreślona
przez woman » 10 mar 2011, o 09:58
Bianko, pewnie każdy ma inaczej, ale uwierz, nie chciałabyś mieszkać w norze w jakiej przyszło mi mieszkać 4 lata 
2 wielgachne, ciemne pokoje w amfiladzie, łazienka z sypiącym się tynkiem i odpadającymi kafelkami z czasów PRL.....zacieki na ścianach
Było mi tam całkiem fajnie, tym bardziej ze wiedziałam, że to nie na całe życie.
Co mogłam to zrobiłam, malowanie własnymi rękami, tapetowanie pokoju synka, jakaś wykładzina, żeby nie straszyło i dało się żyć.
Po roku czułam się tam całkiem zadomowiona i szczęśliwa, mało tego ludziska lubili mnie odwiedzać, bo u mnie tak domowo i fajnie, choć mimo moich zabiegów maskujących było tam na prawdę brzydko
Wiesz Bianko, ja sobie nie wyobrażam, że jakiś znajomy mi mówi, że on by zwariował na moim miejscu i wpędzał mnie w dołek jeszcze większy.
Trochę to takie wykorzystywanie czyjejś słabości i pocieszanie się cudzym kosztem nie sądzisz?
2 wielgachne, ciemne pokoje w amfiladzie, łazienka z sypiącym się tynkiem i odpadającymi kafelkami z czasów PRL.....zacieki na ścianach
Było mi tam całkiem fajnie, tym bardziej ze wiedziałam, że to nie na całe życie.
Co mogłam to zrobiłam, malowanie własnymi rękami, tapetowanie pokoju synka, jakaś wykładzina, żeby nie straszyło i dało się żyć.
Po roku czułam się tam całkiem zadomowiona i szczęśliwa, mało tego ludziska lubili mnie odwiedzać, bo u mnie tak domowo i fajnie, choć mimo moich zabiegów maskujących było tam na prawdę brzydko
Wiesz Bianko, ja sobie nie wyobrażam, że jakiś znajomy mi mówi, że on by zwariował na moim miejscu i wpędzał mnie w dołek jeszcze większy.
Trochę to takie wykorzystywanie czyjejś słabości i pocieszanie się cudzym kosztem nie sądzisz?
-
woman - Posty: 923
- Dołączył(a): 26 sty 2009, o 21:12
przez ophrys » 10 mar 2011, o 10:24
Bianko, czytam Twój wątek, nie udzielalam się do tej pory.
Ja przez 10 lat mieszkałam w norze, bo inaczej nie da się określić standartu mieszkania. Nie stać mnie było nawet na kupno farby do ścian, więc były odrapane, pochlapane farbami w różnych kolorach (wcześniej była tam pracownia). Nie miałam ciepłej wody, w mieszkaniu był 1 kran z zimną. Nie miałam pralki, wanny, umywalki, tylko zlew. Nie miałam przez kilka lat lodówki, a gotowałam i grzałam wodę na butli gazowej.
Bianko, przychodziło do mnie wiele osób, mówiąc, że fantastycznie spędzają u mnie czas. Nikomu nie przeszkadzało to, gdzie i jak mieszkam.
Zastanawia mnie to co napisałaś - że w każdym miejscu jest Ci źle, że coś nie daje Ci się zatrzymać.
Myślę, że ważne byłoby dla Ciebie odkrycie, co to jest. Co sprawia, że jest Ci źle, smutno... I - przed czym (podejrzewam, że w samej sobie) tak uciekasz.
Ja przez 10 lat mieszkałam w norze, bo inaczej nie da się określić standartu mieszkania. Nie stać mnie było nawet na kupno farby do ścian, więc były odrapane, pochlapane farbami w różnych kolorach (wcześniej była tam pracownia). Nie miałam ciepłej wody, w mieszkaniu był 1 kran z zimną. Nie miałam pralki, wanny, umywalki, tylko zlew. Nie miałam przez kilka lat lodówki, a gotowałam i grzałam wodę na butli gazowej.
Bianko, przychodziło do mnie wiele osób, mówiąc, że fantastycznie spędzają u mnie czas. Nikomu nie przeszkadzało to, gdzie i jak mieszkam.
Zastanawia mnie to co napisałaś - że w każdym miejscu jest Ci źle, że coś nie daje Ci się zatrzymać.
Myślę, że ważne byłoby dla Ciebie odkrycie, co to jest. Co sprawia, że jest Ci źle, smutno... I - przed czym (podejrzewam, że w samej sobie) tak uciekasz.
-
ophrys - Posty: 1346
- Dołączył(a): 10 paź 2008, o 14:18
przez Bianka » 10 mar 2011, o 10:40
---------- 09:39 10.03.2011 ----------
Zawsze przy okazji tego tematu pojawia się wymienianie złych warunków mieszkaniowych..ja też mieszkałam z karaluchami, z pożółkłymi od azbestu ścianami, ze ścianą przesiąkniętą kociną i mogę tak wymieniać i wymieniać...mi brak korzeni, stabilizacji, zazdroszcze koleżance która ma swoje mieszkanie, mieszka w jednej miejscowosci bez dylematu gdzie mieszkac, w malym miescie czy duzym...nie mam swojego miejsca na ziemi...
Te dwie osoby które mi powiedziały że mi się nie dziwią że wariuję to były dwie osoby z rodziny,ale to mi dało ulge że nie jestem nienormalna..siedze odcięta od znajomych, rodziny, ciągle sama...
Psycholog mojego męża powiedział mu że nam brak czegoś stałego, czegoś co zawsze jest takie samo...
---------- 09:40 ----------
tylko jak to odkryć?:(
Zawsze przy okazji tego tematu pojawia się wymienianie złych warunków mieszkaniowych..ja też mieszkałam z karaluchami, z pożółkłymi od azbestu ścianami, ze ścianą przesiąkniętą kociną i mogę tak wymieniać i wymieniać...mi brak korzeni, stabilizacji, zazdroszcze koleżance która ma swoje mieszkanie, mieszka w jednej miejscowosci bez dylematu gdzie mieszkac, w malym miescie czy duzym...nie mam swojego miejsca na ziemi...
Te dwie osoby które mi powiedziały że mi się nie dziwią że wariuję to były dwie osoby z rodziny,ale to mi dało ulge że nie jestem nienormalna..siedze odcięta od znajomych, rodziny, ciągle sama...
Psycholog mojego męża powiedział mu że nam brak czegoś stałego, czegoś co zawsze jest takie samo...
---------- 09:40 ----------
ophrys napisał(a):Myślę, że ważne byłoby dla Ciebie odkrycie, co to jest. Co sprawia, że jest Ci źle, smutno... I - przed czym (podejrzewam, że w samej sobie) tak uciekasz.
tylko jak to odkryć?:(
-
Bianka - Posty: 5298
- Dołączył(a): 11 maja 2007, o 20:29
- Lokalizacja: nieokreślona
przez mahika » 10 mar 2011, o 10:40
też nie mam super warunków, prowizoryczna kuchnia, łazienka też, ale ludzie jak przychodzą nie chce im się wychodzić, mówią że jest tak... ciepło (nawet jak jest 15 st 
) i miło, jak w prawdziwym domu
Czasem trzeba miejscu pomóc, stworzyć sobie klimat, wnieść ciepło, tak zebyśmy czuli się dobrze w danym miejscu. Otoczyć się przedmiotami które działają na nas kojaco.
Poza tym uważam tak jak woman,
To znów Ci wstrętni znajomi. Lepiej nie mieć ich wcale niż mieć takich, którzy czerpią radość że nas pognębiają, naszym kosztem budują swoje poczucie wartości. Nie pozwalaj na to!
To samo dotyczy wyrażanie niezadowolenia z Twojego życia, pracy zawodowej (jej braku) czy nieskończonych studiów.
Olej takich znajomych, zamiast tego lepiej poświęcić czas na stworzenia sobie gniazdka w którym cała Wasza rodzina będzie czuła się dobrze, o nich zadbać swoje i ich samopoczucie a nie dokarmiać takich znajomych
) i miło, jak w prawdziwym domu
Czasem trzeba miejscu pomóc, stworzyć sobie klimat, wnieść ciepło, tak zebyśmy czuli się dobrze w danym miejscu. Otoczyć się przedmiotami które działają na nas kojaco.
Poza tym uważam tak jak woman,
Wiesz Bianko, ja sobie nie wyobrażam, że jakiś znajomy mi mówi, że on by zwariował na moim miejscu i wpędzał mnie w dołek jeszcze większy.
Trochę to takie wykorzystywanie czyjejś słabości i pocieszanie się cudzym kosztem nie sądzisz?
To znów Ci wstrętni znajomi. Lepiej nie mieć ich wcale niż mieć takich, którzy czerpią radość że nas pognębiają, naszym kosztem budują swoje poczucie wartości. Nie pozwalaj na to!
To samo dotyczy wyrażanie niezadowolenia z Twojego życia, pracy zawodowej (jej braku) czy nieskończonych studiów.
Olej takich znajomych, zamiast tego lepiej poświęcić czas na stworzenia sobie gniazdka w którym cała Wasza rodzina będzie czuła się dobrze, o nich zadbać swoje i ich samopoczucie a nie dokarmiać takich znajomych
-
mahika - Posty: 13346
- Dołączył(a): 7 maja 2007, o 16:07
przez mahika » 10 mar 2011, o 10:48
---------- 09:45 10.03.2011 ----------
Z rodziny czy nie. Ale trochę świadczy o braku kultury.
Mimo że ulżyło Ci w jakimś sensie, to jednak nie poprawiło Twojego stosunku do miejsca w którym jesteś i nie masz szansy póki co być gdzie indziej.
---------- 09:48 ----------
o, a co sę podzielił post?
Z rodziny czy nie. Ale trochę świadczy o braku kultury.
Mimo że ulżyło Ci w jakimś sensie, to jednak nie poprawiło Twojego stosunku do miejsca w którym jesteś i nie masz szansy póki co być gdzie indziej.
---------- 09:48 ----------
o, a co sę podzielił post?
-
mahika - Posty: 13346
- Dołączył(a): 7 maja 2007, o 16:07
Powrót do Problemy w związkach
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 237 gości