potrzebuje znowu wsparcia;(

[julkaa]

· silne lęki (np. przed odrzuceniem, przed zmianą, przed konfliktem itp.), poczucie stałego zagrożenia,
· poczucie niższej wartości, negatywna samoocena,
· poczucie osamotnienia,
· trudności z uświadamianiem sobie oraz z wyrażaniem własnych uczuć,
· trudności ze świadomością oraz realizacją własnych potrzeb,
· przymusowa potrzeba sprawowania kontroli nad sobą i innymi,
· trudności w relacjach z autorytetami ,
· trudności w nawiązywaniu trwałych relacji z innym

Mam to wszystko, ale moi rodzice nie pili, tylko żyli jak pis z kotem

[mahika]

DDD

[Sansevieria]

Witaj w klubie, Julkaa. Ja to wszystko miałam, a moi rodzice nie pili. DDD czyli dorosłe dziecko dysfunkcyjnej (rodziny).

[Orm Embar]

Suzi,

Parę spraw, które obserwowałem kiedyś u siebie, więc wiem dobrze jak to jest. Jeśli mogę podzielić się własnymi błędami i jeśli coś to komuś da, to super.

1. po pierwsze nie wywalisz sobie z głowy wszystkich negatywnych myśli o sobie ot tak - niczym za dotknięciem czarodziejskiej różdżki - ale na początku przynajmniej intelektualnie wbijaj sobie do głowy przekonanie, że całe to negatywne myślenie o sobie samym to tzw. pic na wodę i fotomontaż.

Trzeba popracować nad postawą wobec siebie żeby z takich myśli wyjść, ale już teraz możesz - nadal je przeżywając - dystansować się od nich.

2. pomoc chłopaka - sam też kiedyś szukałem pomocy u ludzi, i popełniałem dwa błędy. Albo nie prosiłem o nią wcale, albo jeśli już prosiłem, to o bardzo dużo pomocy, wręcz zrobienie za mnie wszystkiego.... Każda z tych sytuacji nie ma sensu.

Z perspektywy czasu uważam, że powinienem bliskim mi osobom mówić, że jestem DDA/DDD, oni powinni to uwzględniać, co więcej powinni mnie wspierać, ale tylko w określonym czasie, w określony sposób i bez ładowania im na łeb całego naszego życia.

powodzenia, trzym się!!!!

Maks

ps. a co do wieku - zacząłem poszukiwania psychologiczne / psychoterapeutyczne w wieku 30 lat, i bardzo żałowałem, że nie zrobiłem tego zdecydowanie wcześniej. Tak więc, skoro masz teraz takie możliwości i chęć - szczęściara z Ciebie!

Trzymam kciuki!

M.

[impresja]

Suzi,


Z perspektywy czasu uważam, że powinienem bliskim mi osobom mówić, że jestem DDA/DDD, oni powinni to uwzględniać, co więcej powinni mnie wspierać, ale tylko w określonym czasie, w określony sposób i bez ładowania im na łeb całego naszego życia.



M.

Pod warunkiem ,ze oni wiedzą najpierw co znaczy skrót DDA,a już DDD to i ja nie wiem.
Ale znajomośc skrótu nie oznacza znajomości problemów z jakimi spotyka sie DDA i dDD. do tego mysle potrzeba głebokiego znania problemu i chyba współuczestnictwa w terapii .
Nie za dużo kolega wymaga od przeciętnego Kowalskiego?

[impresja]

---------- 19:03 13.02.2011 ----------

czy jest możliwe życ normalnie bez terapii?

---------- 19:04 ----------

---------- 21:22 08.02.2011 ----------

moze rzeczywisice pora na terapie..?

---------- 19:04 ----------

to mnie tylko upewnia ze to jest odpowiednia pora na terapie
Pozdrawiam

---------- 19:05 ----------

czas ktory pozwolil mi sie przyjrzec wszystkiemu z dystansem i przyznam, ze nie chce terapii. 2:

I jak tu nadążyć za kobietami?

[Abssinth]

hmmm suzi

przeczytalas sobie od Orma co chcialas

czy widzisz, ze w dalszym ciagu zyjesz w rodzinie dysfunkcyjnej? to, jak Twoi rodzice sie do siebie odnosza, nie jest w porzadku.

Nie jest w porzadku rowniez to, ze Twj ojcicec uzywa Cie jako swego rodzaju zastepcza partnerke...to do swojej zony powinien podejsc po powrocie z pracy, opowiedziec jak minal jego dzien, spytac, jak minal jej dzien.

jak cos mu nie pasuje to sie obraza - czyli ma co do Ciebie jakies wymagania, jakies zalozenia, ktorych , jesli czasem nie spelnisz - obraza sie, jak dziecko. Raz jestes oczkiem w glowie a raz sie nie odzywacie...hmm mi to cos przypomina - czy nie tak pisalas o zwiazku z Adamem? Raz bylas dla niego przyszla zona, oczkiem w glowie, ale jak mu cos nie podpasowalo, udawal,ze Cie nie widzi na dyskotece...

Kim Ty jestes w tym ukladzie rodzinnym?
bo jak razie widze relacje opiekun+dziecko z Twoja mama... (gdzie Ty spelniasz role bardzo malego dziecka, takiemu, ktoremu sie rozkazuje)

i intensywna emocjonalnie, dziwna jak dla mnie relacje pomiedzy Toba Twoim tata...

[wera]

Suzi po Twoim poście widzę tak jakby niemy krzyk "ja potrzebuje terapii i to szybko". Masz bardzo poplątane relacje z rodzicami i chłopakiem. To, że w rodzinie nie ma problemu z alkoholem nie oznacza, że wszystko jest w porządku i nie ma żadnych problemów.

PS. Ale to jest tylko moje zdanie i odczucie.

[Sansevieria]

a co do wieku - zacząłem poszukiwania psychologiczne / psychoterapeutyczne w wieku 30 lat, i bardzo żałowałem, że nie zrobiłem tego zdecydowanie wcześniej. Tak więc, skoro masz teraz takie możliwości i chęć - szczęściara z Ciebie!

Suzi, przeczytaj jeszcze raz tę część postu Orma, którą jakoś odrzuciłaś, której nie zauważyłaś Ona jest bardzo ważna.

[Sansevieria]

Możesz "nie chcieć wracać do wspomnień", ona same do Ciebie przyjdą
A poza tym podjęcie psychoterapii nie oznacza zakazu pozytywnego myślenia.
Wszystko się jakoś ułoży.... owszem. Jakoś.

[wera]

Wspomnienia same wrócą i uderzą w najmniej odpowiednim momencie, wtedy, gdy nie będziesz się tego spodziewała. i wtedy może być naprawdę trudno.

[mahika]

I na taką okoliczność trzeba byc przygotowanym odpowiednio.

[impresja]

Akceptacja to jest proces ,nie powstaje ot tak bo się ma chęć.