Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

przez **oliwia** » 7 sty 2011, o 17:45

właśnie

przez **łezka** » 7 sty 2011, o 17:48

Wiec nie ma rownowagi..
swiat jest poj***ny...

przez **oliwia** » 7 sty 2011, o 18:32

wiesz... mi się wydaje, że świat sam w sobie to nie był taki zły pomysł, ale ludzie potrafią na nim stworzyć piekło i to jest przykre.

przez **łezka** » 7 sty 2011, o 18:34

nie jestem w stanie nawet nic napisac....

przez **oliwia** » 7 sty 2011, o 18:39

przez **łezka** » 7 sty 2011, o 18:47

dziekuje...

to chyba nie jest moj najlepszy dzien...

przez **oliwia** » 7 sty 2011, o 19:10

każdy ma takie dni :wink:

trzymaj się cieplutko!

przez **łezka** » 7 sty 2011, o 19:59

ja chyba za czesto.. eh...

Pozdrawiam :buziaki:

przez **oliwia** » 7 sty 2011, o 20:29

hmmm to źle łezko, mogę coś dla Ciebie zrobić?

przez **łezka** » 7 sty 2011, o 22:08

raczej nic sie nie da zrobic...
ale dziekuje, milo ze pytasz :kwiatek2:

przez **Honest** » 7 sty 2011, o 23:19

Łezko, trzymaj się ciepło... Czas powoli goi rany, ale uwierz mi, będzie lepiej... Moja mama też zmarła, ale zawsze jak jest mi cięzko to myślę sobie, że ona byłaby dumna, chciałaby, abym sobie dawała radę. Że ona też wtedy bedzie spokojna...

przez **łezka** » 7 sty 2011, o 23:27

przez **Honest** » 7 sty 2011, o 23:53

Wiesz Łezko, każdy ma inne sposoby radzenia sobie ze stratą... Musisz spojrzeć w głąb siebie i zobaczyć, co Tobie przynosi ulgę... Moja koleżanka 3 lata po smierci mamy płakała każdego dnia, ja pó roku po smierci mamy omal nie straciłam taty - jego partnerka twierdzi, że przestał oddychać, reanimowała go, ale lekarze nie potwierdzili tego faktu. I wowczas jak czekałam w szpitalu płacząc 5 godzina na izbie przyjęć to powtarzałam sobie, że musze być silna dla taty....

przez **oliwia** » 8 sty 2011, o 10:32

Honest ma rację, każdy ma inne sposoby radzenia sobie ze stratą... pamiętaj, że my Cię zawsze wysłuchamy :wink:

przez **łezka** » 8 sty 2011, o 15:20

ja juz nawet nie placze.... jakos tlumie ten bol w sobie.. biore tabletki.. moze dlatego... na poczatku bylo tragicznie potrafilam plakac godzinami...w szkole bylam wesola smialam sie.. ale przychodzilam do domu i wpadalam w wielka rozpacz nie wiedzialam co robic... wystarczylo ze weszlam do pokoju.. widzialam miejsce gdzie zawsze siedzial tata... eh nie moglam po prostu nie moglam sie powstrzymac to tak bardzo bolalo.. i boli nadal...

Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

Tato....

Kto przegląda forum