Ja już go poinformowałam, że nie będzie miał żadnych praw rodzicielskich. Nazwał mnie świnią i na tym się skończyło.
Jak dotąd kupił kilka ubranek na gwiazdkę-cały jego wkład. Ja kupiłam wózek, ubranka, staram się o różne zasiłki, mieszkanie, itp. Na niego nie mam co liczyć.
Trwanie w małżeństwie (związku) "dla dobra dziecka"
przez limonka » 4 sty 2011, o 14:23
dobrze ze sobie radzisz... To ze na Niego Nie msco liczyc to niestety zadna niespodzianka:( I nie wpisuj go na akt urodzenia Bo bedziesz miala wiecej problemow:(Jaga82 napisał(a):Ja już go poinformowałam, że nie będzie miał żadnych praw rodzicielskich. Nazwał mnie świnią i na tym się skończyło.
Jak dotąd kupił kilka ubranek na gwiazdkę-cały jego wkład. Ja kupiłam wózek, ubranka, staram się o różne zasiłki, mieszkanie, itp. Na niego nie mam co liczyć.
-
limonka - Posty: 4007
- Dołączył(a): 11 wrz 2007, o 02:43
przez Monia0107 » 4 sty 2011, o 14:28
limonka napisał(a):wydaje mi sie ze jestem za dawaniem szansy...ale jak dam i czas plynie i plynie tu lipa..zadnych zmian...a nawet gorzej to chybaby mi bylo zycia szkoda i dalabym sobie szanse na nowe lepsze zycie...bez meza/ojca u boku....zycie jest ciezkie, pelne prob w udanym zwiazku a co dopiero jak jest on toksyczny:(Monia0107 napisał(a):blanka77 napisał(a):Ale piłka jest okrągła
na razie mąż szuka jej w krzakach jak połapie się jak ją użyć to ją do mnie kopnie albo nie.
Przepraszam ale teraz mam chorą Małą - zapalenie gardła mam nadzieje że to co przepisał lekarz wystarczy....ale klimat który mąż zrobił wychodząc strasznie tego nie lubię: kierowniczenia a to jest cecha wspólna dla całej tamtej rodziny. Mała miała ponad 40oC w nocy spałam moze 2 godz, po 8 dodzwoniłam sie do przychodni i jakaś teściowo-inteligetna rejestratorka powiedziała żeby z dzieckiem przyjechać a trudno było mi ja ubrać bo nie miała siły siedziec prosto, wiec zadzwoniłam do lekarza, który zajmuje się córka, tez z tej pprzychodni i zapytałam czy naprawde muszę podporządkować sie poleceniu i ciagnać dziecko do przychodni.
Stwierdziła że mam święte prawo do wizyty domowej ale czy ona przyjdzie to nie wie bo rejestracja jej dziś ustalała wizyty. Dzwonie do rejestracji a tu tekst "moim zdaniem pani PRZEGINA dziecko ma ponad 2 lata a teraz nie ma wysokiej gorączki(2 czopki nurofenu jeden o 3 w nocy1 o 8 rano ma 38oC) może pani przyjśc. Co sie działo gdy "moja"lekarka-kierownik przychodni spotkała sie z rejestratorką ? .... efekt był taki że wymieniła sie z koleżanka-lek i przyszła do córki. uffff. ale ...
Pzdr
kurcze ciężko ale bywało gorzej, a mąż na drugi plan
-
Monia0107 - Posty: 251
- Dołączył(a): 9 lut 2009, o 00:07
?Re: Trwanie w małżeństwie (związku) "dla dobra dziecka&
przez ewka » 5 sty 2011, o 12:14
mahika napisał(a):Trwanie w małżeństwie "dla dobra dziecka". Co o tym sądzicie?
Zależy, co się "poświęca".
-
ewka - Posty: 10447
- Dołączył(a): 4 maja 2007, o 18:16
przez sikorka » 5 sty 2011, o 16:01
pewnie, ze niewarto. mysle, ze wiekszosc sie raczej z tym zgodzi.
NATOMIAST jest jeszcze cos istotnego w takim byciu/nie byciu dla dziecka. otoz zwiazek (zwlaszcza paroletni, majacy juz jakas historie) to nie jest knajpa, ktora juz nam sie nie podoba i stwierdzamy - dobra, wychodzimy, zmieniamy lokal. tak to nie dziala, z prostego wzgledu - zwykle majac wspolne dziacko, mamy jeszcze wspolne gospodarstwo domowe, wspolne kredyty, samochody, garnki czy lyzki i to moze byc (niestety) dosc mocnym klejem takiego ukladu. nam - bezdzietnym - latwo jest powiedziec pewnie, pakuje swoja walizke i juz mnie nie ma. tylko czy my faktycznie mialybysmy sie gdzie podziac? gdzie pojsc? moze do rodzicow, moze do domu samotnej matki ... samo bycie w chorym, nieudanym zwiazku dla dobra dziecka nie jest wlasciwe, zgodze sie, ale podjecie bardzo trudnej decyzji o rozwodzie, ktory bedzie jakis cza trwal, o znalezieniu nowego lokum, urzadzeniu sie tez nie nalezy do najlatwiejszych.
NATOMIAST jest jeszcze cos istotnego w takim byciu/nie byciu dla dziecka. otoz zwiazek (zwlaszcza paroletni, majacy juz jakas historie) to nie jest knajpa, ktora juz nam sie nie podoba i stwierdzamy - dobra, wychodzimy, zmieniamy lokal. tak to nie dziala, z prostego wzgledu - zwykle majac wspolne dziacko, mamy jeszcze wspolne gospodarstwo domowe, wspolne kredyty, samochody, garnki czy lyzki i to moze byc (niestety) dosc mocnym klejem takiego ukladu. nam - bezdzietnym - latwo jest powiedziec pewnie, pakuje swoja walizke i juz mnie nie ma. tylko czy my faktycznie mialybysmy sie gdzie podziac? gdzie pojsc? moze do rodzicow, moze do domu samotnej matki ... samo bycie w chorym, nieudanym zwiazku dla dobra dziecka nie jest wlasciwe, zgodze sie, ale podjecie bardzo trudnej decyzji o rozwodzie, ktory bedzie jakis cza trwal, o znalezieniu nowego lokum, urzadzeniu sie tez nie nalezy do najlatwiejszych.
-
sikorka - Posty: 3431
- Dołączył(a): 8 gru 2010, o 20:04
przez mahika » 5 sty 2011, o 16:17
Mam taki przykład.
Byli razem w sumie 11 lat. Wynajmowali stancje, oboje pracowali, on dobrze płatna praca, ona mniej. Najniższa krajowa. Po 7 latach urodziło się dziecko, było źle, on pił, wszczynał awantury, doszło do szarpanin, ona trwała w tym związku, jak mówiła "dla dobra dziecka" 4 lata dziecko dla swojego dobra miało tatusia, który pił, wracał po nocy, w okresie niepicia był jakby nieobecny, czasem dziecko przytulił, powiedzmy pobawił się, w niedziele najczęściej skacowany zabrał małą na lody. Ona to wszystko widziała, ojciec wręcz manipulował tym dzieciątkiem, mówił ze mamusia nie kocha tatusia, mamusia krzyczy na tatusia itd...
Było co raz gorzej, doszło do tego że tatuś sikał do zlewu w kuchni pijany, albo na świeżo wyprane ubrania, a miarka sie przebrała jak wystawił mamusie nagą za drzwi i zamknął je na klucz...
Postanowienie o rozstaniu, wyprowadził się, zabrał wszystkie rzeczy które rzekomo kupił on, ona nie miała siły walczyć. Nie miała pralki, lodówki, prawie puste mieszkanie.
Sprawa w sądzie o alimenty, zbiórka rzeczy najpotrzebniejszych przez rodzinę i przyjaciół, alimenty, zwrócił część pieniędzy za sprzęt. Ona wyprowadziła się na mniejsze mieszkanie, awansowała, nie dużo, ale zawsze coś. Dorabia sobie w domu po pracy. daje radę. Żyją spokojnie, bez szału, ale spokojnie i bezpiecznie.
Wiem ze można, mimo zobowiązań, mimo dziecka... właśnie DLA JEGO DOBRA.
Do najłatwiejszych nie należy, to na pewno, ale jest możliwe i moim zdaniem znacznie lepsze niż skazywanie dziecka na bycie DDA czy DDD
Byli razem w sumie 11 lat. Wynajmowali stancje, oboje pracowali, on dobrze płatna praca, ona mniej. Najniższa krajowa. Po 7 latach urodziło się dziecko, było źle, on pił, wszczynał awantury, doszło do szarpanin, ona trwała w tym związku, jak mówiła "dla dobra dziecka" 4 lata dziecko dla swojego dobra miało tatusia, który pił, wracał po nocy, w okresie niepicia był jakby nieobecny, czasem dziecko przytulił, powiedzmy pobawił się, w niedziele najczęściej skacowany zabrał małą na lody. Ona to wszystko widziała, ojciec wręcz manipulował tym dzieciątkiem, mówił ze mamusia nie kocha tatusia, mamusia krzyczy na tatusia itd...
Było co raz gorzej, doszło do tego że tatuś sikał do zlewu w kuchni pijany, albo na świeżo wyprane ubrania, a miarka sie przebrała jak wystawił mamusie nagą za drzwi i zamknął je na klucz...
Postanowienie o rozstaniu, wyprowadził się, zabrał wszystkie rzeczy które rzekomo kupił on, ona nie miała siły walczyć. Nie miała pralki, lodówki, prawie puste mieszkanie.
Sprawa w sądzie o alimenty, zbiórka rzeczy najpotrzebniejszych przez rodzinę i przyjaciół, alimenty, zwrócił część pieniędzy za sprzęt. Ona wyprowadziła się na mniejsze mieszkanie, awansowała, nie dużo, ale zawsze coś. Dorabia sobie w domu po pracy. daje radę. Żyją spokojnie, bez szału, ale spokojnie i bezpiecznie.
Wiem ze można, mimo zobowiązań, mimo dziecka... właśnie DLA JEGO DOBRA.
Do najłatwiejszych nie należy, to na pewno, ale jest możliwe i moim zdaniem znacznie lepsze niż skazywanie dziecka na bycie DDA czy DDD
Ostatnio edytowano 5 sty 2011, o 16:21 przez mahika, łącznie edytowano 3 razy
-
mahika - Posty: 13346
- Dołączył(a): 7 maja 2007, o 16:07
przez Abssinth » 5 sty 2011, o 16:18
hmm
pomyslmy o tym w wiekszej skali - dziecko dorasta powiedzmy te 18 lat.
zalozmy, ze jest malutkie.
wyprowadzamy sie teraz, juz - czyli jest rok meczenia sie z pieniedzmi, mieszkaniem etc...a potem 17 lat zdrowego wychowania przez matke nie ograniczana tym , ze jej partner pije, bije, czy poniza ja i dziecko publicznie.
nie wyprowadzamy sie, bo jakos to bedzie, bo nie ma gdzie sie podziac, bo ciezko by bylo....i fundujemy dziecku 18 lat meczarni i zlych wzorcow. A najczesciej podobny zwiazek w przyszlosci, bo przykladem nauczylysmy, ze bycie z kims jest wartoscia nadrzedna, nawet w skrajnych przypadkach.
jak dla mnie sytuacja jest jasna jak slonce.
a w razie watpliwosci - prosze spojrzec na dzial DDA, i na to, ile sie pozniej takie dzieci, juz w doroslosci, mecza, zeby sie jakos z tego 'ich dobra' wygrzebac psychicznie.
pomyslmy o tym w wiekszej skali - dziecko dorasta powiedzmy te 18 lat.
zalozmy, ze jest malutkie.
wyprowadzamy sie teraz, juz - czyli jest rok meczenia sie z pieniedzmi, mieszkaniem etc...a potem 17 lat zdrowego wychowania przez matke nie ograniczana tym , ze jej partner pije, bije, czy poniza ja i dziecko publicznie.
nie wyprowadzamy sie, bo jakos to bedzie, bo nie ma gdzie sie podziac, bo ciezko by bylo....i fundujemy dziecku 18 lat meczarni i zlych wzorcow. A najczesciej podobny zwiazek w przyszlosci, bo przykladem nauczylysmy, ze bycie z kims jest wartoscia nadrzedna, nawet w skrajnych przypadkach.
jak dla mnie sytuacja jest jasna jak slonce.
a w razie watpliwosci - prosze spojrzec na dzial DDA, i na to, ile sie pozniej takie dzieci, juz w doroslosci, mecza, zeby sie jakos z tego 'ich dobra' wygrzebac psychicznie.
-
Abssinth - Posty: 4410
- Dołączył(a): 6 maja 2007, o 01:39
- Lokalizacja: Londyn
przez sikorka » 5 sty 2011, o 16:24
---------- 15:22 05.01.2011 ----------
sytuacja wrecz modelowa, idealna i warta poparcia
(tylko czy wszystkie kobiety maja sile na ten jeden jedyny rok? 
)
a to ile nieszczescia i krzywdy moze przyniesc takie trwanie w nieudanym zwiazku jest dla mnie jasne jak slonce i nie trzeba mnie przekonywac.
dziwczynie mozna pogratulowac - oby jak najwiecej takich. choc raczej bym wolala, zeby nie trzeba bylo miec w ogole takich dylematow.
Abssinth napisał(a):wyprowadzamy sie teraz, juz - czyli jest rok meczenia sie z pieniedzmi, mieszkaniem etc...
sytuacja wrecz modelowa, idealna i warta poparcia
(tylko czy wszystkie kobiety maja sile na ten jeden jedyny rok? )a to ile nieszczescia i krzywdy moze przyniesc takie trwanie w nieudanym zwiazku jest dla mnie jasne jak slonce i nie trzeba mnie przekonywac.
mahika napisał(a):Postanowienie o rozstaniu, wyprowadził się, zabrał wszystkie rzeczy które rzekomo kupił on, ona nie miała siły walczyć. Nie miała pralki, lodówki, prawie puste mieszkanie.
Sprawa w sądzie o alimenty, zbiórka rzeczy najpotrzebniejszych przez rodzinę i przyjaciół, alimenty, zwrócił część pieniędzy za sprzęt. Ona wyprowadziła się na mniejsze mieszkanie, awansowała, nie dużo, ale zawsze coś. Dorabia sobie w domu po pracy. daje radę. Żyją spokojnie, bez szału, ale spokojnie i bezpiecznie.
dziwczynie mozna pogratulowac - oby jak najwiecej takich. choc raczej bym wolala, zeby nie trzeba bylo miec w ogole takich dylematow.
-
sikorka - Posty: 3431
- Dołączył(a): 8 gru 2010, o 20:04
przez mahika » 5 sty 2011, o 16:26
no nie chcę być złośliwa, ale czy decydując się na dzieci, nie jest naszym obowiązkiem zapewnić im wszystko co najlepsze, zdrowie zarówno fizyczne jak i psychiczne?
To juz wtedy jest obowiązkiem, mieć siłę. Moim zdaniem.
Nie sądzę że ktoś Ciebie przekonuje o tym, raczej te kobiety dla których to nie jest jasne jak słońce.
Tak, też ją podziwiam. I też bym chciała zeby takich dylematów nie było. Ale były, są i będą.
To juz wtedy jest obowiązkiem, mieć siłę. Moim zdaniem.
Nie sądzę że ktoś Ciebie przekonuje o tym, raczej te kobiety dla których to nie jest jasne jak słońce.
Tak, też ją podziwiam. I też bym chciała zeby takich dylematów nie było. Ale były, są i będą.
-
mahika - Posty: 13346
- Dołączył(a): 7 maja 2007, o 16:07
przez PodniebnaSpacerowiczka » 5 sty 2011, o 17:05
---------- 16:02 05.01.2011 ----------
Sądzę, że tutaj leży istota sprawy.
Nasze pierwsze kroki począwszy od wyboru partnera na męża i ojca.
---------- 16:05 ----------
Albowiem każdy sobie rzepkę skrobie.
mahika napisał(a):czy decydując się na dzieci, nie jest naszym obowiązkiem zapewnić im wszystko co najlepsze, zdrowie zarówno fizyczne jak i psychiczne?
To juz wtedy jest obowiązkiem, mieć siłę.
Sądzę, że tutaj leży istota sprawy.
Nasze pierwsze kroki począwszy od wyboru partnera na męża i ojca.
---------- 16:05 ----------
Albowiem każdy sobie rzepkę skrobie.
-
PodniebnaSpacerowiczka - Posty: 2415
- Dołączył(a): 22 maja 2007, o 21:03
- Lokalizacja: Wszędzie mnie pełno ;-).
przez PodniebnaSpacerowiczka » 5 sty 2011, o 17:49
Poza tym, jeżeli same nie zadbamy o to, by mieć jakieś własne dochody czy jakąkolwiek niezależność od drugiej stronicy, to potem tak to się smutno może kończyć...
-
PodniebnaSpacerowiczka - Posty: 2415
- Dołączył(a): 22 maja 2007, o 21:03
- Lokalizacja: Wszędzie mnie pełno ;-).
Powrót do Problemy w związkach
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 364 gości