Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

przez **Honest** » 9 paź 2007, o 00:13

Jeśli to konstruktywna krytyka - to przyjmuję ją

Ale mam pytanko - chodzi o cytaty autorów, czy to nasze cytuj i to co my powiedziałyśmy???

przez **Pytajaca** » 9 paź 2007, o 00:47

---------- 22:40 08.10.2007 ----------

Chodzi o nasze cytaty, Honest. Kiedys o nie przegoniono Ewe...Juz sie poprawiamy!

---------- 22:47 ----------

ewka napisał(a):Masz piękne definicje miłości... ale jeśli funkcjonują do momentu, kiedy zostaniesz w jakiś sposób "trącona", to są (wg mnie) zbyt oderwane od życia, od naszych słabostek. Nie rozumiem;) I na moje oko (z tego, co czytam) Twoje zranienie Cię przerasta... niby zamknęłaś, ale nie zamknęłaś, szukasz potwierdzeń... być może się mylę.

Teraz musze zacytowac, przepraszam, bo przeoczylam wpis naszej Ewy!

Ewa, Twoja definicja rowniez wydaje mi sie taka zdystansowana. I jednoczesnie zaprzecza temu, co pozniej piszesz - by uznawac slabostki, by zapominac. Jak to sie ma do stania dalej, do "nieratowania" i niewkraczania w swiatlo debu?

Otoz, Ewa, czuje sie swietnie wlasnie, bo sie uwlaniam od pseudo-milosci, czyli takiej milosci, ktora pod zadna z powyzszych definicji sie juz nie wpisuje. Jesli kiedys nia byla - uciekla, nie ma jej. Czy uwazasz to za "slabostke" i uciekanie przed druga osoba? Przeciwnie, wlasnie Ty Ewa znasz cala moj historie. Wiesz, jak mnie potraktowano, wiesz, ze ta osoba nie nie kochala. A mimo to wciaz sarasz sei mnie wcisnac w swoj schemat "wybaczania, uznania slabosci i ...kontynuowania?..." Ale co tu kontynuowac? Nie ma co. Nie ma milosci, nie ma zwiazku, nie ma drugiej osoby. To nie jest ucieczka, to uznanie prawdy, akceptacja jej i przejscie doporzadku dziennego. Nie ta "milosc" - bedzie nastepna, to wszystko!

przez **Honest** » 9 paź 2007, o 01:17

Aaaaaaaaaaaaaaa... dzięki

ciężko już myślę...

przez **ewka** » 9 paź 2007, o 07:59

Nie Pytko, nie wciskam Cię... choć tak to może wyglądać, hihi;)) Droczę się trochę, bo każdy ma swoją "prawdę" i ma do niej święte prawo... zgadzasz się? Możemy tylko przedstawiać swoją i niekoniecznie ona jest "lepsza".

Pytajaca napisał(a):Nie ta "milosc" - bedzie nastepna, to wszystko!

I niech się dzieje :!:

przez **KATKA** » 9 paź 2007, o 08:10

a ja nie wiem czym jest dla mnie miłość...już drugi dzień sie zastanawiam...i nie wiem

przez **echo** » 9 paź 2007, o 15:50

Pan Erich Fromm napisał kiedyś książkę : "O sztuce miłości".
Nadal aktualna.
I podoba mi się to podejście: miłość jako sztuka, czyli coś pięknego, co jednak wymaga wielkiego nakładu pracy, poświęcenia i natchnienia.
Pasuje to zarówno do partnera/ki jak też np. do dziecka.

I jeszcze tekst z zupełnie innej bajki tzn. z "Seksu w wielkim mieście"
gdy Carrie pyta marynarza: ile wielkich miłości można przeżyć, a ten na to , że prawdziwa wielka miłość to rzadkość i zdarza się jedna ... o ile masz szczęście.
Jakoś mnie to tknęło i pomyślałam, że przecież nie jestem typem szczęściary, więc nie liczę na wielką prawdziwą miłość. Zresztą wątpię czy ja się do takiej nadaję (też mam sporo wad i na pewno szybko, w nerwach bym coś popsuła). Za to codziennie próbuję być szczęśliwa z tą miłością jaką mam. I często mi się udaje !!

Może to minimalistyczne podejście, ale nadmiar ambicji w przeszłości doprowadził mnie paradoksalnie właśnie do tego.

Ale mam nadzieję, że Wam dziewczyny (Pytająca, Honest i inne ), że Wam właśnie trafi się taka wielka, prawdziwa miłość (no bo się to zdarza) i że zrobicie wszystko aby ją utrzymać do końca. Trzymam kciuki i pozdrawiam.

:serce2:

przez **Honest** » 9 paź 2007, o 22:11

Dziękuję Echo... Naprawdę się wzruszyłam... Zawsze mnie "zmiękczają" sytuacje, gdy ktoś jest życzliwy, pragnie szczęścia innych...

A odnośnie miłości, to ja raczej się szykuję się do staropanieństwa (mimo mych 24 lat). Życie :buziaki:

przez **echo** » 9 paź 2007, o 23:15

przez **ewka** » 9 paź 2007, o 23:35

Honest napisał(a):A odnośnie miłości, to ja raczej się szykuję się do staropanieństwa (mimo mych 24 lat). Życie

Kobieto!!! Litości!!! Tak chcesz czy tak Ci "wychodzi" :?:

przez **Honest** » 10 paź 2007, o 00:23

Hmmm... Odpowiedź na to pytanie jest bardzo złożona. Z jednej strony chce tak. Kiedyś bardzo się zawiodłam - najbardziej jednak nie zabolało mnie rozstanie, a fakt, że ktoś kłamał mi prosto w oczy, mówiąc "kocham". Przeraża mnie, że niektórym ludziom tak łatwo przychodzi kłamstwo ranienie innych w imię swojego hedonizmu.
z drugiej mam niewiele czasu wolnego, a kto zechce kobietę, która lubi masę obowiązków.
A z trzeciej strony - jeśli ktoś mnie zainteresuje, to albo jest żonaty (jakoś zwracam uwagę 35 - 40 latków), albo nie jest ten "ktoś" mną zainteresowany.

przez **agik** » 10 paź 2007, o 00:35

Honest

))
Twoje "wycofanie" kogoś mi przypomina;)))

Wiecej wiary w siebie, dziewczyno

Dobrze będzie

przez **Honest** » 10 paź 2007, o 00:39

Agik, właśnie dlatego, że w siebie wierzę

to nie dam się wykorzystywać - nikt na to nie zasługuje. Nie chcę być z kimś dla samego "bycia" ( a znam takie przypadki...).
Jak poznam Tego Jedynego - to pewnie rzucę się mu w ramiona:) Ale na razie się nie zanosi

Jeszcze jedno - Agik, właśnie w tym problem, że mi jest samej dobrze

sama sobie sterem... żeglarzem... okrętem

przez **agik** » 10 paź 2007, o 00:54

no to ok:)))

W takim razie wypłynięcia na szerokie wody; i pomyślnych wiatrów, Żeglarzu.

przez **Honest** » 10 paź 2007, o 00:59

Dzięki

ale lepiej może życz mi sztormu i strącenia z mej łodzi - może w otchłani oceanu zatracę choć odrobinę przesadnej i czasem nieracjonalnej niezależności

przez **ewka** » 10 paź 2007, o 01:01

Być, żeby tylko być... jest wg mnie bez sensu. Ale jeśli jest "jak poznam"... to spoko;))

Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

Jak rozumiecie Miłość?

Kto przegląda forum