Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

przez **pszyklejony** » 17 wrz 2010, o 19:08

Nasze oczekiwania wobec ludzi, rzeczywistości, okoliczności biorą się z pewnego miejsca w naszej osobowości. Tam są wzory patrzenia na siebie i świat, które zostały zapisane w dzieciństwie. Trochę jesteśmy jak roboty, komputery.

przez **KATKA** » 17 wrz 2010, o 19:11

a jakie ja mam oczekiwania...?
Przepraszam, ze zawracam...ale jest ten zły bardzo zły moment....a jestem sama

przez **pszyklejony** » 17 wrz 2010, o 19:27

Na to pytanie trzeba odpowiedzieć samemu, wiesz najlepiej co czujesz i kiedy, tylko konfrontować z jakimś psychologiem.

przez **Ladybird** » 17 wrz 2010, o 20:08

Katko , nie jestem taka mądra jak Pszyklejony, ale mamy bardzo podobną historię , ktora doprowadzila do rozstania, choc u mnie nie bylo krzykow , ani wyzwisk , tak bylo bardziej kulturalnie i na zimno.
Mam te same rekce, odsuwam się ,dystansuję ,zacinam , jak wiem ,ze za chwilę wszystko strac.e ,ale ... w tym momencie sie nie przełamie, choc za chwilę będę cierpiec.
Pszyklejony, TO FAKTYCZNIE JEST NIEDOGLASKANIE. tO JUZ WYSZLO U MNIE NA TERAPII.

przez **owodnia** » 17 wrz 2010, o 20:14

Katko, współczuje.
Nie wiem czy znasz te stronę, wklejam ponizej , może sie przyda.

http://www.pozaschematy.pl/2010/07/19/o ... #more-1025

przez **pszyklejony** » 17 wrz 2010, o 20:16

Ladybird

Większość ludzi, jak dostanie swoją porcję kopów, mądrzeje

przez **Ladybird** » 17 wrz 2010, o 20:24

To ja juz powinnam być mędrcem

a jakos się nie czuję.

przez **Filemon** » 17 wrz 2010, o 22:41

pszyklejony napisał(a):Trzeba tu przysłać Filemona, bo on jest od pocieszania, ja jestem ten zły

a ja myślałem, że ja jestem... drugi zły!

KATKA, a ja Cię tam trochę pocieszę - co to komu szkodzi...

:pocieszacz:

a może przez chwilę chociaż trochę duszę rozgrzeje...

sam też jestem po niedawnym rozstaniu i właściwie mogę powiedzieć, że ciągle ten sam scenariusz przerabiam...

czego by nie powiedzieć i jak by nie analizować, to po prostu jest to najczęściej trudny czas i czas przygnębiających uczuć...

przez **zizi** » 17 wrz 2010, o 22:44

KATKO co się takiego stało,że piszesz,że to koniec między Tobą a Pawłem? :cry:

tak mi przykro czytać,że cierpisz......

a może porozmawiacie?
może to kryzys w związku.......

a nie koniec......

przytulam mocno....wiem,że Ci źle :pocieszacz:

przez **KATKA** » 17 wrz 2010, o 22:58

bardzo chcę porozmawiac....ale bardzo boje się porażki

przez **zizi** » 17 wrz 2010, o 23:04

watro szczerze rozmawiać z kimś na kim nam zależy

.........z nierozmawiania rosną mury,które dzielą :cry:

i po jakimś czasie już nie ma relacji .....nie ma bliskości....

można poddać się i nie walczyć.....

ale można też działać......

wiadomo do pewnych granic......

ale kto powiedział,że życie ma być łatwe???

ehhhhh

żebyś KATKA była szczęśliwa życzę Ci z całego serca :serce:

przez **KATKA** » 17 wrz 2010, o 23:09

powiedział, zę nie jest szczesliwy.....mysle czy to może być prawda...
mówił, zę ma dosć...rozumiem tylko czego

ja też miałam momentami dosć...ale zaciskałam zeby i kiedy się staraliśmy oboje było ok

Ja sama nic nie zdziałam

moze gdyby nie to, ze już coś podobnego przeszłąm byłabym bardziej dzielna.....ale teraz kiedy po chorym związku zaznałam czegoś lepszego boję sie podwójnie

przez **zizi** » 17 wrz 2010, o 23:15

wierzę,że boisz się
sparzyłaś się już i wiesz jak to boli :cry:

wiesz,że nic nie jest na zawsze :cry:

ale

watro spróbować
warto walczyć o szczęście

przez **limonka** » 18 wrz 2010, o 02:50

katko moze daj wam troche czasu z dala od siebie??? trzymaj sie:)

przez **Filemon** » 18 wrz 2010, o 21:14

Katka, trzymam kciuki, żebyś jakoś przetrwała ten najtrudniejszy okres...
:pocieszacz:

ja właśnie też czuję się beznadziejnie i jeszcze do tego się rozchorowałem...

Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

Który to juz raz

Kto przegląda forum