Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

przez **PodniebnaSpacerowiczka** » 15 cze 2010, o 18:05

Trzymaj się dziewczyno

.

przez **Bianka** » 15 cze 2010, o 18:31

Kotku wiem co czujesz:( bardzo bardzo współczuję:( :kwiatek2:

[*] dla Twojego Aniołka:(

przez **Goszka** » 15 cze 2010, o 18:47

może byłam jedną z tych ciekawych osób,ale na serio dobrze Ci życzyłam i życzę.
Strasznie mi przykro

aż nie wiem co napisać.... mam nadzieję że wszystko będzie dobrze....

przez **smerfetka0** » 15 cze 2010, o 18:59

Koteczku jestem z Toba. mam nadzieje ze sie jakos trzymasz. nie wiem czy na miejscu teraz to pytanie, zamierzasz o tym porozmawiac z tym mezczyzna? moze by cie wsparl jakos,dal oparcie w tych chwilach.

przez **ewka** » 15 cze 2010, o 19:04

Mały biały kotek napisał(a):Na szczęście w tym wszystkim znalazłam wsparcie... mamy... i ojca dziecka

przez **Mały biały kotek** » 15 cze 2010, o 19:28

Jest ze mną, dzwoni, martwi się.
Twierdzi, że ma wyrzuty sumienia za własną nieodpowiedzialność to raz... a dwa, skoro już było, powinniśmy byli dołożyć starań, żeby się urodziło.
A ja się tak martwiłam jego reakcji... Oczywiście był w szoku i padło parę trudnych zdań, ale koniec końców mnie wspiera...
To oczywiście nie znaczy, że teraz będziemy już żyć długo i szczęśliwie. Ja teraz zresztą potrzebuję takiej kwarantanny.
I muszę sobie popłakać...
I wiadomo, wciąż jeszcze mam fizyczne dolegliwości...które oczywiście są niczym w porównaniu z tym, co się stało z moją duszą.

przez **smerfetka0** » 15 cze 2010, o 22:57

dzieki ewka i wybacz kotku kompletnie przeoczylam tego posta.

ciesze sie ze chociaz o tyle ci latwiej, ze ci nie przysparza problemow.

mysle ze ta kwarantanna ci potrzebna, czas dla siebie, dla przeplakania tego neiszczescia i pogodzenia sie z taka koleja rzeczy. pewnie i tak do konca nie moge sobie wyobrazic co przezywasz bo nie mam dzieci i nigdy nie stracilam ale i tak sie lacze w bolu.

wiem tylko ze na pewno nadejdzie sloneczko w koncu.

przez **ewka** » 16 cze 2010, o 08:45

Mały biały kotek napisał(a):I muszę sobie popłakać...

Czasami trzeba. I najczęściej pomaga. I czas.
:cmok:

przez **zizi** » 16 cze 2010, o 09:40

kotku......smutne przeżycie :cry:

.....bardzo.....

....dobrze,że teraz nie jesteś sama.....masz jakieś wsparcie...

przez **Mały biały kotek** » 16 cze 2010, o 11:49

Eh i gdybym wcześniej wiedziała, że on stanie na wysokości zadania... nie bałabym się tak.
On zresztą nie mówi o płodzie, zarodku - tak jak lekarze, lecz NASZE DZIECKO. To dla mnie ważne.
A zdrugiej strony... nie ma co gdybać... Stało się.
Myślę o wizytach u psychologa.

przez **marie89** » 16 cze 2010, o 13:21

tak mi przykro Kotku..

Przytulam mocno..

przez **Monia0107** » 16 cze 2010, o 20:23

bardzo Ci współczuję, pewnie biłabym się z myślami tak jak Ty zwlekałabym z wyjawieniem ze mamy dziecko ..........za dużo stresu, za duzo zmartwień, strachu........przykro aż trudno pisać.... a post z karetką... miałam podobnie w 10 tyg. Gdyby nie to że zadzwoniłam po pomoc a nie jechałam na własną rękę (nie wiem dlaczego niektóre z was piszą że to roztkliwianie się nad sobą - kurcze w końcu maja obowiązek przyjechać ) dziecka nie byłoby. Jeszcze dostałam opieprz na izbie przyjęc że podniosłam się z łóżka a w tle usłyszałam że jak się ruszy to bedziemy mieli prokuraturę na głowie. Tak .. o kobietę w ciąży i jej stan się bali jak chol... po porodzie to co innego - matka to krowa do karmienia, ma sie nie pieścić, wstawać,prawie biegać.
wszystkiego co najepsze i spokojne Wam życzę .......... teraz i w przyszłości

przez **Filemon** » 17 cze 2010, o 14:43

wybacz, jeśli dotknie Cię to co napiszę, ale może też na coś Ci się przyda...

otóż zastanawiam się, dlaczego od pewnego czasu nie budzisz mojego zaufania - nawet teraz, kiedy wyjaśniłaś wątpliwości, które powstały tu w paru osobach...

nie jest moją intencją Cię krytykować, czy sprawiać Ci przykrość -
po prostu się nad tym zastanawiam - i być może jest to wyłącznie mój problem, dlatego nie będę tego wątku tutaj rozwijać w kolejnych postach...

może tylko powiem, że wcale nie sprawiasz na mnie wrażenia "małego kotka", który kojarzy mi się ze słabą i bezbronną istotą... jak już pisałem, odbieram Cię jako silną, choć kobiecą osobowość - nie wiem, może ograniczasz tutaj w dużym stopniu odkrywanie swojej autentycznej słabości i głębszych przeżyć, w okolicznościach jakie stały się Twoim udziałem... w każdym razie we mnie to co piszesz budzi również jakieś wątpliwości i to w dalszym ciągu...

ALE ponieważ nie jestem wróżką a zdaję sobie sprawę, że może to być tylko kwestia mojego osobistego odbioru i moich własnych problemów, dlatego ta moja wypowiedź będzie raczej jednorazowa...

i jeszcze jedno - zwróciłem uwagę na to, że sama mnie zagadnęłaś, zachęcając mnie do odzewu w Twoich wątkach - zrobiłem to lecz bez żadnej Twojej reakcji ani odniesienia się do mnie i tego co napisałem, choćby poprzez krótkie pozdrowienie czy jedno sympatyczne zdanie lub zdanie refleksji - to nie jest moja małostkowość - to po prostu wydaje mi się dziwne i rzutuje to na mój odbiór osoby, która przestawia się tutaj jako "Mały biały kotek"...

pozdrawiam i życzę Ci, by wszelki prawdziwy ból, którego autentycznie doświadczasz okazał się możliwą do przejścia i nie nazbyt ciężką drogą ku lepszemu samopoczuciu i życiu...

przez **sikorkaa** » 17 cze 2010, o 19:17

kotku, a mozesz powiedziec w jakich okolicznosciach poinformowalas ojca dziecka o poronieniu? i czy postanowiliscie cos odnosnie Waszej przyszlosci?

przez **mahika** » 17 cze 2010, o 19:42

śledztwo trwa...

Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

Jestem w ciąży - z tym nowym...

Kto przegląda forum