Forum PSYCHOTEKST - www.psychotekst.pl

przez **uważaj** » 5 cze 2010, o 16:45

A ja dogorywam trochę. Po niedawnych przejściach, po operacji, po chorobie [która nie chce odpuścić przez osłabienie organizmu]. Depresja mnie znów chce pochwycić, ale mam już cierpliwość i hmm.. ---> zasoby i sposoby :-)

.
Poza tym w naturze jest przepięknie, choć bardzo mnie smuci sytuacja ludzi na terenach powodzi. Martwię się o przyjaciela, który w takim regionie żyje i o jego rodzinę. I smuci mnie i bardzo nie podoba - to, że dla polityków wybory i przedwyborczy hałas są teraz ważniejsze, niż tragedia tysięcy ludzi, którym wali się życie i są w zagrożeniu.

"rekordowe stany wody na dwóch największych rzekach, niewielkie potoki zamieniające się w rwące rzeki, czy zagrożenie katastrofą tamy we Włocławku, a co najważniejsze zniszczony dorobek życia dziesiątek tysięcy ludzi. Zniszczone domy, zerwane mosty, całe gminy pod wodą...
Ale co z tego? "Powódź? Jaka powódź? To tylko awaria..."... nie ma mowy o żadnym kataklizmie czy klęsce żywiołowej."
<---- to mnie bardzo wkurza. Brudna polityka.

A poza tym czuję się świeeetnie

przez **melody** » 5 cze 2010, o 20:05

Kefirku mi dajcie, kefirku! Taka duża dziewczynka z tej Melody, a taka nierozważna... (przypiekłam się chyba zbyt mocno, uwiedziona walorami ogródeczka) :zawstydzony:

przez **Bibi** » 5 cze 2010, o 20:29

Witam wszystkich. Dawno się tu nie odzywałam, aczkolwiek forum śledzę.
Postanowiłam dopisać się w tym temacie, bo właśnie to jak się czuję od kilku tygodni coraz bardziej mnie martwi.

Mam zmiany, a wręcz skoki nastrojów. W momencie potrafi mi się zrobić tak smutno, że łzy cisną mi się do oczu.
Ponadto - znowu mam wrażenie, że za dużo myśli ciśnie mi się do głowy - łącznie z jakimiś mało prawdopodobnymi scenariuszami na przyszłość. Boję się, że popadam w paranoję.

Jestem humorzasta, czuję, że nie umiem egzekwować swoich oczekiwań - czuję się bezradna. Zrzędzę - mając świadomość, że nie tędy droga. A jednak to silniejsze ode mnie.
Z drugiej strony wciąż myślę - może wyolbrzymiam drobiazgi, szukam dziury w całym?

Dodam, że parę lat temu mialam depresję, przeszłam terapię - pomogło. I dziś mam to o czym marzyłam - jestem na swoim, mam pracę, realizuję marzenia i jestem w normalnym, zdrowym, dobrym związku.

Więc skąd to poczucie smutku, bycia pokrzywdzoną, niezrozumianą. Skąd częsty płacz, rozdrażnienie?

Mam dużo na głowie - czy to możliwe, aby tak działało przemęczenie, zbyt dużo obowiązków?

przez **KATKA** » 7 cze 2010, o 18:50

z każdym dniem coraz gorzej....czasem się dziwię, ze jeszcze mi sie chce....

przez **mahika** » 7 cze 2010, o 19:41

Uwielbiam GO...

przez **uważaj** » 7 cze 2010, o 19:52

mahika napisał(a):Uwielbiam GO...

przez **mahika** » 7 cze 2010, o 19:54

przez **uważaj** » 7 cze 2010, o 20:30

Znam takiego kogoś, kogo też kobiety uwielbiają. On je też, ale lubi ich wiele. Wiele naraz

.
Zresztą, tego kwiata pół świata. :-)

Ja sama lubię wielu ludzi. Bardzo wielu. Niektórych uwielbiam :mrgreen:

. I myślę, że nic w tym zdrożnego - kochać ludzi czy się w kimś kochać :-)

. Wręcz przeciwnie - myslę, że to bardzo, bardzo super jest. Najważniejsze jednak jest - czego ja oczekuję. Wtedy wszystko staje się dużo prostsze, no i mniej bolesne. Tak mi mówi moje doświadczenie.
~~~~~~

A teraz czuję się bardzo, bardzo fajnie. :-)

przez **bezsennySJZ** » 7 cze 2010, o 21:06

Źle

przez **sikorkaa** » 8 cze 2010, o 10:35

a dzis z mezem kolejne starcie mieszkaniowe nas czeka

mloty, sruby i inne cuda w dlon .... i do roboty - cudowne uczucie widziec jak spod swoich rak wychodzi cos naszego, cos pieknego

przez **woman** » 8 cze 2010, o 16:00

sikorkaa napisał(a):a dzis z mezem kolejne starcie mieszkaniowe nas czeka mloty, sruby i inne cuda w dlon .... i do roboty - cudowne uczucie widziec jak spod swoich rak wychodzi cos naszego, cos pieknego

Sikorko, właśnie tego doświadczam

właściwie to już sprzątamy po malowaniu i odnawianiu chałupy
z racji mojego zawodu stresowałam się bardziej niż przeciętny remontowicz

żeby nie było, że szewc bez butów.....
wyszło jednak tak jak chciałam
uffff