Jak się czujesz?

[PodniebnaSpacerowiczka]

A no pewnie, że dasz se rady sikoreczkoo ! Ja tam w Ciebie nie wątpiłam ani przez momencik odkąd udzielam się forum .

Wyznam Ci w sekrecie , że ja miewam mnóstwo obaw prawie przed każdym poprowadzeniem jakiejś grubszej imprezy turyst., a później z goła okazuje się, iż nie taki diabeł straszny jak go sama maluję we wł. wyobraźni .

[sikorkaa]

dziekuje podniebna, bardzo mi sie milo zrobilo

[mahika]

admin czuwa

Czuje się źle, może jednak za dużo i za ciężko pracuję a moze się rozczulam nad sobą

[mahika]

Fatalnie...

[mahika]

nie czuję aż tak że się przepracowuję, ale jakaś słaba jestam
Odpocznę
Bywają takie dni "koszmarne", ale jutro będzie nowy, myślę że lepszy dzień

[mahika]

no chyba tak
Ja prawie nic nie czytam ostatnio, przepraszam. Zaraz zerknę.

Uczę się "uodparniac" na koszmarne dni, zdarzenia, myślec pozytywnie. Uczę się od tylu lat. czasem wyjdzie, czasem nie.
Często zły dzień jest uwarunkowany podejściem do tego co się zdarzyło.

[mahika]

u mnie właśnie jest tak, że porażka za pierwszym razem jest tożsama z niemożliwym do wykonania...i taka to kicha jest...

I tak u mnie też bywa, bardzo często.
A co do nadwrażliwości, też jestem taka
strasznie mi to przeszkadza. ale z wiekiem nabywam hardości. pracuję nad tym cieżko, ale w swojej głowie. Nie pytaj jak, bo nie umiem Ci odpowiedziec

[mahika]

zdecydowanie porażka nie powinna byc pretekstem do poddania sie tylko do dalszej, intensywniejszej walki. Taka walka może byc nawet inspirująca. mnie to naprawde ciekawi - co będzie dalej? A jak zrobie tak to co, a jak zrobie inaczej to co będzie...?
Babcia mówiła o mnie że taka doświadczyńska jestem

A najgorzej to chyba jest siąśc, rozłożyc ręce i płakac. Tylko ja wiem że czasem się inaczej nie da... Ale tylko czasem i na chwilę.
potem trzeba wstac.

A tak poza tym, to może zerkniesz do książek, no na ten spr. coś poczytasz
Ja już idę, miłego wieczorka i
NIE PODDAJ SIE, BIERZ ŻYCIE JAKIM JEST
I POMYŚL ŻE, NA DRUGIE NIE MASZ SZANS

[melody]

Trochę skołowana... Zatrzymałam się na masce samochodu słysząc gdzieś za sobą krzyk jakiegoś mężczyzny: "niech pani uważa!" Jestem cała, nic mi nie jest. Natomiast nie wiem skąd się wziął samochód na drodze, która była pusta, kiedy wchodziłam na pasy. Nie wiem też skąd się wziął mężczyzna, którego nie było w zasięgu mojego wzroku chwilę przed tą sytuacją... W każdym razie wracałam z terapii, a wtedy jestem zwykle przez czas pewien jakaś taka nieobecna.

Śmierć nie jest mi jeszcze pisana, jeżeli można w ogóle można użyć takiego sformułowania, jak "pisana przyszłość".