on znów dzwonił z jakąś pierdołą !!!
wyrzuty sumienia czy chęć kontaktu?! a może zwyczajne uzależnienie? Wygoda (niby pomagam udzielając telefonicznych informacji)? A może jemu zwyczajnie gladko przeszło z "ukłądo-związku" w zwykłą przyjaźń/znajomość bez podtekstów? Cholera !!! Co robić???
mężczyzna po rozwodzie
przez nana » 29 paź 2008, o 13:04
---------- 10:03 29.10.2008 ----------
a może właśnie widząc jego "obojętność" (zachowanie jak gdyby nigdy nic) najszybciej pogodze się z faktami?
po każdej rozmowie mam coraz mniej siły na odcięcie się (przesuwanie granic...). Troche mi głupio teraz wyskoczyc z tekstem o spokoju telefoniczny, skoro przez ostatnie 2 dni odebrałam z 5 telefonów od niego. Nawet raz oddzwoniłam, bo musiałam sprawdzić czy mam tą cholerną ładowarkę.
Wczoraj miałam już nie odbierać, ale cwaniak mnie zaskoczył dzwoniąc z jakiegoś nieznanego mi stacjonarnego numeru.
Czy już wychodzi moje emocjonalne uzależnienie od niego? Czy już zaczynam się babrać zamiast uciąć sprawę?
((((((((((((
---------- 12:04 ----------
Planuję jednak wysłać maila, o treści:
"It's time to say it. Ubrałam myśli w limeryk, liczę, że zrozumiesz i uszanujesz.
Przeciętna nana z Lublina
Chociaż to tylko jej wina
Wyobrażała sobie za dużo
A teraz płacze (?) łez kałużą
Potrzebna jej CISZY odrobina"
Jak oceniacie? Zrozumie?
Oczywiście znak zapytania jest przy płace celowo, bo on wie, że nie płaczę (jako i wy wiecie).
a może właśnie widząc jego "obojętność" (zachowanie jak gdyby nigdy nic) najszybciej pogodze się z faktami?
po każdej rozmowie mam coraz mniej siły na odcięcie się (przesuwanie granic...). Troche mi głupio teraz wyskoczyc z tekstem o spokoju telefoniczny, skoro przez ostatnie 2 dni odebrałam z 5 telefonów od niego. Nawet raz oddzwoniłam, bo musiałam sprawdzić czy mam tą cholerną ładowarkę.
Wczoraj miałam już nie odbierać, ale cwaniak mnie zaskoczył dzwoniąc z jakiegoś nieznanego mi stacjonarnego numeru.
Czy już wychodzi moje emocjonalne uzależnienie od niego? Czy już zaczynam się babrać zamiast uciąć sprawę?
((((((((((((
---------- 12:04 ----------
Planuję jednak wysłać maila, o treści:
"It's time to say it. Ubrałam myśli w limeryk, liczę, że zrozumiesz i uszanujesz.
Przeciętna nana z Lublina
Chociaż to tylko jej wina
Wyobrażała sobie za dużo
A teraz płacze (?) łez kałużą
Potrzebna jej CISZY odrobina"
Jak oceniacie? Zrozumie?
Oczywiście znak zapytania jest przy płace celowo, bo on wie, że nie płaczę (jako i wy wiecie).
-
nana - Posty: 634
- Dołączył(a): 21 maja 2007, o 19:59
- Lokalizacja: Lublin
przez nana » 29 paź 2008, o 13:15
bo moim zdaniem on przeszedł nad zdarzeniem do porządku dziennego (i dlatego ciagle dzwoni). dla niego wciąż jesteśmy kolegami/przyjaciółmi/znajomymi, a dla mnie COŚ się stało i chcę o tym głośno i wyraźnie powiedzieć, bo jak widać nie ma w sobie tyle empatii, żeby wyczuć moje uczucia.
wygodniej jest mu tak jak jest. prawdziwy przyjaciel chyba by milczał?
wygodniej jest mu tak jak jest. prawdziwy przyjaciel chyba by milczał?
-
nana - Posty: 634
- Dołączył(a): 21 maja 2007, o 19:59
- Lokalizacja: Lublin
przez Sanna » 29 paź 2008, o 13:28
A ja bym wysłała nie kryjąc niczego. Przecież on wiedział , że Ci zależy na nim , prawda? Dodałabym tylko jakiś poważny PS typu: jest mi teraz ciężko i chcę zostać sama , żeby nie wniósł z wierszyka że to takie przewrotne zaproszenie do dalszej wspólnej zabawy .
- Sanna
- Posty: 1916
- Dołączył(a): 27 lut 2008, o 15:05
przez ewka » 29 paź 2008, o 13:47
---------- 12:43 29.10.2008 ----------
Bo się spierniczyło... nie wiem, czy sobie cokolwiek obiecaliście (koleżeństwo/przyjaźń/znajomość po grób) - bo w moim odczuciu masz pretensje i masz prawo je mieć, o ile coś Ci obiecywał i tego nie dotrzymał. Sorry, ale tak to widzę... jestem zwolennikiem ostrych cięć, więc pewnie dlatego tak gadam - krótkie też bolą, ale krócej.
---------- 12:47 ----------
Przyjęłaś zaproszenie, jeśli wolno zapytać?
Bo się spierniczyło... nie wiem, czy sobie cokolwiek obiecaliście (koleżeństwo/przyjaźń/znajomość po grób) - bo w moim odczuciu masz pretensje i masz prawo je mieć, o ile coś Ci obiecywał i tego nie dotrzymał. Sorry, ale tak to widzę... jestem zwolennikiem ostrych cięć, więc pewnie dlatego tak gadam - krótkie też bolą, ale krócej.
---------- 12:47 ----------
nana napisał(a):no dobra, moze faktycznie, wierszyk, to takie "flirtowanie". Macie racje. Właśnie wydzwania do mnie jego przyjaciel i zaprosił się na kawę. Wietrzę podstęp:)
Przyjęłaś zaproszenie, jeśli wolno zapytać?
-
ewka - Posty: 10447
- Dołączył(a): 4 maja 2007, o 18:16
przez nana » 29 paź 2008, o 14:07
Kolega zaprosił SIĘ do mnie do pracy i mam zamiar go przyjąć, nawet jeśli przyszedł na przeszpiegi, to nie mam zamiaru mu się żalić, ale normalnie oświadczyć fakt "rozstania" i tyle. Przecież osób trzecich nie będę karała.
Nic sobie nie obiecaliśmy. On obiecał mi tylko, że nie zostawi mnie nigdy z probelem. Ja nie mam do niego pretensji (ewentualnie za kilka gestów i słów "kochanie"). Ja potrzebuję czasu, żeby pogodzić się z faktem, że moje nadzieje (chociaż nieuzasadnione) nie spełniły się.
Zakładam, że po okresie "żałoby" jakkolwiek będzie on wyglądął (cisza absolutna, czy też sporadyczne rozmowy o niczym) będziemy nadal znajomymi, a może nawet przyjaciółmi, chociaż cień na tą przyjaźń będzie chyba długo padał (może już zawsze?).
Nic sobie nie obiecaliśmy. On obiecał mi tylko, że nie zostawi mnie nigdy z probelem. Ja nie mam do niego pretensji (ewentualnie za kilka gestów i słów "kochanie"). Ja potrzebuję czasu, żeby pogodzić się z faktem, że moje nadzieje (chociaż nieuzasadnione) nie spełniły się.
Zakładam, że po okresie "żałoby" jakkolwiek będzie on wyglądął (cisza absolutna, czy też sporadyczne rozmowy o niczym) będziemy nadal znajomymi, a może nawet przyjaciółmi, chociaż cień na tą przyjaźń będzie chyba długo padał (może już zawsze?).
-
nana - Posty: 634
- Dołączył(a): 21 maja 2007, o 19:59
- Lokalizacja: Lublin
przez Kwiat Pomarańczy » 29 paź 2008, o 21:56
Witaj nana.
Przeczytałam cały wątek.
I jakbym swoją historię czytała. Te marzenia o nawróceniu, o wzbudzeniu w nim miłości.
Chociaż ja nie jestem z moim kochasiem aż tak blisko. Nie jesteśmy jakimiś wielkimi przyjaciółmi. Mój postawił granice:
-nie spotykamy się z innymi
-nie dzwonimy do siebie
-nie wychodzimy nigdzie razem
-nie spędzamy razem więcej czasu niż potrzeba
-nie mówimy do siebie kochanie
Ostatnio zrobił się do tego stopnia bezczelny, że marudzi, jak musi rano iść, a w nocy do niczego nie doszło. Jak mu bąknę, że się nie stara, mówi: "po co mam się starać, skoro to tylko seks".
Nie jestem w stanie powiedzieć, która wersja gorsza. Bo i też nie o to chodzi.
Twój dawał Ci wiele, toteż jest Ci bardzo ciężko.
Mój daje mi niewiele, toteż czuję się jak dziwka, że się na to godzę.
I jeszcze jedno: już raz wylądowałam na terapii z powodu faceta. Niestety nic się nie nauczyłam z tamtej historii. Jeszcze bardziej rozpaczliwie szukałam miłości.
Życzę Ci spokoju ducha. Łez, by wypłukały zwątpienie.
Masz prawo do smutku, żalu, złości. Nie tłum ich w sobie. Pozwól im przebrzmieć.
Czas wyleczy wszystkie rany.
4 lata temu pozbierałam się z tej depresji porozstaniowej. Trochę to trwało. Żałuję jednak tylko, że nie zmądrzałam wtedy.
Życzę zatem tobie i sobie, by nigdy nie przyszło nam kochać kogoś, kto nas nie kocha.
PS. Przepraszam za chaos kompozycyjny, ale mnóstwo we mnie myśli, wszystkie pchają się na zewnątrz...
Przeczytałam cały wątek.
I jakbym swoją historię czytała. Te marzenia o nawróceniu, o wzbudzeniu w nim miłości.
Chociaż ja nie jestem z moim kochasiem aż tak blisko. Nie jesteśmy jakimiś wielkimi przyjaciółmi. Mój postawił granice:
-nie spotykamy się z innymi
-nie dzwonimy do siebie
-nie wychodzimy nigdzie razem
-nie spędzamy razem więcej czasu niż potrzeba
-nie mówimy do siebie kochanie
Ostatnio zrobił się do tego stopnia bezczelny, że marudzi, jak musi rano iść, a w nocy do niczego nie doszło. Jak mu bąknę, że się nie stara, mówi: "po co mam się starać, skoro to tylko seks".
Nie jestem w stanie powiedzieć, która wersja gorsza. Bo i też nie o to chodzi.
Twój dawał Ci wiele, toteż jest Ci bardzo ciężko.
Mój daje mi niewiele, toteż czuję się jak dziwka, że się na to godzę.
I jeszcze jedno: już raz wylądowałam na terapii z powodu faceta. Niestety nic się nie nauczyłam z tamtej historii. Jeszcze bardziej rozpaczliwie szukałam miłości.
Życzę Ci spokoju ducha. Łez, by wypłukały zwątpienie.
Masz prawo do smutku, żalu, złości. Nie tłum ich w sobie. Pozwól im przebrzmieć.
Czas wyleczy wszystkie rany.
4 lata temu pozbierałam się z tej depresji porozstaniowej. Trochę to trwało. Żałuję jednak tylko, że nie zmądrzałam wtedy.
Życzę zatem tobie i sobie, by nigdy nie przyszło nam kochać kogoś, kto nas nie kocha.
PS. Przepraszam za chaos kompozycyjny, ale mnóstwo we mnie myśli, wszystkie pchają się na zewnątrz...
- Kwiat Pomarańczy
- Posty: 33
- Dołączył(a): 28 paź 2008, o 18:32
przez nana » 29 paź 2008, o 22:05
Możecie mi bić brawo! Wreszcie wysłałam maila i udzielając mu informacji na wczesniej zadane pytanie zawodowe napisałam na koncu: Mam tez prośbę: dla mnie jednak cos sie stało i potrzebuję troche czasu, zrozum.
może dlatego napisałam, że odbyłam dziś dwa spotkania (jego przyjaciel jednak nie przyszedł na kawe), które mnie pokrzepiły na duchu. poczułam się na chwile lepiej. On zadzwonił "w międzyczasie", ale nie usłyszałam telefonu, napisałam teraz maila i nie mam zamiaru oddzwonic. Zeby nie kusiło wyłaczylam własnie prywatna komórkę. Liczę, że zanim zadzwoni na służbowa, to odbierze maila. A jak nie, to odbędę ta ostatnia rozmowę, ale mam nadzieje, ze nie.
drogi Kwiatku Pomarańczy!
póki co nie potrafię się odnieść do twojego przypadku. mój był faktycznie inny. jak znów na chwile zrobi mi się lepiej to napisze do ciebie, bo jestes tego warta, zebys znalazla prawdziwa milosc i szczescie.
może dlatego napisałam, że odbyłam dziś dwa spotkania (jego przyjaciel jednak nie przyszedł na kawe), które mnie pokrzepiły na duchu. poczułam się na chwile lepiej. On zadzwonił "w międzyczasie", ale nie usłyszałam telefonu, napisałam teraz maila i nie mam zamiaru oddzwonic. Zeby nie kusiło wyłaczylam własnie prywatna komórkę. Liczę, że zanim zadzwoni na służbowa, to odbierze maila. A jak nie, to odbędę ta ostatnia rozmowę, ale mam nadzieje, ze nie.
drogi Kwiatku Pomarańczy!
póki co nie potrafię się odnieść do twojego przypadku. mój był faktycznie inny. jak znów na chwile zrobi mi się lepiej to napisze do ciebie, bo jestes tego warta, zebys znalazla prawdziwa milosc i szczescie.
-
nana - Posty: 634
- Dołączył(a): 21 maja 2007, o 19:59
- Lokalizacja: Lublin
Powrót do Problemy w związkach
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 385 gości