[quote="biszkoptowa91"]Pati, grunt to sprobowac zaakceptowac i polubic sama siebie
Mysle ze od pracy nad tym powinnas zaczac
a co do relacji z Twoim chlopakiem ktore opisujesz.. ja na Twoim miejscu nie brnelabym w to dalej.. pisze tak z perspektywy mojego dowiadczenia, przez kilka lat bylam z chlopakiem w toksycznej relacji, zakochana w nim po uszy, mimo ze czesto przez niego plakalam, to nie potrafilam przez tyle lat powiedziec DOŚĆ. obawialam sie tego samego co Ty, ze nikt oprocz niego mnie nie zechce, ze bede czula sie brzydka, nikomu niepotrzebna, niewyrazna, samotna, NICZYJA. i chyba to mnie przy nim trzymalo. myslalam ze to uzaleznienie to miłość, teraz z perspektywy czasu wcale nie jestem o tym przekonana. I uwazam, ze moja decyzja o zerwaniu byla jak do tej pory NAJLEPSZA decyzja w moim zyciu. Powiedzialam sobie, ze zasluguje na wiecej, ze jestem mloda, cale zycie przede mna i najpiekniejszych lat nie chce marnowac na kogos, kto mnie nie docenia, ze chce czegos wiecej i nie bede zadowalac sie polsrodkami. Od zerwania minelo kilka miesiecy, dzieki temu jakos tak bardziej uwierzylam w siebie, w to ze jesli chce to moge, zaczelam brac aktywny udzial w moim zyciu, brać byka za rogi, nie stac w miejscu. Jestem z tego strasznie dumna, narazie czuje sie dobrze i wiem ze kiedys przyjdzie taki czas ze poznam kogos kto bedzie wlasnie dla mnie, kto mnie doceni, bedzie szanowal, pokocha, ze bede szczesliwa z Tą osobą i sama bede mogla dawac szczescie
Dlatego Pati przemysl to wszystko dobrze, moze poczytaj w necie jakies artykuly, albo jesli chcesz to udaj sie do psychologa.. Daj sobie czas na ulozenie tego wszystkiego w glowie
i pamietaj ze masz swoja wartosc, ze zaslugujesz na 100% szczescie, skocz na gleboka wode, wez byka za rogi i dzialaj
powodzenia
[/quo
Bardzo podziwiam cię za odwagę:) Ja gdybym odeszła od mojego chłopaka, pewnie nie mogła bym dać sobie rady, bo go kocham...Na razie jest między nami dobrze, tylko po prostu muszę popracować nad sobą, nad tym by poczuć się wyjątkową, by zauwarzyć,że jestem fajną babką
Tak bardzo chciałabym uwierzyć w swoje siły, poczuć się pewną, poczuć,że stać mnie na wiele. Myślę,że z czasem to wszystko przyjdzie. Na pewno. Jeżeli nie będzie wychodzić nam to po prostu zakończymy ten związek,nie będziemy się w nim dusić, bo to nie ma najmniejszego sensu. Na razie muszę,żyć dniem dzisiejszym. Będzie, co będzie. Jeżeli nie wyjdzie trudno. Wtedy będę się wam żaliła na tym portalu:) to dobrze wpływa na człowieka.
wszyscy ładnie piszą o sammoakceptacji...i mają racje...tylko, że trzeba miec świadomosć, ze osób, które taki stan osiągneły jest naprawde niewiele...a każdy kto nad tym pracuje wykonuje kawał pracy...
